اثار باستانی تبریز

آثار باستانی تبریز. شهر تبریز بر دامنهٔ کوه سرخاب واقع گشته که به قولی نامش ( توریس یا تاوریس ) برگرفته از نام این کوه سرخ فام بوده است. این شهر به دلیل شرایط خاص جغرافیایی و طبیعی از اهمیت بالای اقتصادی و سیاسی برخوردار است و پیدایش تمدن های باستانی نظیر سان ها و مادها در دوره های پیش از تاریخ گواهی این ادعا است. [ نیازمند منبع] در کاوش های باستان شناسی در محوطهٔ مسجد کبود وجود تمدن و فرهنگ بیش از ۴٬۵۰۰ ساله را در این شهر به اثبات رسانده و در صورت کشف محل دژ ( تاروئی تارماکیس ) در محدودهٔ فعلی شهر تبریز بر اهمیت خراکتور آن افزوده خواهد شد. [ نیازمند منبع] براساس نوشته های مورخان و جهان گردان در سده های بعد از اسلام، تبریز نه تنها از شهرهای مهم و معتبر آذربایجان، بلکه از شهرهای مهم کشور نیز بوده است. عبور جاده ابریشم از نزدیکی آن موجب شکوفایی اقتصادی و فرهنگی گردیده و ارتباطات سیاسی، اقتصادی و فرهنگی موجبات تغییر و تحول فرهنگ، تمدن و آداب و رسوم مردم این سرزمین گردیده و مقدمات ایجاد بسیاری از علوم، مکاتب، موسسات و نهادهای مدنی برای اولین بار در کشور را به ارمغان آورده است و نام شهر تبریز را به عنوان «شهر اولین ها» در کشور بلند کرده است. اولین مدرسه، اولین کتابخانه، اولین بیمارستان، اولین نشریه، اولین تئاتر، اولین بلدیه و… در این شهر بوده است. [ نیازمند منبع] بناهای تاریخی تبریز به ساختمان ها و سازه هایی در شهر تبریز گفته می شود که در طول تاریخ طولانی تا دوران معاصر این شهر به دست حاکمان و مردم این شهر بنا شده است. شمار زیادی از قدیمی ترین بناهای این شهر در طول سال های حکومت ایلخانیان ساخته شدند. [ نیازمند منبع]
آثار باستانی و تاریخی متعدد نظیر بناهای زیر در تبریز قرار گفته اند.
• ارگ تبریز
• ربع رشیدی
• برج آتش نشانی
• بازار تبریز
• کاخ شهرداری تبریز
• ایل گلی ( شاه گلی )
• موزه مشروطیت
• موزه آذربایجان
• موزه سنجش
• مساجد تبریز
• مقبرةالشعرا
• بقعه عون بن علی
• آبشار مصنوعی ال گولی
• مسجد کبود
این تفرجگاه از بناهای تاریخی شهر تبریز بوده و در ۷ کیلومتری این شهر واقع گردیده است. «قهرمان میرزا» پسر هفتم عباس میرزا در دوران حکمرانی خود در تبریز آن را تملک کرده و عمارت دوطبقه ای در وسط استخر ایجاد نمود؛ سپس تپه ها و مزارع اطراف آن را به مجموعهٔ فوق ملحق ساخته و مجموعه ای از جوی ها و آبشارها مهیا ساخت که در نوع خود بسیار زیبا بود. ولی با درگذشت وی فرزندانش به تصور بدیمن بودن بنای فوق آن را رها کردند. از آن تاریخ تا سال ۱۳۰۹ خورشیدی که شهرداری تبریز اقدام به تعمیر و تبدیل آن به عنوان گردشگاه عمومی کرد، به صورت استخر ذخیرهٔ آب مزارع و فضای سبز شهر درآمده بود. رطوبت ناشی از نفوذ آب به پایه های بنای وسط استخر، شهرداری را مجبور ساخت که چندین بار آن را بازسازی نماید.