اذرفرنبغ فرخزادان

آذرفرنبغ فرخزادان. آذَرفَرْنْبَغ فَرُخزادان
(آذرفرنبغ پسر فرخزاد) موبدانْ موبدِ فارس در قرن ۳ق، در زمان خلافت مأمون عباسی. او از دانشمندان معتبر زردشتی بوده است و علمای دیگر ازجمله مردانْ فرّخ، مؤلف کتاب شکَند گُمانیک وِزار، به اقوال او استناد کرده اند. آذرفرنبغ همان موبدی است که در حضور مأمون با عبدالله، زردشتی مسلمان شده، مناظره کرده و شرح آن به زبان فارسی میانه (پهلوی) در رساله ای به نام گجستگ ابالیش برجای مانده است. او همچنین از مؤلفان، گردآورندگان و تدوین کنندگان کتاب دینکرد بوده که نامش در دینکرد آمده است. مجموعه روایات آذرفرنبغ فرخزادان، منسوب به وی، و مجموعه اندرزهای آذرفرنبغ فرخزادان در دست است، و نیز در کتاب سوم دینکرد به کتاب آیین نامۀ او اشاره شده است.