اتشکده باکو

آتشکده باکو.
آتشکدۀ باکو
بنایی است به شکل چهارطاقی که از چهار سو باز است و در میانۀ بنا، آتشدانی است که سوخت آن طبیعی است و از منابع طبیعی نفت و گاز باکو سرچشمه می گیرد؛ از این رو، آتشی است کهن و تاریخی که نزد ایرانیان باستان مقدّس بوده است. آتشکدۀ باکو را آتشکدۀ سوراخانی یا سوراخ خانه نیز گویند که در شبه جزیرۀ آبشوران در کنارۀ دریای خزر قرار دارد. سوراخ خانه چندین بار بازسازی شده است. پس از آن که آتشکدۀ باکو را پارسیان مهاجر از هندوستان در اواخر قرن ۱۹م بازسازی کردند، در ۱۹۲۰ و درخلال رخدادهای انقلاب روسیه به کلّی ویران شد و سپس به شکل قدیم بازسازی شد. از آتشکدۀ دوران ساسانی اثری برجا نمانده است. میرزا محمدحسین خان فراهانی، که در سفرنامۀ خود این آتشکده را توصیف کرده است، اشاره می کند که پارسیان هندوستان و زردشتیان ایران به زیارت آن جا می رفتند. فراهانی از آخرین کسانی است که این آتشکده را به شکل قدیم آن دیده است.