آذری طوسی حمزه. آذَریِ طوسی، حمزه (اسفراین ۷۸۴ـ۸۶۶ق)(یا: شیخ آذری) شاعر، عارف، و نویسندۀ ایرانی. از جوانی مداح شاهرخ گورکانی بود و ملک الشعرای دربار وی شد. در میانسالی به عرفان روی آورد و دست ارادت به شیخ محی الدین طوسی غزالی و سپس شاه نعمت الله ولی داد. در ۸۳۲ق به دربار احمدشاه بهمنی ( ۸۲۵ـ ۸۳۸ ق)، پادشاه گلبرگه و دکن، راه یافت و ملک الشعرای دربار وی شد و به فرمان او به سرودن منظومه ای به نام بهمن نامۀ آذری/دکنی در تاریخ آن خاندان پرداخت. قصاید وی بیشتر در مدح خاندان رسول اکرم (ص) است و غزلیاتش رنگ و بوی عرفانی دارد. از دیگر آثارش:جواهرالاسرار؛ طغرای همایون؛ مرآت/ عجایب الدنیا و عجایب الاعلا؛ سعی الصفا.
wikijoo: آذری_طوسی،_حمزه_(اسفراین_۷۸۴ـ۸۶۶ق)