[ویکی فقه] آداب انفاق (قرآن). قرآن کریم بعضی از آداب انفاق در راه خدا را ذکر می فرماید: بردباری و گذشت در برابر برخورد ناصواب نیازمندان، انفاق بدون منت و آزار رسانی، رعایت اعتدال و میانه روی، با رغبت و طیب خاطر انفاق کردن، حفظ حیثیت دریافت کننده مال.
قرآن کریم می فرماید، انفاق بدون منت و آزار رسانی درپی دارنده پاداش إلهی می باشد: «الذین ینفقون امولهم فی سبیل الله ثم لایتبعون ما انفقوا منا ولا اذی لهم اجرهم عند ربهم ولا خوف علیهم ولا هم یحزنون» کسانی که اموال خود را در راه خدا انفاق می کنند، سپس به دنبال انفاقی که کرده اند، منت نمیگذارند و آزاری نمیرسانند، پاداش آنها نزد پروردگارشان (محفوظ) است، و نه ترسی دارند، و نه غمگین می شوند.
بقره/سوره۲، آیه۲۶۲.
بردباری و گذشت در برابر برخورد ناصواب نیازمندان و پرهیز از آزاررسانی به هنگام انفاق رفتاری شایسته می باشد که خداوند در قرآن به آن تذکر فرموده: «قول معروف ومغفرة خیر من صدقة یتبعها اذی والله غنی حلیم» گفتار پسندیده (در برابر نیازمندان)، و عفو (و گذشت از خشونتهای آنها)، از بخششی که آزاری به دنبال آن باشد، بهتر است، و خداوند، بی نیاز و بردبار است. (به کارگیری صفت « حلیم » اشاره به این است که اگر انسان در مقام انفاق به نیازمندان، رفتار ناشایسته ای از آنان مشاهده کرد باید با بردباری و گذشت تحمل کند.
طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه موسوی همدانی، ج۲، ص۳۸۹.
انفاق بدون منت ، درپی دارنده پاداش های والا و ویژه الهی است: «الذین ینفقون امولهم فی سبیل الله ثم لایتبعون ما انفقوا منا ولا اذی لهم اجرهم عند ربهم ولا خوف علیهم ولا هم یحزنون» کسانی که اموال خود را در راه خدا انفاق می کنند، سپس به دنبال انفاقی که کرده اند، منت نمیگذارند و آزاری نمیرسانند، پاداش آنها نزد پروردگارشان (محفوظ) است، و نه ترسی دارند، و نه غمگین می شوند
بقره/سوره۲، آیه۲۶۲.
...
قرآن کریم می فرماید، انفاق بدون منت و آزار رسانی درپی دارنده پاداش إلهی می باشد: «الذین ینفقون امولهم فی سبیل الله ثم لایتبعون ما انفقوا منا ولا اذی لهم اجرهم عند ربهم ولا خوف علیهم ولا هم یحزنون» کسانی که اموال خود را در راه خدا انفاق می کنند، سپس به دنبال انفاقی که کرده اند، منت نمیگذارند و آزاری نمیرسانند، پاداش آنها نزد پروردگارشان (محفوظ) است، و نه ترسی دارند، و نه غمگین می شوند.
بقره/سوره۲، آیه۲۶۲.
بردباری و گذشت در برابر برخورد ناصواب نیازمندان و پرهیز از آزاررسانی به هنگام انفاق رفتاری شایسته می باشد که خداوند در قرآن به آن تذکر فرموده: «قول معروف ومغفرة خیر من صدقة یتبعها اذی والله غنی حلیم» گفتار پسندیده (در برابر نیازمندان)، و عفو (و گذشت از خشونتهای آنها)، از بخششی که آزاری به دنبال آن باشد، بهتر است، و خداوند، بی نیاز و بردبار است. (به کارگیری صفت « حلیم » اشاره به این است که اگر انسان در مقام انفاق به نیازمندان، رفتار ناشایسته ای از آنان مشاهده کرد باید با بردباری و گذشت تحمل کند.
طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه موسوی همدانی، ج۲، ص۳۸۹.
انفاق بدون منت ، درپی دارنده پاداش های والا و ویژه الهی است: «الذین ینفقون امولهم فی سبیل الله ثم لایتبعون ما انفقوا منا ولا اذی لهم اجرهم عند ربهم ولا خوف علیهم ولا هم یحزنون» کسانی که اموال خود را در راه خدا انفاق می کنند، سپس به دنبال انفاقی که کرده اند، منت نمیگذارند و آزاری نمیرسانند، پاداش آنها نزد پروردگارشان (محفوظ) است، و نه ترسی دارند، و نه غمگین می شوند
بقره/سوره۲، آیه۲۶۲.
...
wikifeqh: آداب_انفاق_(قرآن)