گوجه سبز یا آلوچه سبز[ نیازمند منبع] یا آلوچه[ نیازمند منبع] ( به گیلکی: هالی یا خالی یا خولی، به مازنی: هَلی یا هَلو ) [ ۲] [ ۳] ( به تالشی: اَرو ) نام درختی است از تیرهٔ گل سرخیان که میوهٔ آن کوچک و آبدار، دارای پوست نازک به رنگ سبز یا سرخ و یک هستهٔ سخت است. [ ۴] بر پایهٔ نوشته های قدیمی، نژاد این گیاه قدمت ۲۰۰۰ ساله دارد و چینی ها اولین کسانی بودند که به کشت آن اقدام کردند. گفته می شود که این گیاه از طریق سوریه یا ایران به یونان آورده شده است. [ نیازمند منبع]
درختان گوجه سبز در نواحی معتدل بهترین رشد را دارند و در آب و هوای ملایم به رنگ های ارغوانی، قرمز، نارنجی، زرد و سبز روشن در می آیند. آب و هوای سرد باعث ایجاد رنگ قهوه ای و ظاهر نامطلوب میوهٔ گوجه سبز می شود و در طعم آن نیز تأثیرگذار است. این میوه به سرعت می رسد و مدت نگهداری آن در یخچال ۴ روز است. گوجه سبز به صورت تازه و پخته در خورش ها مصرف می شود. این میوه غنی از ویتامین C، اسید مالیک، اسید سیتریک است. مصرف زیاده از حد گوجه سبز باعث نفخ معده می شود. این میوه طعمی ترش دارد و سفت و ترد است و در میان ایرانیان اغلب با نمک به عنوان تنقلات مصرف می شود. درخت این میوه در بیشتر نواحی ایران به خصوص شمال غربی ایران تکثیر و برداشت می شود گوجه سبز اصلاح شده از نوع بادامی در شهر سردرود رونق زیادی دارد.
گوجه سبز در بسیاری از نواحی ایران همچون مازندران، گیلان، گلستان، اصفهان و … در زبان فارسی با نام آلوچه شناخته می شود؛[ نیازمند منبع] گفته می شود از آنجایی که ساکنین شهرهای صنعتی در قدیم با کشاورزی و نام این میوه در ابتدا آشنا نبودند، با دیدن آلوچه برای اولین بار و به دلیل شباهتی که به گوجه فرنگی نارس داشت، نام گوجه سبز را برای آن انتخاب کردند. از آن زمان تا به حال در بسیاری از شهرهای بزرگ و کوچک ایران به آلوچه، گوجه سبز گفته می شود. [ ۵] [ منبع بهتری نیاز است]
ارزش غذایی ۱۰۰ گرم گوجه سبز: کربوهیدرات ۵۲/۸ گرم، چربی ۸۴/۲ گرم، پروتئین ۶/۱ گرم، فیبر خام ۵ گرم.
با مصرف ۱۰۰گرم گوجه سبز، ۵ درصد ویتامین آ ، ۱/۲ درصد ویتامینB۱ ( تیامین ) ، ۹/۱ درصد ویتامین B۲ ( ریبوفلاوین ) ، ۸/۲ درصد نیاسین، ۱۳ درصد ویتامین C، ۵/۱ درصد کلسیم، ۲/۲ درصد فسفر، ۵ درصد آهن و ۶/۳ پتاسیم مورد نیاز در روز تأمین می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدرختان گوجه سبز در نواحی معتدل بهترین رشد را دارند و در آب و هوای ملایم به رنگ های ارغوانی، قرمز، نارنجی، زرد و سبز روشن در می آیند. آب و هوای سرد باعث ایجاد رنگ قهوه ای و ظاهر نامطلوب میوهٔ گوجه سبز می شود و در طعم آن نیز تأثیرگذار است. این میوه به سرعت می رسد و مدت نگهداری آن در یخچال ۴ روز است. گوجه سبز به صورت تازه و پخته در خورش ها مصرف می شود. این میوه غنی از ویتامین C، اسید مالیک، اسید سیتریک است. مصرف زیاده از حد گوجه سبز باعث نفخ معده می شود. این میوه طعمی ترش دارد و سفت و ترد است و در میان ایرانیان اغلب با نمک به عنوان تنقلات مصرف می شود. درخت این میوه در بیشتر نواحی ایران به خصوص شمال غربی ایران تکثیر و برداشت می شود گوجه سبز اصلاح شده از نوع بادامی در شهر سردرود رونق زیادی دارد.
گوجه سبز در بسیاری از نواحی ایران همچون مازندران، گیلان، گلستان، اصفهان و … در زبان فارسی با نام آلوچه شناخته می شود؛[ نیازمند منبع] گفته می شود از آنجایی که ساکنین شهرهای صنعتی در قدیم با کشاورزی و نام این میوه در ابتدا آشنا نبودند، با دیدن آلوچه برای اولین بار و به دلیل شباهتی که به گوجه فرنگی نارس داشت، نام گوجه سبز را برای آن انتخاب کردند. از آن زمان تا به حال در بسیاری از شهرهای بزرگ و کوچک ایران به آلوچه، گوجه سبز گفته می شود. [ ۵] [ منبع بهتری نیاز است]
ارزش غذایی ۱۰۰ گرم گوجه سبز: کربوهیدرات ۵۲/۸ گرم، چربی ۸۴/۲ گرم، پروتئین ۶/۱ گرم، فیبر خام ۵ گرم.
با مصرف ۱۰۰گرم گوجه سبز، ۵ درصد ویتامین آ ، ۱/۲ درصد ویتامینB۱ ( تیامین ) ، ۹/۱ درصد ویتامین B۲ ( ریبوفلاوین ) ، ۸/۲ درصد نیاسین، ۱۳ درصد ویتامین C، ۵/۱ درصد کلسیم، ۲/۲ درصد فسفر، ۵ درصد آهن و ۶/۳ پتاسیم مورد نیاز در روز تأمین می شود.
wiki: گوجه سبز