اذر بیگدلی لطف علی

دانشنامه آزاد فارسی

آذر بیگدلی لطف علی. آذر بیگْدلی، لطف علی (اصفهان ۱۱۳۴ـ قم ۱۱۹۵ق)
شاعر و تذکره نویس ایرانی. درپی حملۀ محمود افغان به اصفهان، با خانواده اش به قم رفت و ۱۴ سال در آن جا ماند. در ۱۱۴۸ق به شیراز و سپس به عتبات، شام و مکه سفر کرد. در ۱۱۵۱ق به مشهد رفت و با آقا صادق تفرشی دیدار کرد. پس از آن راهی اصفهان شد و به کار دیوانی روی آورد. چندی در زندان به سر برد. دوره های صفویه، افشاریه و زندیه را درک کرد. با مشتاق اصفهانی، سید محمد شعله، و هاتف اصفهانی هم روزگار بود. در آغاز واله، و نکهت تخلص می کرد. برخی او را، به نادرست، پایه گذار مکتب بازگشت ادبی دانسته اند. هر کدام از مثنوی های آذر به پیروی از شاعری مشهور است. عمدۀ شهرتش به سبب تألیف تذکرۀ آتشکدۀ آذر (تهران، ۱۳۳۷ش) در شرح حال و نمونۀ شعر ۸۴۲ شاعر به نام کریم خان زند است. این تذکره یک بار با تصحیح سید جعفر شهیدی و بار دیگر با توضیحات مفصل سادات ناصری به چاپ رسید (تهران، ۱۳۳۶ـ۱۳۴۰ش). از دیگر آثارش: دیوان آذر (تهران، ۱۳۶۶ش)؛ مثنوی آذر (یا: مثنوی سوز و گداز)؛ یوسف و زلیخا؛ دفتر نُه آسمان.

پیشنهاد کاربران

بپرس