[ویکی فقه] آداب طالب حدیث. با توجه به اهمیت علم حدیث در فرهنگ اسلامی براى طالب حدیث آدابى ذکر شده است که به ترتیب به آنها اشاره مى شود گر چه این آداب اختصاصى به طالب حدیث نداشته و شایسته است همه افراد در مراعات آنها بکوشند.
۱- در یاد گیرى حدیث نیت خود را براى خدا خالص کرده و از قصد فخر فروشی ، مباحات، جمع کردن مرید، داشتن مجلس درس و خلاصه آن چه که جنبه دنیوى دارد پرهیز نماید.۲- براى این امر از خداوند طلب توفیق و کمک نماید.۳- اخلاق نیک و آداب پسندیده را بکار بسته و از اخلاق ناپسند دورى گزیند.۴- در دانش آموزى کوشا بوده و از تنبلى دورى گزیند.۵- در آغاز فراگیرى حدیث از اساتید شهر خود که از نظر استاد، علم و تقوى بر دیگران برترى دارند بهره برده و پس از آن براى استفاده از اساتید سایر مناطق در طلب حدیث کوچ کند.۶- احادیثى را که در باره عبادات ، آداب و فضایل اعمال آموخته در رفتار خود به کار بندد.۷- استاد و شیخ حدیث خود را احترام و تعظیم نماید.۸- در امور خود به مشورت با شیخ حدیث خود بپردازد.۹- در بدست آوردن حدیث از حیاء و کبر - در فراگیرى آن از افراد پائین تر از خود جهت سن، نسب و امور دیگر - پرهیز کند.۱۰- چنان چه در شیخ خود جفایى دید بر آن صبر کند.۱۱- در نوشتن حدیث از کتاب یا سند دیگر، کامل نوشته و از گزینش نوشتن احادیث پرهیز کند.۱۲- در شناخت و فهم احادیث جمع آورى شده تلاش کرده و از شنیدن و نوشتن بعض آنها براى نقل حدیث پرهیز کند.۱۳- چنان چه به شیخ حدیثى دسترسى پیدا کرد دیگران را نیز راهنمایى کرده و از پنهان کارى در این امور خود دارى کند.۱۴- به تصنیف شرح پیرامون احادیث مشکل پرداخته و قبل از بررسى دقیق، آن را در اختیار دیگران قرار ندهد.۱۵- پیرامون مسائلى که شایستگى آنرا ندارد به تصنیف نپرداخته و در تصنیف از عبارات روشن و اصطلاحات متداول استفاده کند.۱۶- احادیث مشهور را گرفته و از اخذ احادیث غریب و منکر پرهیز کند.۱۷- سعى کند از راویان ثقه نقل کند.۱۸- شهرت او به اهل حدیث بودن موجب برترى طلبى او نسبت به هم ردیفانش نشود.۱۹- فراگیرى حدیث او را از انصاف و اهتمام به نماز باز ندارد.۲۰ - از غیبت دیگران پرهیز کند.۲۱- در زمان فراگیرى حدیث سکوت کرده و در محضر استاد همیشه ساکت باشد.۲۲- در نسخه حدیثى خود دقت کرده و در اصلاح آن بکوشد.۲۳- احادیثى را که شخصاً از استاد نشنیده به جاى احادیث شنیده نقل نکند.۲۴- به انگیزه برترى طلبى به نشر حدیث نپردازد تا مجبور نشود از راوى غیر ثقه نیز حدیث نقل کند.۲۵- با حدیث شناسان متدین هم نشینى کند.۲۶- از افرادى که مقید به اخذ حدیث از محدثان صالح نیستند حدیث نیاموزد.۲۷- شیوه اخذ حدیث را با خواندن کتابهایى پیرامون آن بیاموزد.۲۸- حرص در تحصیل حدیث او را از رعایت کردن شروط اخذ حدیث باز ندارد.۲۹- به اخذ احادیث مهم بپردازد و وقت خود را صرف زیاد جمع کردن حدیث نکند.
سیوطی، تدریب الراوی، ج۲، ص۵۸۳.
۱. ↑ سیوطی، تدریب الراوی، ج۲، ص۵۸۳.
پایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، تاریخ بازبای ۱۳۹۵/۴/۲۸، مستند سازی توسط گروه پژوهشی ویکی فقه
...
۱- در یاد گیرى حدیث نیت خود را براى خدا خالص کرده و از قصد فخر فروشی ، مباحات، جمع کردن مرید، داشتن مجلس درس و خلاصه آن چه که جنبه دنیوى دارد پرهیز نماید.۲- براى این امر از خداوند طلب توفیق و کمک نماید.۳- اخلاق نیک و آداب پسندیده را بکار بسته و از اخلاق ناپسند دورى گزیند.۴- در دانش آموزى کوشا بوده و از تنبلى دورى گزیند.۵- در آغاز فراگیرى حدیث از اساتید شهر خود که از نظر استاد، علم و تقوى بر دیگران برترى دارند بهره برده و پس از آن براى استفاده از اساتید سایر مناطق در طلب حدیث کوچ کند.۶- احادیثى را که در باره عبادات ، آداب و فضایل اعمال آموخته در رفتار خود به کار بندد.۷- استاد و شیخ حدیث خود را احترام و تعظیم نماید.۸- در امور خود به مشورت با شیخ حدیث خود بپردازد.۹- در بدست آوردن حدیث از حیاء و کبر - در فراگیرى آن از افراد پائین تر از خود جهت سن، نسب و امور دیگر - پرهیز کند.۱۰- چنان چه در شیخ خود جفایى دید بر آن صبر کند.۱۱- در نوشتن حدیث از کتاب یا سند دیگر، کامل نوشته و از گزینش نوشتن احادیث پرهیز کند.۱۲- در شناخت و فهم احادیث جمع آورى شده تلاش کرده و از شنیدن و نوشتن بعض آنها براى نقل حدیث پرهیز کند.۱۳- چنان چه به شیخ حدیثى دسترسى پیدا کرد دیگران را نیز راهنمایى کرده و از پنهان کارى در این امور خود دارى کند.۱۴- به تصنیف شرح پیرامون احادیث مشکل پرداخته و قبل از بررسى دقیق، آن را در اختیار دیگران قرار ندهد.۱۵- پیرامون مسائلى که شایستگى آنرا ندارد به تصنیف نپرداخته و در تصنیف از عبارات روشن و اصطلاحات متداول استفاده کند.۱۶- احادیث مشهور را گرفته و از اخذ احادیث غریب و منکر پرهیز کند.۱۷- سعى کند از راویان ثقه نقل کند.۱۸- شهرت او به اهل حدیث بودن موجب برترى طلبى او نسبت به هم ردیفانش نشود.۱۹- فراگیرى حدیث او را از انصاف و اهتمام به نماز باز ندارد.۲۰ - از غیبت دیگران پرهیز کند.۲۱- در زمان فراگیرى حدیث سکوت کرده و در محضر استاد همیشه ساکت باشد.۲۲- در نسخه حدیثى خود دقت کرده و در اصلاح آن بکوشد.۲۳- احادیثى را که شخصاً از استاد نشنیده به جاى احادیث شنیده نقل نکند.۲۴- به انگیزه برترى طلبى به نشر حدیث نپردازد تا مجبور نشود از راوى غیر ثقه نیز حدیث نقل کند.۲۵- با حدیث شناسان متدین هم نشینى کند.۲۶- از افرادى که مقید به اخذ حدیث از محدثان صالح نیستند حدیث نیاموزد.۲۷- شیوه اخذ حدیث را با خواندن کتابهایى پیرامون آن بیاموزد.۲۸- حرص در تحصیل حدیث او را از رعایت کردن شروط اخذ حدیث باز ندارد.۲۹- به اخذ احادیث مهم بپردازد و وقت خود را صرف زیاد جمع کردن حدیث نکند.
سیوطی، تدریب الراوی، ج۲، ص۵۸۳.
۱. ↑ سیوطی، تدریب الراوی، ج۲، ص۵۸۳.
پایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، تاریخ بازبای ۱۳۹۵/۴/۲۸، مستند سازی توسط گروه پژوهشی ویکی فقه
...
wikifeqh: آداب_مستجیز