پرده
پَرده به عنوان حایل و فاصله ای هست بین دو جسم گاهی می تواند قطعه ای پارچه باشد که برای جلوگیری از عبور
نوریا باد یا کم نور کردن یک فضا استفاده شود.گاهی از جنس خود جسم می باشد مثل پرده گوش و…
پرده های
دوش برای جلوگیری از گذر آب ساخته می شوند.
پرده کرکره
پرده زبرا
پرده بامبولوردراپهپرده ها بیشتر در درون
ساختمان ها و جلوی
پنجره ها آویزان می شوند.
یک گونه پرده مدرن وجود دارد که به آن پرده کرکره می گویند.
به گونه ای از پردهٔ سوراخ سوراخ که از پشتِ آن بیرون را بتوان دید «پرده زنبوری» می گویند.
کاربردهای واژه پَرده:
پرده از ملزومات درون خانه ها
پرده (موسیقی) (هم چنین: ربع پرده)
پرده مهبل، بافت نازکی از جنس مخاطی در ورودی مهبل
پرده (نمایش) هر یک از بخش های یک نمایش
صفاق، غشاء نازکی است بر روی دیواره های حفرهٔ شکم
شامه گان یا شامه گان، پرده های مغز که داخل جمجمه را آستر می کنند
پرده: آخرین پرونده پوآرو(به انگلیسی: Curtain: Poirot's Last Case) یک رمان جنایی است که اولین بار در انگلستان و در سپتامبر ۱۹۷۵ منتشر شد و در همان سال در آمریکا منتشر شد.
ویکی پدیای انگلیسی
این رمان در بحبوحه جنگ جهانی دوم نوشته شد ولی تا سال ۱۹۷۵ منتشر نشد و این کتاب آخرین کتاب از سری هرکول پوآرو است؛ و در این کتاب آرتور هستینگز نقش دارد.
داستان این کتاب دربارهٔ قتل هایی است که طی آن قاتلین همیشه به گناه خود اعتراف می کنند و علت این قتل ها فردی است که با نزدیک شدن به دیگران در تلاش است تا آن ها علیه نزدیکان خود تحریک کند و به نوعی نقش «کاتالیزور» را در قتل ایفا کند.
در این کتاب هرکول پوآرو به مکانی برمیگردد که در اولین داستان یعنی قتل در عمارت استایلز در آنجا حضور داشته. پوآرو در این داستان طی نامه ای از دوست قدیمی خود یعنی آرتور هستینگز دعوت می کند تا به عمارت استایلز بیاید. عمارت استایلز حالا به مسافرخانه ای بین راهی تبدیل شده است.
در این داستان پوآرو با پنج قتل روبه رو شده است و فردی که نقش کاتالیزور را ایفا کرده حال به این عمارت آمده و هدفش یکی از افراد آنجاست. پوآرو از ابتدا می داند که قاتل کیست اما به دنبال مدارک می گردد و تا پایان داستان و پس از مرگش قاتل را به دوستش «آرتور هیستینگز» می شناساند.
در این داستان پوآرو از تمامی اعصار خداحافظ می کند و دارفانی را وداع می گوید.
در سازهای زهی، پرده یا بند قسمت های برجسته ای روی دستهٔ ساز است که به کمک آن نوازنده محل انگشت خود را روی دستهٔ ساز تنظیم می کند تا نت ها را به درستی بنوازد. معمولاً پرده ها در تمام طول دستهٔ ساز قرار داده می شوند. هر پرده نشانه یک نت است که اکثر ساز ها ندارند یا قابل گذاشتن نیست(مثل ویولن) و این کار نواختن ساز را دشوارتر و حرفه ای تر می کند.
بیشتر گیتار الکتریک ۲۱ ، ۲۲ یا ۲۴ پرده و گیتار آکوستیک ۲۰ پرده دارند.
پرده نواری فلزی یا چوبی یا استخوانی است که بر روی رودسته تعبیه می شود یا رشته هایی از جنس روده یا ابریشم که دور دستهٔ ساز در فواصل معین بسته می شوند تا بتوان به کمک آن ها سیم ها را برای تولید نغمه های مشخص شده در جای مناسب گرفت. به پرده، دَستان و در برخی سازها نظیر گیتار به آن فرت (به انگلیسی: fret) هم گفته می شود.
تمام سازهای زهی دارای پرده نیستند. بعضی انواع گیتار — معروف به گیتار بی پرده و تمام انواع ویولون، جزو سازهای بدون پرده به شمار می آیند. همچنین برخی از انواع رباب تنها در قسمتی از دستهٔ خود دارای پرده هستند.
«پرده» (انگلیسی: Curtains) یک فیلم در سبک ترسناک و اسلشر است که در سال ۱۹۸۳ منتشر شد. از بازیگران آن می توان به جان ورنن، سامانتا اگار، میکائیل وینکات، لیندا ثورسن و مائوری چایکین اشاره کرد.
«پرده» (انگلیسی: Curtains (1995 film)) یک فیلم است که در سال ۱۹۹۵ منتشر شد.
پرده (به انگلیسی: Closed Curtain) فیلمی از جعفر پناهی و کامبوزیا پرتوی که با دوربین شخصی پناهی و در ویلایی در شمال ایران در سال ۲۰۱۲ ساخته شده است. این فیلم در بخش مسابقه جشنوارهٔ فیلم برلین شرکت کرده و برنده خرس نقره ای برای بهترین فیلم نامه شد.
این فیلم داستان مردی است که پس از درگیری با مأمورانی که جفت سگ او را کشتند سگ خود را در ساک دستی اش پنهان می کند. و به همراه سگش به ویلایی در شمال می رود و پرده های خانه اش را می کشد. او با دختری جوان برخورد می کند که می خواهد به خانهٔ او پناه بیاورد. با ورود جعفر پناهی به فیلم مشخص می شود که این دو شخصیت زادهٔ ذهن او هستند. مرد او را به ادامهٔ کار و نوشتن تشویق می کند و زن، نومید از همه چیز، او را به خودکشی تشویق می کند.
پس انتخاب فیلم برای بخش مسابقه در جشنواره برلین، مدیران جشنواره درخواست اجازهٔ سفر پناهی به آلمان را کردند که پاسخی از طرف ایران داده نشد. پس از آن دولت آلمان هم به طور رسمی تقاضای اجازهٔ سفر وی را به آلمان کرد که به این درخواست نیز پاسخی داده نشد. در نهایت پرتوی و مقدم در جشنواره شرکت کردند و کامبوزیا پرتوی جایزه بهترین فیلم نامه را دریافت کرد.
پس از بازگشت کامبوزیا پرتوی و مریم مقدم از جشنواره فیلم برلین، گذرنامه این دو، در فرودگاه امام خمینی تهران توقیف شد.
پرده، هر یک از بخش های نمایش (تئاتر، اپرا و …) را گویند. یک نمایش ممکن است شامل یک تا پنج پرده باشد. زمان معمول برای یک پرده در حدود ۳۰ تا ۹۰ دقیقه است که ممکن است به کوتاهی ۱۰ دقیقه نیز باشد.
هر پرده ممکن است به اجزای کوچک تری به نام صحنه تقسیم شود. در پایان هر صحنه شخصیت های نمایش تغییر می کنند.
پردهٔ آخر نام فیلمی ایرانی به نویسندگی و کارگردانی واروژ کریم مسیحی و آهنگسازی بابک بیات است که در سال ۱۳۶۹ ساخته شده و بازیگرانی همچون فریماه فرجامی، سعید پورصمیمی، داریوش ارجمند، نیکو خردمند و ماهایا پطروسیان در آن بازی کرده اند. این فیلم در نهمین دورهٔ جشنواره بین المللی فیلم فجر در چندین رشته نامزد دریافت جایزه بوده و در نهایت، سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی، بهترین صدابرداری، بهترین فیلمبرداری، بهترین چهره پردازی، بهترین صحنه آرایی، بهترین بازیگر نقش دوم زن، بهترین بازیگر نقش دوم مرد و بهترین بازیگر نقش اول زن را به خود اختصاص داده است.
فریماه فرجامی در نقش «فروغ الزمان»
داریوش ارجمند در نقش «کامران میرزا رفیع الملک»
نیکو خردمند در نقش «تاج الملوک رفیع الملک»
جمشید هاشم پور در نقش «بازرس صدرالدین رکنی»
سعید پورصمیمی در نقش «جامی»
ماهایا پطروسیان در نقش «صنم»
مرتضی ضرابی در نقش «راننده»
شهین علیزاده در نقش «بلقیس»
غلامحسین لطفی در نقش «دربان»
حسین محجوب در نقش «اسحاق»
ادیک اصلانیان در نقش «دکتر»
لوریک میناسیان در نقش «همسر دکتر»
محمد حسین قربان مسروری در نقش «قربانی»
ایرج سرباز در نقش «مأمور خفیه»
جلال اسماعیل زاده در نقش «مأمور خفیه»
علی اکبر جانبخش در نقش «متولی گورستان»
فرهاد خانمحمدی در نقش «پاسبان»
هادی مشیرنیا در نقش «پاسبان»
یوسفعلی قربانی در نقش «پاسبان»
شاهرخ شهباززاده در نقش «پاسبان»
محمد نظافتی در نقش «پاسبان»
مجتبی موسوی در نقش «پاسبان»
با مرگِ «حسام میرزا رفیع الملک»، میراث خاندان رفیع الملک به همسرش «فروغ الزمان» می رسد؛ اما خواهر و برادرِ حسام میرزا، «تاج الملوک» و «کامران میرزا»، که تنها بازماندگان این خاندان هستند از این موضوع خشنود نیستند؛ بنابراین با طرح نقشه ای، سعی در تصاحب مجدد میراث خانوادگی دارند. نقشهٔ توطئه این است که با اجرای نمایشی که «کامران میرزا» نوشته، ثابت کنند «فروغ الزمان» مجنون است و احتمالاً بعداً او را از سر راه بردارند.
«کامران میرزا» برای این منظور، یک گروه نمایشی دوره گرد به نام «جامی» را به خانه می آورد و نقشهٔ خود را در قالب پرده های نمایش آنان (که از نیت اصلی این خواهر و برادر بی خبرند) به پیش می برد. «فروغ الزمان» که یا در شهرستان ساکن بوده (بنا بر گفتهٔ تاج الملوک) یا ساکن خارج از کشور بوده است (بنا بر گفتهٔ خودش)، بی خبر از همه جا وارد خانه می شود و از همان ابتدایِ نمایش، به او وانمود می کنند که شوهرش را کشته اند. «فروغ الزمان» دچار ترس و بحران روحی گشته و فرار می کند و از شهربانی کمک می خواهد و «بازرس رکنی» و مأمورانش بدین ترتیب، وارد بازی می شوند. در بازرسی های اولیه، مدرکی بدست نمی آید و «تاج الملوک» بطور ضمنی به «بازرس رُکنی» می فهماند که فروغ دچار پریشانی روانی است. با رفتنِ «بازرس رُکنی» و مأمورانش مجدداً بازی ها ادامه می یابد و فروغ که ندانسته خود یکی از بازیگران اصلی این نمایش است، هر بار فریب می خورد و کارش به بیماری می کشد.
در ادامه نمایش او را در موقعیتی قرار می دهند که دست به قتل بزند و طبیعتاً پای «بازرس رُکنی» و همکارانش دوباره به میان کشیده می شود. «بازرس رُکنی» که این بار به ماجرا مشکوک شده، دستور پیگیری و تحقیق می دهد، ولی بازی ها همچنان ادامه می یابد. فروغ که متوجه شده جانش در خطر است، قصد گریز می کند اما راهش بسته است. او کم کم «واقعاً» دچار پریشانی روانی می شود. «تاج الملوک» که گردانندهٔ اصلیِ ماجراست، موقعیت را برای از میان برداشتن فروغ مناسب می یابد، اما گروه بازیگران که به نیت اصلی او پی برده اند از ادامه کار منصرف شده و خانه را ترک می کنند. «کامران میرزا» هم که دلباخته فروغ شده، حاضر به قتل او نمی شود و در مقابل خواهرش می ایستد. از سوی دیگر بازرس رکنی که در جریان تحقیقاتش متوجهٔ اصلِ ماجرا شده است، فروغ را در جریان همهٔ قضایا قرار می دهد و همچنین بازیگران را به خانه باز می گرداند و آن ها را وادار به ادامهٔ نمایش می کند؛ زیرا می خواهد خواهر و برادر فریبکار را به شیوهٔ خود، به دام اندازد. نمایش ادامه می یابد و در «پردهٔ آخر» که کارگردانیش را خودِ بازرس بر عهده گرفته است، دسیسهٔ خواهر و برادر رو می شود. در خاتمه، «تاج الملوک» دچار جنون می گردد و «فروغ الزمان» که اینک به آرامش دست یافته است؛ قصد دارد پس از مدتی، خانه را وقف بیمارستانی برای سالمندان و مستمندان نماید.
مختصات: ۴۸°۵۲′۳۳″ شمالی ۱۵°۵۲′۲۵″ شرقی / ۴۸٫۸۷۵۸۳°شمالی ۱۵٫۸۷۳۶۱°شرقی / 48.87583; 15.87361
Wikipedia contributors, "Iron Curtain," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Iron_Curtain&oldid=385460089 (accessed September ۲۲، ۲۰۱۰).
پردهٔ آهنین نام بخش بندی مرزی اروپای پس از جنگ جهانی دوم-در ۱۹۴۵- و در جنگ سرد به دو بخش اروپای غربی و کشورهای عضو پیمان ورشو بود. با پایان جنگ سرد در ۱۹۹۱ پردهٔ آهنین نیز برچیده شد.
این اصطلاح کنایه ای است از تلاش های اتحاد جماهیر شوروی برای ممانعت از ارتباط آزاد خود و دولت های اقماریش با کشورهای غیر کمونیستی غربی. این اصطلاح را نخستین بار وینستون چرچیل در ۱۹۴۵ ضمن بحث از مسائل سیاست خارجی در مجلس عوام بکار برد.
در خاور این پرده شوروی و همپیمانانش و در بخش باختری جامعه اروپا و ناتو جای داشتند. مهمترین نماد فیزیکی این پرده دیوار برلین بود.
«پرده آهنین» (انگلیسی: The Iron Curtain (film)) فیلمی در ژانر مهیج به کارگردانی ویلیام ولمن است که در سال ۱۹۴۸ منتشر شد. از بازیگران آن می توان به دانا اندروز، جین تیرنی، و جون هوک اشاره کرد.
روستای آب پَرده در بخش مرکزی شهرستان شیراز و دهستان دراک و در ۶۰ کیلومتری شمال غربی شیراز و در مجاورت روستاهای چشمه تلخو و توکل آباد از بخش دشمن زیاری و روستاهای قره چمن، کودیان، شول و کلستان قرار دارد.
جمعیت این روستا بالغ بر ۵۰۰ نفر است.
این روستا در غرب روستای کودیان است و کوه شول(شانه کرمو)بین شول و آب پرده قرار دارد.
از مشکلات امروز این روستا منحل شدن مدارس آن است
بخش نرم پرده در پرده صماخ یا پارس فلاسیدای پرده گوش یا لیگامان ریوینیوس ٬ در کالبدشناسی انسان، قطعه کوچک مثلثی شکل از قسمت نرم پرده صماخ است که درست بالای چین خوردگی مالیولار قرار دارد و به طور مستقیم به استخوان پتروس در شکاف ریوینیوس متصل است. در سطح داخلی پرده صماخ، طناب صماخی از این منطقه گذر می کند. به افتخار هنری شارپِنِل٬ آن را نرم پرده شارپنل نیز می نامند.
پشت پرده (ایتالیایی: Persiane chiuse، انگلیسی: Behind Closed Shutters) فیلمی در ژانر ملودرام به کارگردانی لوئیجی کومنچینی است که در سال ۱۹۵۱ میلادی منتشر شد. از بازیگران آن می توان به ماسیمو جیروتی، الئونورا روسی دراگو، و جولیتا ماسینا اشاره کرد.
۱۹۵۱ (۱۹۵۱)
ساندرا (الئونورا روسی دراگو) در پی یافتن خواهرش مفقود شده اش، وارد ساحل جنوا می شود. در آنجا ساندرا در می یابد که خواهرش به تن فروشی مشغول شده است.
پیش پرده فیلم کوتاهی است که در بر دارنده منتخبی از نماهای حساس و جذاب فیلم اصلی باشد و نمایش فیلم اصلی را در آینده ای نزدیک نوید دهد.
تراژدی در سه پرده(به انگلیسی: Three Act Tragedy) یک کتاب داستانی جنایی نوشته آگاتا کریستیاست که اولین بار در آمریکا و توسط انتشارات داد، مید و کمپانی و در سال ۱۹۳۴ منتشر شد و نام اولیه آن قتل در سه پرده (به انگلیسی: Murder in Three Acts) بود و در بریتانیا توسط انتشارات کولینز کرایم کلوب و در ژانویه ۱۹۳۵ و تحت نام اصلی اش منتشر شد . قیمت نسخه آمریکایی آن ۲ $ بود
Act Tragedy در وب گاه رسمی آگاتا کریستی
Murder in Three Acts (1986) در بانک اطلاعات اینترنتی فیلم ها (IMDb)
داستان این کتاب از سری هرکول پوآرو است و داستان سه قتل که اولی یک کشیش و دومی یک دکتر و سومی یک بیمار روانی است روایت می شود
پرده (تمام پرده)(به انگلیسی: whole tone) یا دوم بزرگ (به انگلیسی: major second) فاصله ای در موسیقی است که معادل ۲ نیم پرده باشد. به بیان دیگر، فاصلهٔ دومی که از ۲ نیم پرده تشکیل شده باشد را دوم بزرگ گویند. مانند فاصلهٔ بین دو تا ر؛ چرا که فاصلهٔ بین دو تا ر از ۲ نت تشکیل شده (دو، ر) و این فاصله دارای ۲ نیم پرده است (دو -> دودیز -> ر). براین اساس که هر نیم پرده برابر با ۱۰۰ سنت است، فضای بین دو نت ابتدایی و پایانی در یک فاصلهٔ دوم بزرگ، ۲۰۰ سنت می باشد.
دوم افزوده، دوم کوچک و دوم کاسته نیز فاصله های دوم هستند با این تفاوت که از تعداد نیم پردهٔ متفاوتی تشکیل شده اند. دوم افزوده دارای ۳ نیم پرده (مانند فاصلهٔ بین دو تا ر دیز)، دوم کوچک دارای ۱ نیم پرده (مانند دو تا ر بمل) و دوم کاسته دارای ۰ نیم پرده (دو دیز تا ر بمل) است.
فاصله های دیگری که با پسوند «بزرگ» نامگذاری شده اند، سوم بزرگ، ششم بزرگ و هفتم بزرگ هستند.
معکوس فاصله دوم بزرگ، هفتم کوچک است.
چوب پرده یا میل پرده، میلهٔ پهن و دراز بدرازای عرض در یا پنجره یا کمی طولانی تر است که آن را بر بالای در یا پنجره کوبند و از آن پرده آویزند. در عین اینکه بدان چوب پرده گفته می شود جنس آن می تواند فلزی هم باشد. چوب پرده وسیله ای است برای نگه داشتن پرده ها که معمولاً در بالای پنجره یا در راستای لبه های حمام یا هرجایی که پرده ها به کار روند، قرار می گیرد. معمولاً چوب پرده ها در حمام ها ته باز و خودنصب هستند، در حالی که میله ها در دیگر جای های خانه اغلب با سگدست یا گلدسته تزئینی همراهند.
دهخدا، علی اکبر، لغتنامهٔ دهخدا.
ویکی پدیای انگلیسی، برداشت شده در ۱۷ آوریل ۲۰۱۰.
چوب پرده ها از مواد مختلفی از جمله چوب، فلز و پلاستیک ساخته می شوند. در عین اینکه بدان چوب پرده گفته می شود جنس آن می تواند فلزی هم باشد. چوب پرده ها در شکل ها و طرح های بسیار زیادی هستند. همهٔ چوب پرده ها، میله های راست ساده نیستند، بلکه میله های خمیده و مفصلی هم از شرکت های مختلف موجود هستند که امکان نصب در شاه نشین (پنجرهٔ پیش آمده) و دیوارهای خمیده و گوشه ها را می دهند. چوب پرده ها می توانند دارای طراحی جرثقیلی یا بازوی لغزان هم باشند. بها و کیفیت چوب پرده ها تنوع زیادی دارد.
نوعی فاصلهٔ موسیقایی است که تحت عنوان فواصل ریزپرده ای طبقه بندی می شود. ربع پرده کوچک تر از نیم پرده است. در موسیقی ایرانی، مقدار دقیقی برای این فاصله تعیین نشده است، اما با توجه به تئوری اعتدالیِ علینقی وزیری، می توان آن را معادل با ۲۵ سِنت (cent) گرفت. در تئوری موسیقی غربی فواصل ریزپرده ای (از جمله ربع پرده) تا قبل از موسیقی معاصر کاربرد نداشته اند.
پرده
نیم پرده
در موسیقی ایرانی، به کسانی که می توانند گام های ایرانی را به درستی بخوانند، «ربعِ پرده خوان» گفته می شود.
در متون قدیمی، فاصله های ریزپرده ای (که کمتر از نیم پرده طول دارند، یا طولشان مضربی از نیم پرده ها نیست) بر اساس موقعیت انگشتان روی دستهٔ سازهایی مانند عود تعریف می شدند. به فواصل ریزپرده ای هم نام هایی نظیر «طنینی»، «مجنب» و «بقیه» داده می شد. طنینی معادل یک پرده و بقیه معادل نیم پرده بود و مجنب فاصله ای بین این دو بود اما اندازهٔ آن مضربی از یک چهارم پرده (ربع پرده) نبود. صفی الدین ارموی در کتاب الادوار هر فاصلهٔ اکتاو را شامل ۱۷ پرده نامید که برخی از آن ها فواصل ریزپرده ای داشتند. برای مثال، فاصلهٔ دوم نیم بزرگ در این روش حدود ۱۸۰ سنت به دست می آمد.
در دورهٔ قاجاریه و زمانی که تحول مقام به دستگاه رخ داد، تئوری موسیقی ایرانی هم تغییر کرد. در روش جدیدی که علینقی وزیری معرفی کرد، هر اکتاو به ۲۴ ربع پردهٔ مساوی متکی بود («تئوری تقسیم اکتاو به ۲۴ ربع پردهٔ تعدیل شده») و در آن فاصلهٔ دوم نیم بزرگ دقیقاً ۱۵۰ سنت به دست می آمد. اما تحقیقات مهدی برکشلی، مجید کیانی و داریوش طلایی روی سازهای نوازندگان ردیف موسیقی ایرانی نشان داد که کوک این سازها دقیقاً بر اعتدال مساوی منطبق نیست. برای مثال کیانی فاصلهٔ دوم نیم بزرگ را روی این سازها نزدیک به ۱۴۴ سنت اندازه گیری کرد و داریوش طلایی نیز آن را برابر ۱۴۰ سنت قرار داد. با این حال، لفظ «ربع پرده» و نشان های سری و کرن کماکان برای توصیف این فواصل به کار می رود.
سحابی پرده (انگلیسی: Veil Nebula) سحابی رشته ای زیبایی که بخشی از حلقه دجاجه است.
سحابی پرده گاز عظیمی است که حاصل انفجار ستاره ای در ۳۰۰۰۰ سال پیش در قالب ابرنواختر می باشد. این سحابی اندازه زاویه ای بسیار بزرگی را در آسمان می پوشاند که حدوداً معادل ۳ درجه است. سحابی ویل در محدوده رصدی چشم قرار نمی گیرد و باید با استفاده از عکاسی نجومی آن را آشکار نمود.
شانگهای پرده، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان بندر انزلی در استان گیلان ایران است.
این روستا در دهستان لیچارگی حسن رود قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۲۳۰ نفر (۷۱خانوار) بوده است.