اداب الصوفیه

آداب الصوفیه. آدابُ الصّوفیه
از نجم الدین کبری، رساله ای به فارسی در عرفان. کهن ترین مأخذی که از این رساله یاد و بخش هایی از آن را نقل کرده است، اورادالاحباب و فصوص الآداب ابوالمفاخر باخرزی است. این رساله برای آشنایی رهروان و مریدانی که خواهان ورود به جهان تصوف هستند نوشته و در هفت باب تدوین شده است: خرقه پوشیدن، نشستن و خاستن، رفتن به خانقاه، طعام خوردن، رفتن به دعوت ها، سماع شنیدن، سفرکردن. این رساله متن شیوا و روان دارد و نخستین بار در تهران به کوشش مسعود قاسمی به چاپ رسیده است (۱۳۶۳ش).