اتش سوزی طبیعی

دانشنامه آزاد فارسی

آتش سوزی طبیعی. آتش سوزی طبیعی (natural fire)
حریق یا آتش سوزی طبیعی پدیده ای است که درطی میلیون ها سال در اکوسیستم های خشک به وقوع پیوسته است. حریق در محیط خشک و هنگامی که سوخت کافی (مادۀ آلی)، یک منبع جرقه، و اکسیژن کافی وجود داشته باشد، به کرات اتفاق می افتد. دو علت جرقه عبارت است: از آذرخش (سالانه بیش از ۳میلیارد آذرخش می زند) و انسان. سه نوع اساسی حریق وجود دارد. آتش های زمینی که در رو یا در زیر سطح زمین می سوزد. این آتش ها بسیار مخرّب اند و می تواند اجتماعاتی زیستی را چنان ویران کند که بازیابی و احیای آن قرن ها به درازا بکشد. آتش های سرشاخه اشکوب یا تاج پوشۀ درختان را می سوزاند و می تواند بسی شدید باشد. این نوع حریق غالباً درختان بالغ را ازبین می برد و، در این روند، برای رویش و رشد گیاهچه ها و نهال بذرها فواصلی به وجود می آورد. حریق های سطحی سوخت های ظریف (برگ های سوزنی کاج، علف ها) را می سوزاند و به سرعت به خاکستر تبدیل می شود، و آتش های سرد (۳۰۰ درجۀ سانتی گراد)، و سریع الانتقال را تولید می کند. این نوع حریق، نهال بذرها و نهال ها را ازبین می برد، اما به درختان بالغ معمولاً آسیب بسیاری نمی رساند. درست در چند سانتی متر زیر سطح خاک، دما ممکن است دَه تا پانزده درجۀ سانتی گراد بیشتر از حدّ متعارف بشود، از این رو دانه ها یا اجزای تولید مثل گیاهان در زیر این عمق محفوظ می ماند. سازگاری گیاهان با محیط های مستعد آتشگیری شامل تشکیل پوست مقاوم دربرابر آتش و انباشتن دانه ها در زیرزمین می شود. در برخی گیاهان وابستگی به آتش تکوین می یابد و دانه هایشان رها نمی شوند یا جوانه نمی زنند مگر این که آتش آن را تحریک کند و برانگیزاند. در برخی گیاهان قابلیت اشتعال پرورده شده است. همان گونه که حیوانات، اغلب در هنگام وقوع حریق می گریزند، به سوی آب می روند یا نقب می زنند. امروزه گرایش در زیستگاه های مستعد حریق این است که مانع از وقوع برخی حریق های طبیعی نشوند یا از حریق های تجویزی و مقرر شده بهره گیرند؛ در هر دو مورد از تشکیل سوخت برای آتش سوزی های بعدی کاسته می شود. اما، موضوع ها و مسائل دشواری در پیرامون بهره گیری از حریق در چشم اندازهایی وجود دارد، که به دست آدمی، دستخوش تحول و دگرگونی شده است.

پیشنهاد کاربران

بپرس