آداجو برای سازهای زهی. آداجو برای سازهای زهی یک قطعهٔ موسیقی برای ارکستر سازهای زهی، تنظیم ساموئل باربر، آهنگساز آمریکایی، از اولین کوارتت زهی اوست.
«آداجو برای سازهای زهیِ» باربر در واقع موومان دوم کوارتت زهی شمارهٔ ۱ او، اُپوس ۱۱، ساختهٔ ۱۹۳۶ است. باربر در حال گذراندن تابستان با شریکِ زندگی اش جان کارلو مِنوتی ( آهنگساز ایتالیایی و هم کلاسی اش در مؤسسهٔ موسیقی کرتیس ) در اروپا بود. او در این مدت آداجو را ساخت. [ ۱] در اصل، این قطعه بعد از موومان اول شدیداً مباین آغاز می یابد و با یک بازکوب کوتاه موسیقی دنبال می شود.
در ژانویهٔ ۱۹۳۸ باربر قطعه را برای آرتورو توسکانینی، رهبر ارکستر نامدار، فرستاد. توسکانینی، پارتیتور را بدون هیچ اظهار نظری پس فرستاد و موجب دلگیری و دوری جستن باربر شد. متعاقباً توسکانینی به واسطهٔ یک دوست به اطلاع باربر رساند که فکر اجرای قطعه را در سر می پرورانَد و نُت ها را برگردانده، چرا که آن را از حفظ شده است. گفته می شود توسکانینی تا قبل از روزِ اجرای جهانی، هرگز بار دیگر به نت ها نگاه نینداخته بود. [ ۲] اولین اجرای آرتورو توسکانینی به همراه ارکستر سمفونیک ان بی سی در روز ۵ نوامبر ۱۹۳۸ در نیویورک از رادیو پخش شد. این آهنگساز همچنین در سال ۱۹۶۷ قطعه را برای کُر ۸ قسمتی بازنویسی کرد، به عنوان آنگوس دِی ( Angus Dei ) به معنی «برهٔ خدا».
ضبط اجرای بار اول جهانی سال ۱۹۳۸ توسط ارکستر ان بی سی به رهبری آرتورو توسکانینی در سال ۲۰۰۵ برای نگهداری همیشگی در گنجینه ملی ضبط در کتابخانهٔ کنگرهٔ ایالات متحده برگزیده شد. [ ۳]
در مراسم ختم گریس، شاهزادهٔ موناکو[ ۴] و ختم آلبرت اینشتین[ ۴] این قطعه اجرا شد. برخلاف باور عمومی، این قطعه در مراسم ختم فرانکلین دلانو روزولت اجرا نشد، بلکه در هنگام اعلام فوتش در رادیو پخش شد. [ ۴] در سال ۲۰۰۱ و در آخرین شب پرام در رویال آلبرت هال، در مجلس یادآوری قربانیان حملات ۱۱ سپتامبر، به جای موسیقی های تند ریتم میهن پرستانه، این قطعه اجرا شد. [ ۵] در جشن های افتتاحیهٔ المپیک زمستانی ونکوور ۲۰۱۰ نیز این قطعه اجرا شد.
در سال ۲۰۰۴، شنوندگان برنامهٔ امروز بی بی سی آداجو را به عنوان «غمگین ترین کلاسیک همهٔ اعصار» بالاتر از «سوگواری دایدو» از دایدو و آینیس ساختهٔ هنری پرسل، «آداجییتو» از سمفونی پنجم گوستاو مالر، «متامورفوسن» ریچارد اشتراوس، و «یکشنبهٔ غمناک» بیلی هالیدی انتخاب کردند. [ ۶] [ ۷]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف«آداجو برای سازهای زهیِ» باربر در واقع موومان دوم کوارتت زهی شمارهٔ ۱ او، اُپوس ۱۱، ساختهٔ ۱۹۳۶ است. باربر در حال گذراندن تابستان با شریکِ زندگی اش جان کارلو مِنوتی ( آهنگساز ایتالیایی و هم کلاسی اش در مؤسسهٔ موسیقی کرتیس ) در اروپا بود. او در این مدت آداجو را ساخت. [ ۱] در اصل، این قطعه بعد از موومان اول شدیداً مباین آغاز می یابد و با یک بازکوب کوتاه موسیقی دنبال می شود.
در ژانویهٔ ۱۹۳۸ باربر قطعه را برای آرتورو توسکانینی، رهبر ارکستر نامدار، فرستاد. توسکانینی، پارتیتور را بدون هیچ اظهار نظری پس فرستاد و موجب دلگیری و دوری جستن باربر شد. متعاقباً توسکانینی به واسطهٔ یک دوست به اطلاع باربر رساند که فکر اجرای قطعه را در سر می پرورانَد و نُت ها را برگردانده، چرا که آن را از حفظ شده است. گفته می شود توسکانینی تا قبل از روزِ اجرای جهانی، هرگز بار دیگر به نت ها نگاه نینداخته بود. [ ۲] اولین اجرای آرتورو توسکانینی به همراه ارکستر سمفونیک ان بی سی در روز ۵ نوامبر ۱۹۳۸ در نیویورک از رادیو پخش شد. این آهنگساز همچنین در سال ۱۹۶۷ قطعه را برای کُر ۸ قسمتی بازنویسی کرد، به عنوان آنگوس دِی ( Angus Dei ) به معنی «برهٔ خدا».
ضبط اجرای بار اول جهانی سال ۱۹۳۸ توسط ارکستر ان بی سی به رهبری آرتورو توسکانینی در سال ۲۰۰۵ برای نگهداری همیشگی در گنجینه ملی ضبط در کتابخانهٔ کنگرهٔ ایالات متحده برگزیده شد. [ ۳]
در مراسم ختم گریس، شاهزادهٔ موناکو[ ۴] و ختم آلبرت اینشتین[ ۴] این قطعه اجرا شد. برخلاف باور عمومی، این قطعه در مراسم ختم فرانکلین دلانو روزولت اجرا نشد، بلکه در هنگام اعلام فوتش در رادیو پخش شد. [ ۴] در سال ۲۰۰۱ و در آخرین شب پرام در رویال آلبرت هال، در مجلس یادآوری قربانیان حملات ۱۱ سپتامبر، به جای موسیقی های تند ریتم میهن پرستانه، این قطعه اجرا شد. [ ۵] در جشن های افتتاحیهٔ المپیک زمستانی ونکوور ۲۰۱۰ نیز این قطعه اجرا شد.
در سال ۲۰۰۴، شنوندگان برنامهٔ امروز بی بی سی آداجو را به عنوان «غمگین ترین کلاسیک همهٔ اعصار» بالاتر از «سوگواری دایدو» از دایدو و آینیس ساختهٔ هنری پرسل، «آداجییتو» از سمفونی پنجم گوستاو مالر، «متامورفوسن» ریچارد اشتراوس، و «یکشنبهٔ غمناک» بیلی هالیدی انتخاب کردند. [ ۶] [ ۷]
wiki: آداجو برای سازهای زهی