[ویکی نور] آراء و مواقف تربویه و نفسیه صائبه فی التراث العربی الاسلامی. آراء و مواقف تربویة و نفسیة صائبة فی التراث العربی الإسلامی، تألیف نوری جعفر از جمله منابع عربی در موضوع تعلیم و تربیت اسلامی است.
کتاب، مشتمل بر مقدمه مؤلف و متن اصلی در سه فصل است. شیوه نویسنده استفاده از منابع مختلف بدون اشاره به آدرس دقیق مطالب است.
نوری جعفر مقدمه کتابش را با این سخنی از جاحظ که در زمین کلامی مفیدتر، جالب تر و شیرین تر و... از کلام عرب وجود ندارد، آغاز می کند.، سپس کتب ادب عربی قدیم را ثروتی تاریخی و تربیتی دانسته که احاطه بر آن ممکن نیست و او تنها توانسته است تعدادی از آثار حرفه ای را مطالعه کند.
نویسنده سپس فصل اول کتاب را با این عبارت آغاز نموده که مایلم در ابتدا توضیح دهم که نظرات و مواضع آموزشی و روان شناختی درستی که این کتاب مختصر مشتمل بر آن است در منابع عربی اسلامی عموماً به صورت پراکنده و متفرق و اتفاقی در جریان بحث در مسائل متعلق به فلسفه و ادب و طب و نجوم ذکر شده است.سپس توصیه های عتبة بن ابیسفیان و هارون الرشید به مربیان فرزندشان را متذکر شده و با نقل داستان هایی اهمیت جایگاه اجتماعی معلم را گوشزد کرده است.
نوری، در ادامه به ذکر آراء سخنوران در جایگاه تعلیم پرداخته است. ابن سحنون (256-202ق) اولین شخصیتی است که به نظرات آموزشی او در رساله «آداب المعلمین» اشاره شده است. نویسنده با استناد به عباراتی چون «از بهترین عنایت های استاد به شاگردان رفاقت با آنهاست» و مانند آن دیدگاه ابن سحنون را در رابطه با شیوه صحیح تعلیم و تربیت تبیین نموده و بر معلم لازم دانسته است که دائماً با مهربانی با شاگردانش برخورد کند.
کتاب، مشتمل بر مقدمه مؤلف و متن اصلی در سه فصل است. شیوه نویسنده استفاده از منابع مختلف بدون اشاره به آدرس دقیق مطالب است.
نوری جعفر مقدمه کتابش را با این سخنی از جاحظ که در زمین کلامی مفیدتر، جالب تر و شیرین تر و... از کلام عرب وجود ندارد، آغاز می کند.، سپس کتب ادب عربی قدیم را ثروتی تاریخی و تربیتی دانسته که احاطه بر آن ممکن نیست و او تنها توانسته است تعدادی از آثار حرفه ای را مطالعه کند.
نویسنده سپس فصل اول کتاب را با این عبارت آغاز نموده که مایلم در ابتدا توضیح دهم که نظرات و مواضع آموزشی و روان شناختی درستی که این کتاب مختصر مشتمل بر آن است در منابع عربی اسلامی عموماً به صورت پراکنده و متفرق و اتفاقی در جریان بحث در مسائل متعلق به فلسفه و ادب و طب و نجوم ذکر شده است.سپس توصیه های عتبة بن ابیسفیان و هارون الرشید به مربیان فرزندشان را متذکر شده و با نقل داستان هایی اهمیت جایگاه اجتماعی معلم را گوشزد کرده است.
نوری، در ادامه به ذکر آراء سخنوران در جایگاه تعلیم پرداخته است. ابن سحنون (256-202ق) اولین شخصیتی است که به نظرات آموزشی او در رساله «آداب المعلمین» اشاره شده است. نویسنده با استناد به عباراتی چون «از بهترین عنایت های استاد به شاگردان رفاقت با آنهاست» و مانند آن دیدگاه ابن سحنون را در رابطه با شیوه صحیح تعلیم و تربیت تبیین نموده و بر معلم لازم دانسته است که دائماً با مهربانی با شاگردانش برخورد کند.