اربر ورنر

آربر ورنر. آرْبِر، وِرْنر (۱۹۲۹)(Arber, Werner)زیست شیمی دان سوئیسی. در ۱۹۷۸، به سبب کشف آنزیم های بُرشگر موجود در باکتر ی ها که زنجیرۀ دی اِن اِی را در محلی ویژه می بُرند، به جایزۀ نوبل پزشکی و فیزیولوژی دست یافت. آنزیم های برشگر در مهندسی ژنتیک به کار می روند. آربر در شهر گرانیخنسوئیس زاده شد و در انستیتو تکنولوژی سوئیسدرس خواند. در ۱۹۴۹، برای مطالعۀ باکتری خوارهابه ژنورفت. تا ۱۹۶۲، مجموعۀ آزمایش هایی برای نشان دادن اساس ژنتیکی گوناگونی میزبان القاییصورت داد. میزبان القایی پدیده ای است که طی آن، نوعی باکتری خوار با سازش در سویۀ ویژه ای از باکتری ها رشد می کند. در نظریۀ آربر چنین فرض شد که سویه های باکتری های خاص دارای آنزیم های برشگری اند که دی اِن اِی فاقد محافظ را بُرش می دهند. به علاوه، این آنزیم ها برای آن که دی اِن اِی باکتری ها را تخریب نکنند، توانایی شناسایی توالی ویژۀ نوکلئوتیدی را دارند. این آنزیم ها باکتری ها را از عفونت حفظ می کنند، زیرا پیش از آن که دی اِن اِی باکتری خوارها بتوانند همانندسازی کرده و یاختۀ باکتری را تخریب کنند، شکسته و تجزیه می شوند. آربر بعدها به تخلیص و تعیین خصوصیات آنزیم برشگر ویژه ـ توالی پرداخت. اکنون زیست شناسان مولکولی از این آنزیم ها برای ایجاد قطعات دی اِن اِی با طول ویژه در مهندسی ژنتیک استفاده می کنند.