پستانداران
پستانداران
رده ای از جانوران
مهره دار هستند که با
غدهٔ پستانیشان (که در جنس
ماده، شیر برای تغذیهٔ نوزاد تولید می کند)، مو یا
خز و
خون گرم بودنشان مشخص می شوند.
راسته تک سوراخیان
کلاد ددشکلان
راسته †هوسه قیف دندان سانان
راسته †چندتکمیزه ایان
زیررده ددان
فرورده کیسه داران
فرورده
جفت داران
مغز پستانداران دما و
دستگاه گردش خون را که شامل یک
قلب چهار حفره ای است کنترل می کند. دستهٔ پستانداران شامل ۵۵۰۰
گونه (از جمله انسان) است که در ۱۲۰۰
تیره، ۱۵۲
خانواده و ۴۶
راسته توزیع شده اند، هر چند این به گونه
رده بندی علمی نیز بستگی دارد.
به دلیل خطرات و آلودگی های زیست محیطی، بسیاری از پستانداران در معرض خطر
انقراض هستند.
اتحادیه بین المللی حفاظت از محیط زیست در گزارش سال ۲۰۱۱ خود اعلام کرد که ۲۵٪ از پستانداران زمین در شرف نابودیند.
از ویژگی های خونگرمی، مو،
میانپردهٔ تنفسی، چابکی زیاد و ماهیچه های صورت که به جانور اجازهٔ شیر خوردن می دهد پستانداران باید در دست کم برخی از این خصوصیات با نیاکان
ددکاو (تراپسیدی) خود سهیم بوده باشند. این ویژگی ها در پستانداران یک مجموعهٔ سازگاری واحد را تشکیل می دهد.
ساختمان جفرافیایی افغانستان پیچیده می باشد این پیچیدگی باعث تشکیل اقلیم نا متناظر گردیده است. در اقلیم ها وارتفاعات مختلف پستانداران مختلف حیات بسر می برند. افغانستان دارای چندین پستاندار بومی می باشد. طبق تحقیقات خوشحال حبیبی زولوجست واداره جنگلات ومراتع دفترUNHCR سازمان ملل در افغانستان ۱۲۸ گونه پستاندار وجود دارد. که ۰ نوع منتقدانه در معرض خطر هستند ۴ نوع آن منقرض (شیر
ببر چیتا وآهوختن)، ۱۲ نوع آسیب پذیر هستند، و ۵، نزدیک به تهدید است. که از جمله پلنگ برفی آهو مارخور و
گوسفند مارکوپولو است. درسال۲۰۰۷ بتعداد ۲۱۰ راس گوسفند مارگوپولو در پامیر بزرگ و۱۹۱ راس در دره واخجیر باقی مانده است. درین دو دره ۴۰۰آهو ماکوپولو۱۱۲
بز کوهی سایبریائی ۴۴۳ موش خرما دم دراز ۲۰خرگوش ۵ قاقم ودو راسو وجود داشت.
ویکی پیدا انگیسی لست حیوانات افغانستان.
مشاهده
گاو زنبور گوشت خوار افغانی. محقق جان ام ریگن در وبگاه حیات وحش شمال شرق
دانشمندان ساینس عمر حیوانات را ۶۶۵ میلیون سال قبل یا پس از انفجار کامبرین می دانند زیاده حیوانات حدود ۵۴۰ میلیون سال قبل به دنیا آمد. بعضی حیوانات مانند تراز(Trace fossil) بیشتر از یک میلیارد سال زندگی داشته است. حیوانات را از جهت پیدایش بدو گروپ تقسیم نموده است. حیوانات دنیای قدیم و حیوانات دنیا جدید. عمر حیوانات قدیم از ۷۰ میلیون سال الی ۴۰ میلیون سال تخمین گردیده است یعنی با ازبین رفتن داینسورها حیوانات قدیم به وجود آمد. عمر حیوانات جدید از ۴۰ میلیون سال به اینطرف می باشد. در افغانستان حیوانات قدیم و جدید وجود دارد. در مجموع تمامی پستانداران افغانستان از ۸ راسته(Order) می باشند.
جدول زیر وضیعت حفاظت حیوانات افغانستان را برجسته ساخته که در کدام وضیعت قرار دارد محقق اداره IUCN
. میمون دنیای قدیم.
پستانداران ایران: سگ سانان و کفتارها تألیف علی گلشن است که توسط کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در سال ۱۳۹۳ منتشر شده است، این کتاب در سی و سومین دوره جایزه کتاب سال جمهوری اسلامی ایران ازطرف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، به عنوان «کتاب سال» برگزیده شد.
این کتاب پس از پستانداران ایران: گربه سانان دومین جلد از مجموعه ۶ جلدی پستانداران ایران است که به صورت جامع برای گروه سنی «د» و «ه» (دوره های اول و دوم متوسطه) منتشر شده است.
تصاویر کتاب توسط ۲۳ عکاس حرفه ای در این زمینه گرفته شده است و به معرفی انواع گونه ها و نژادهای مختلف خانواده
سگ ها و کفتارها پرداخته است.
شناخت شکل ظاهری، نام فارسی و علمی، عادت ها و رفتار، جانورشناسی، نقش این حیوان در تاریخ، فرهنگ و هنر ایران، پراکندگی گونه های مختلف آن در ایران و جهان و زیستگاه های این جانور به همراه تصویرهایی از زیرگونه های امروزی سگ سانان در جهان از ویژگی های این کتاب است.
پستانداران حشره خوار (نام علمی: Insectivora) راسته ای از پستانداران جفت دار هستند که در رژیم غذاییشان اغلب یا گاه از حشره ها بهره می برند. این راسته امروزه دیگر توسط بعضی منابع به رسمیت شناخته نمی شود و این منابع تعدادی از اعضای
پستانداران حشره خوار را از آن بیرون آورده، در
راسته های دیگری چون
حشره خواران آفریقایی فهرست کردند. اعضای باقی مانده امروزه در راسته هوکوران (نام علمی: Eulipotyphla) دسته بندی شده اند که عضوی از
کلاد بزرگتر
لوراسیاددان است.
خارپشت سانانحشره خواران
کورموش ها
شکاف دندان
حشره خوارهای هند غربی
بیش از ۱۴۰ سال است که دانشمندان در مورد عوامل دخیل در انقراض تعداد بسیار زیاد جانوران بزرگ جدل می کنند. نظریه های مربوط به انقراض جانوران بزرگ متعددند ولی دو نظریه عامل آب و هوایی و عامل انسانی ساده و قدرتمندتر از بقیه هستند.
برای مدت های طولانی چنین تصور می شد که انقراض تعداد بسیار زیاد جانوران بزرگ ناشی از تغییرات آب و هوایی بوده است. ولی
انسان شناس آمریکایی «پل مارتین» نشان داد که ممکن است انسان این گونه ها را از بین برده باشد. «مارتین» بر این نکته تأکید دارد که غالب گونه های منقرض شده پستانداران گیاهخوار یا
پرندگان بی پروازی بودند که وزن آن ها بیش از ۵۰ کیلوگرم بوده و از نظر اندازه برای تغذیه انسان مطلوب بوده اند. او همچنین انقراضهای مشابهی را در بخش های جنوبی آمریکای شمالی کشف می کند و با توجه به زمان این انقراضها به این نتیجه می رسد که انقراض آن ها هم زمان با تکامل یا ظهور گروه های انسانی با تکنیکهای پیشرفته شکار صورت گرفته است. برای نمونه در آفریقا جایی که نوع انسان در آنجا تکامل پیدا کرده انقراض گونه های بزرگ قبل از نیمکره شمالی صورت گرفته است. به هر حال تعیین تاریخ دقیق این انقراضها و مشکل تر از آن ایجاد ارتباط بین آن ها و تغییرات فرهنگی در گروه های انسانی کار بسیار مشکلی است. اثبات چنین رابطه ای در آمریکای جنوبی نیز به همان اندازه مشکل است. «مارتین» بر آن است که ۳۵ جنس مشتمل بر ۵۵ گونه در انتهای آخرین یخبندان (ویسکانسین) منقرض شده اند.
این تعداد ۲ برابر انقراضهایی است که طی تمام یخبندانهای قبلی صورت گرفته است. طی دوره
انقراض، آب و هوا در حال بهبود بوده است. این مقایسه، این تصور را تقویت می کند که عامل دیگری به جز تغییرات آب و هوا مسئول انقراضها بوده است. بنابراین منطقی به نظر می رسد که امکان تأثیر شکارگری انسان مورد توجه قرار گیرد. مردم شناس دیگر آمریکایی «دونالد گریسون» اخیراً نشان داده است که هم زمان با انقراض پستانداران بزرگ افزایشی در میزان انقراض پرندگان آمریکای شمالی (از توکا گرفته تا عقاب) وجود داشته است. از آنجا که ممکن است انسان نقشی در انقراض این پرنده ها نداشته باشد تردیدی در مورد فرضیه مربوط به نقش انسان در انقراض پستانداران بزرگ پلیستوسن به وجود می آید. از طرف دیگر به خوبی ثابت شده است که انسان طی ادوار تاریخی نه چندان دور حیوانات درشت، کم تحرک و رامی را که معمولاً تولید مثل کندی داشته اند از بین برده است. بنابراین شواهد غیرمستقیم و قدرتمندی در تائید فرضیه «مارتین» در دست است. اختلاف نظر در این مورد می تواند ادامه داشته باشد ولی اگر چه احتمالاً همه پستانداران بزرگ تنها تحت تأثیر یک عامل منقرض نشده اند ولیکن مطالعات رو به ازدیادی نشان داده است که زمان انقراض گونه های بزرگ جثه با رسیدن یا افزایش تراکم جمعیت انسانی هم زمان بوده است. احتمالاً تکنیکهای جدید اجازه خواهد داد نوع دقیق گونه هایی را مشخص کرد که باقی مانده خون آن ها بر سطح ابزارهای ماقبل تاریخ مانده است. از این طریق می توان نشان داد که کدام یک از حیوانات بیشتر از بقیه مورد شکار انسان های اولیه واقع می شدند.
تجارتِ پستانداران به خرید و فروشِ پستاندارانِ وحشی و
نخستی سانان و بمنظورِ استفاده در آزمایش های جانوری، استفاده از جانوران در باغ وحش ها و سیرک ها و نیز استفاده از اعضای آنها برای خوردن اشاره دارد.
آزمایش جانوران
آزمایش بر پستانداران غیر انسان
معمولاً نگهداری و جابجاییِ اینگونه جانورانِ اسیر نیز با کم توجهی و بی اعتنایی همراه است که موجبِ ایجادِ درد و رنجِ مضاعف برای آنان می گردد. برپایهٔ بررسیِ بنیاد مردمی رعایت اصول اخلاقی در برابر جانوران، ۷۵٪ از اینگونه جانوران ممکن است در مراکزِ نگهداریِ آنان بمیرند یا کشته شوند. به گفتهٔ PETA بیش از ۱۱۰ خطِ هوایی از جابجاییِ میمون ها در خطوطِ خود اجتناب می کنند.
فرگشت پستانداران دارای مراحل گوناگونی از نخستین پدیدار شدن نیاکان هم کمان آن ها در دوره کربونیفر پسین بوده است. دو گروهی از هم کمان ها که به پستانداران امروزین ختم شدند شامل گوه ای دندان ها و ددکمان ها هستند. در کهن ترین اشکال خود، پستانداران آغازین به صورت پیش ددانی تخم گذار بودند. تا تریاسه میانی، تعداد زیادی از گونه های ددکمان شکلی همچون پستانداران امروزین داشتند. خط فرگشتی که به پستانداران امروزین می رسد در ژوراسیک جدا شد؛ ددکمان های این دوره شامل Dryolestes بودند که رابطه نزدیک تری با جفت داران و
کیسه داران داشتند تا تک سوراخیان داشت، و نیز Ambondro که به تک سوراخیان نزدیک تر بود. بعدها، خطوط فرگشتی هوددان و پس
ددان از هم جدا شدند؛ هوددان ارتباط نزدیکی با جفت داران دارند، در حالی که پس ددان به کیسه داران نزدیک تر هستند. از آنجا که قدیمی ترین هودد شناخته شده، Juramaia، در ۱۶۰ میلیون سال پیش زندگی می کرد، به احتمال زیاد جدا شدن هوددان و پس ددان در همان دوران رخ داده است.
پس از آنکه رویداد انقراض کرتاسه-پالئوژن باعث ناپدید شدن دایناسورهای غیرپرنده شد و چندین گروه پستانداران، جفت داران، و کیسه داران در دوره پالئوژن و نئوژن به شکل ها جدید و کنام های زیستی مختلفی تقسیم شدند و تا پایان نئوژن، همه راسته های کنونی آن ها نمایان شده بودند.
پستانداران، تنها
هم کمانان زنده هستند. خط فرگشتی هم کمان ها در دوره کربونیفز پسین، میان ۳۲۰ تا ۳۱۵ میلیون سال پیش، از خط
خزنده چهرگان جدا شد. خزنده چهره های امروزین را پرندگان و
خزندگان و همه دیگر جانورانی تشکیل می دهند که به ایشان نزدیک تر هستند تا پستانداران. این اما شامل خزندگان پستاندارشکل نمی شود که رابطه نزدیکتری با پستانداران دارند.
در طی دوره پرمین، هم کمانان شامل گوشت خواران حاکم بر زمین و چندین گیاه خوار مهم بود. در دوره تریاسه، اما، گروهی از خزنده چهره ها، شاه
خزندگان، به
مهره داران اصلی حاکم تبدیل شدند. پستاندارریختان در این دوره پدیدار شدند؛ توانایی های بویایی بالای آن ها، به همراه مغزی بزرگ، به آن ها کمک کرد تا در شب و به دور از خطر شاه خزنده های مهاجم به شکار بپردازند. زندگی در شب می توانسته عاملی مؤثر در تشکیل ویژگی هایی در پستانداران همچون اندوترمی و مو باشد. در پایان میانه زیستی، پس از آنکه دایناسورهای ددپا جای رایی خزندگان را به عنوان گوشتخواران حاکم گرفتند، پستانداران به کنام های زیستی خود پراکنده شدند. برای نمونه، بعضی آب زی شدند، بعضی به پرواز پرداختند، و بعضی حتی به تغذیه از دایناسورهای کوچک پرداختند.
پستانداران
خارپشت بی دندان
خارپشت
گوش بلند
نوک اردکیخارپشت پوزه کوتاه استرالیایی (اکدنه)
پستانداران تخم گذار
پستانداران کیسه دار
رفلکس شیرجه پستانداران (به انگلیسی: Mammalian diving reflex) یا به اختصار رفلکس شیرجه، عکس العملی غیر ارادی در پستانداران است که طی آن، عمل تنفس بهینه گشته و جانور را قادر می سازد تا مدت زمان طولانی تری را زیر آب سپری کند. این عکس العملل در پستانداران دریایی نمود بیشتری دارد اما در دیگر گونه های پستانداران همچون انسان نیز به شکل ضعیف تر بروز می کند.
رفلکس شیرجه در هر جانور تنها از طریق تماس صورت با آب سرد پدید می آید، به نحوی که آب گرمتر از °۲۱ سانتیگراد یا غوطه ور ساختن دیگر اعضای بدن در آب باعث فعال شدن واکنش نمی گردند. رفلکس شیرجه در گونه های جوانتر، ملموستر و در نتیجه دارای اثر بیشتر است.
هنگام بروز عکس العمل، تغییرات زیر در بدن به ترتیب اتفاق می افتند:
۱ - کندتپشی اولین پاسخ به فرورفتن در آب است. به محض تماس آب سرد با پوست صورت، ضربان قلب انسان ۱۰ تا ۲۵ درصد کاهش می یابد.