ار نوو

دانشنامه آزاد فارسی

آر نوو. آر نووُ (art nouveau)
سبکی تزیینی در هنرهای بصری، طراحی داخلیو معماری که از ۱۸۹۰ تا ۱۹۱۰ به اوج شکوفایی رسید. الگوها و تزیینات خطی پر پیچ و تاب و اندام وارِمتأثر از گیاهان و موجودات زنده، مشخصۀ این سبک بود. آر نووُ در انگلستان در تصویرسازی های اوبری بیردزلی، در اسکاتلند در طراحی های داخلی چارلز رنی مکینتاش، در فرانسه در آثار شیشه ای رنه لالیکو پوسترهای آلفونس موخا، و در امریکا، در چراغ ها و آثار فلزی لوئی کامفورت تیفانیتجسّم یافت. این سبک در آلمان، یوگنت اشتیل، در ایتالیا، استیله لیبرتی (فلورئاله)، و در اسپانیا، مدرنیسمو، نام گرفت. آر نووُ به لحاظ استفاده از خطوط منحنیِ پر پیچ و تاب، و گرایش به تزیین، تا حدّی از آثار متأخر گروه احیاگران هنر پیشارافائلیتأثیر پذیرفته است، که در کار خود از الگوهای گیاهی، بسیار استفاده می کردند. طراحی های ویلیام ماریس، نمونه هایی درخور توجه اند، که از اعضای اصلی جنبش هنرها و صنایع دستینیز بود و می کوشید سبکی زنده و پرنشاط در عالم هنرهای کاربردی پدید آوَرد. برداشت موشکافانه تر و عمیق تر این سبک در طراحی های اوبری بیردزلی مشهود است. سبک آر نووُ به ویژه در اتریش، بلژیک، انگلستان، و آلمان شکوفا شد، و تأثیر ماریس و بیردزلی در آن آشکارا دیده می شد. نشریۀاستودیودر شماره های آغازینش به معرفی و رواج آر نووُ پرداخت، و نخستین شمارۀ آن با چاپ آثار بیردزلی انتشار یافت. تأکیدی که سبک آر نووُ بر اصالت خط و تزیین داشت، در آثار بسیاری از نقاشان و گرافیست های آن دوره نیز مشهود است: هنرمندانی همچون ادوارد مونش، گوستاو کلیمت، فردیناند هودلرو حتی هانری دو تولوز لوترک، پل گوگن، و ونسان ون گوگ. آر نووُ در عرصۀ معماری و طراحی داخلی، به سادگی نوینی در طراحی گرایش داشت، که به احداث ساختمان هایی با نمای شیشه و آهن انجامید؛ در این ساختمان ها عنصر خط آشکارا تسلط دارد و از عناصر تزیینی بیشتری استفاده شده است. از جمله معمارانی که از سبک آر نووُ بسیار تأثیر پذیرفتند، آنتونیو گائودیِاسپانیایی؛ هکتور گیمارفرانسوی، طراح ورودیِ ایستگاه های متروی پاریس؛ و ویکتور هورتا، معمار بلژیکی، درخور ذکرند. اصطلاح آر نووُ به معنای «هنر جدید»، برگرفته از نام مغازه ای در پاریس است که در ۱۸۹۵ افتتاح شد.

پیشنهاد کاربران

بپرس