آتش بازی وسایل. آتش بازی، وسایل (fireworks)
آتش بازی، وسایل
آتش بازی، وسایل
آتش بازی، وسایل
آتش بازی، وسایل
آتش بازی، وسایل
وسایلی برای نمایشِ رنگ، دود، صدا، یا ترکیبی از آن ها. برخی از نمونه های این وسایل عبارت اند از ترقّه، گردونۀ آتش و فشفشۀ رنگی. وسایلِ آتش بازی گرما نیز تولید می کنند. چینی ها این وسایل را اختراع کرده اند و امروزه استفاده از آن ها در تمام دنیا رایج است. فنِ نورافشانیعبارت است از علم و هنرِ طراحیِ وسایل آتش بازی و استفاده از آن ها. این وسایل برای مقاصد نمایشی (نظیر چراغانی) و نظامی (نظیر ارسال پیام) نیز به کار می روند. وسایل آتش بازی از سه بخشِ اصلی تشکیل می شوند که عبارت اند از سوخت (برای ایجاد احتراق)، اکسیدکننده (مادّه ای که اکسیژن لازم برای احتراق سریع و مؤثر سوخت را به سهولت متصاعد می کند)، و پیچه ای که قبل از آتش گرفتن، این دو را کنار یکدیگر نگهدارد. همۀ این مواد در یک بستۀ معمولاً استوانه ای شکل با روکشِ مقوایی به حالت فشرده قرار داده می شوند. برخی از سوخت هایی که در این وسایل به کار می رود عبارت اند از زغالِ چوب، منیزیومو باروت. اکسیدکننده های رایج در آن ها عبارت اند از نیترات استرونتیوم، کلراتِ پتاسیمو پرکلراتِ پتاسیم. برای پیچۀ نگهدارنده از کلریدِ پُلی وینیلو رزینِ رزور سینولاستفاده می کنند. رنگ های مخصوص حاصل از احتراق عبارت اند از قرمز ناشی از ترکیباتِ استرونتیوم(که، براثرِ احتراق، کلریدِ استرونتیومِناپایداری به وجود می آورد که نور قرمز از خود متصاعد می کند)؛ آبی ناشی از ترکیباتِ مس؛ سبز ناشی از ترکیباتِ باریوم؛ زرد ناشی از سدیم؛ سفید ناشی از منیزیوم. ورقه های فلزی، مثل تیتانیومیا آلومینیوم، که در این وسایل به کار می روند، نیز باعث تولید جرقه می شوند. موشک های آتش بازی نیز بر مبنای اصول حاکم بر سایر موشک ها عمل می کنند. ظرفیت آن ها به اندازه ای است که وسایل آتش بازی را حمل کنند و سوخت شان باروت است. نوعاً، شصت متر بُرد دارند، معمولاً وسطشان را خالی می گذارند تا عاملِ پیش رانِ موشک سطح تماس بیشتری با هوا داشته باشد و احتراق سریع تر صورت پذیرد.
آتش بازی، وسایل
آتش بازی، وسایل
آتش بازی، وسایل
آتش بازی، وسایل
آتش بازی، وسایل
وسایلی برای نمایشِ رنگ، دود، صدا، یا ترکیبی از آن ها. برخی از نمونه های این وسایل عبارت اند از ترقّه، گردونۀ آتش و فشفشۀ رنگی. وسایلِ آتش بازی گرما نیز تولید می کنند. چینی ها این وسایل را اختراع کرده اند و امروزه استفاده از آن ها در تمام دنیا رایج است. فنِ نورافشانیعبارت است از علم و هنرِ طراحیِ وسایل آتش بازی و استفاده از آن ها. این وسایل برای مقاصد نمایشی (نظیر چراغانی) و نظامی (نظیر ارسال پیام) نیز به کار می روند. وسایل آتش بازی از سه بخشِ اصلی تشکیل می شوند که عبارت اند از سوخت (برای ایجاد احتراق)، اکسیدکننده (مادّه ای که اکسیژن لازم برای احتراق سریع و مؤثر سوخت را به سهولت متصاعد می کند)، و پیچه ای که قبل از آتش گرفتن، این دو را کنار یکدیگر نگهدارد. همۀ این مواد در یک بستۀ معمولاً استوانه ای شکل با روکشِ مقوایی به حالت فشرده قرار داده می شوند. برخی از سوخت هایی که در این وسایل به کار می رود عبارت اند از زغالِ چوب، منیزیومو باروت. اکسیدکننده های رایج در آن ها عبارت اند از نیترات استرونتیوم، کلراتِ پتاسیمو پرکلراتِ پتاسیم. برای پیچۀ نگهدارنده از کلریدِ پُلی وینیلو رزینِ رزور سینولاستفاده می کنند. رنگ های مخصوص حاصل از احتراق عبارت اند از قرمز ناشی از ترکیباتِ استرونتیوم(که، براثرِ احتراق، کلریدِ استرونتیومِناپایداری به وجود می آورد که نور قرمز از خود متصاعد می کند)؛ آبی ناشی از ترکیباتِ مس؛ سبز ناشی از ترکیباتِ باریوم؛ زرد ناشی از سدیم؛ سفید ناشی از منیزیوم. ورقه های فلزی، مثل تیتانیومیا آلومینیوم، که در این وسایل به کار می روند، نیز باعث تولید جرقه می شوند. موشک های آتش بازی نیز بر مبنای اصول حاکم بر سایر موشک ها عمل می کنند. ظرفیت آن ها به اندازه ای است که وسایل آتش بازی را حمل کنند و سوخت شان باروت است. نوعاً، شصت متر بُرد دارند، معمولاً وسطشان را خالی می گذارند تا عاملِ پیش رانِ موشک سطح تماس بیشتری با هوا داشته باشد و احتراق سریع تر صورت پذیرد.
wikijoo: آتش_بازی،_وسایل