ادم بن احمد هروی

[ویکی فقه] آدم بن احمد هروی. آدَمِ هِرَوی، ابوسعد آدم بن احمد بن اسد (د ۵۳۶ق/۱۱۴۲م)، نحوی، لغوی، مُحدّث، و از ادیبان سده ۶ق/۱۲م؛ از مردم هرات و منسوب بدان و ساکن بلخ است.
در ۵۲۰ق/۱۱۲۶م در راه حج وارد بغداد شد و گروهی از فاضلان و ادیبان بر گرد او جمع شدند و از او حدیث و ادبیات فراگرفتند. در همان جا بود که میان وی و ابومنصور موهوب بن احمد جوالیقی مناظره ای درگرفت و آدم به او پاسخ های ادیبانه داد.
مدرس
وی از مدرسان برجسته مدرسه نظامیه بلخ بود.
شاگرد
معروف ترین شاگرد و مرید او که در محضر وی در آن مدرسه تربیت یافت، رشیدالدین سعدالملک محمد معروف به «وطواط» (۴۸۰ـ۵۷۳ق/۱۰۸۷ـ۱۱۷۷م) ادیب و سخن سرای برجسته بلخ و نویسنده بزرگ آن سامان بود که نامه ای ارادت آمیز به وی نوشت و اشعاری حاکی از احترام ژرف نسبت به وی در آن گنجاند و پایگاه والای او را در علم و ادب گرامی داشت. متن این نامه در مآخذ شرح حال وی موجود است.
وفات
...