ابی حسن بن ابی طالب

دانشنامه اسلامی

[ویکی نور] آبی حسن بن ابی طالب. عز الدین حسن یوسفی فرزند ابوطالب، معروف به فاضل آبی (منسوب به آبه آوه) و مکنّی به ابن الزبیب یا ابن ربیب، فقیه امامی سده 7ق می باشد.
وی از افاضل شاگردان جعفر بن حسن بن یحیی بن حسن بن سعید هذلی، معروف به محقق حلی بوده و با وی در بسیاری از مسائل، مباحثات حادّ داشته است.
آبی در برخی از مباحث فقه، آرای تازه ای ابراز کرده، از جمله، اقامه نماز جمعه را در عصر غیبت حرام می شمرده و نیز بهره زوجه را از میراث زوج، حتی در صورت داشتن فرزند از میت، شامل زمین نمی دانسته است. فتوای اخیر، تا آن دوران اختلاف مشهور بود، ولی پس از وی، رأی بسیاری از فقها در این مورد بر همان قرار گرفت و نظر مشاهیر متأخران نیز همان است.
اثر مشهور آبی در فقه، کشف الرموز در شرح مختصر نافع استادش محقق حلی است. وی در سال 672ق از تألیف این کتاب فراغت یافت.
تاریخ وفات او معلوم نیست.

پیشنهاد کاربران

بپرس