آذر ماه آخر پاییز. این کتاب اولین بار در اسفند ماه ۱۳۲۷ منتشر شد و سپس بعد از سال ها و بعد از نایاب شدن نسخه های چاپ های پیش از انقلاب، در سال ۱۳۸۴ و از طرف نشر بازتاب نگار روانه بازار گردید. این مجموعه شامل هفت داستان با نام های: به دزدی رفته ها، آذر، ماه آخر پاییز، تب عصیان، در خم راه، یادگار سپرده، شب دراز، میان دیروز و فردا.
ابن مجموعه داستان جز اولین تجربه های داستان کوتاه از نویسندگان موسوم به نسل دومی های ادبیات داستانی به شمار می آید که در دهه سی خورشیدی در کنار نام نویسندهٔ بزرگی مثل بهرام صادقی با کتاب سنگر و قمقمه های خالی خوش درخشیده. این کتاب توانست پایه های اولیه داستان نویسی مدرن را در ایران قرار بدهد و با وجودی که شاید امروزه بتوان ایرادهای زیادی به کتاب وارد کرد ولی در دوره خود تأثیرگذار و جریان ساز بوده است.
بن مایه این داستان بیان ترس و اضطراب است و در ابتدای آن آمده است: واژه هایی چون ترشال، چلم، رمبیدن، رودار، کفه، لجمار، گناهی ندارند اگر در زبان مردم تهران به کار نمی روند و گمان نویسنده این است که به کار بردن این واژه ها که در زبان مردم جنوب است، بر غنای زبان فارسی می افزاید. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفابن مجموعه داستان جز اولین تجربه های داستان کوتاه از نویسندگان موسوم به نسل دومی های ادبیات داستانی به شمار می آید که در دهه سی خورشیدی در کنار نام نویسندهٔ بزرگی مثل بهرام صادقی با کتاب سنگر و قمقمه های خالی خوش درخشیده. این کتاب توانست پایه های اولیه داستان نویسی مدرن را در ایران قرار بدهد و با وجودی که شاید امروزه بتوان ایرادهای زیادی به کتاب وارد کرد ولی در دوره خود تأثیرگذار و جریان ساز بوده است.
بن مایه این داستان بیان ترس و اضطراب است و در ابتدای آن آمده است: واژه هایی چون ترشال، چلم، رمبیدن، رودار، کفه، لجمار، گناهی ندارند اگر در زبان مردم تهران به کار نمی روند و گمان نویسنده این است که به کار بردن این واژه ها که در زبان مردم جنوب است، بر غنای زبان فارسی می افزاید. [ ۱]
wiki: آذر ماه آخر پاییز