آزمایش میلر–یوری. آزمایش های میلر – یوری[ ۱] ( یا آزمایش های میلر ) [ ۲] یک آزمایش شیمیایی بود که شرایط زمین در سال 1952 را طوری شبیه سازی می کرد که در آن زمان، طبق شرایط حاکم در زمین اولیه خاستگاه شیمیایی زندگی را آزمایش کرد. آزمایش نظریه های الکساندر اوپارین و جی. بی. اس. هلدین را که شرایط مفروض در زمان زمین بدوی طرفدار واکنشهای شیمیایی است که از ترکیبات آلی پیچیده تر از پیش سازهای غیر آلی، حمایت می کرد. آزمایش کلاسیکی در مورد ایجاد موجود زنده بیولوژیکی از مواد بی جان، مورد بررسی قرار گرفت، که در سال 1952 [ ۳] توسط استنلی میلر، با کمک هارولد اوری، در دانشگاه شیکاگو و بعداً دانشگاه کالیفرنیا، سن دیگو هدایت شده و یک سال بعد به انتشار رسید. [ ۴] [ ۵] [ ۶]
پس از مرگ میلر در سال 2007، جفری بادا دانشجوی فارغ التحصیل شده میلر با آزمایش روی شیشه های کوچک آب بندی شده بازمانده از آزمایش های اصلی توانستند نشان دهند که در واقع بیش از 20 اسید آمینه مختلف در آزمایش های اصلی میلر تولید شده است که به طور قابل توجهی بیشتر از آنچه در ابتدا میلر گزارش داده بود و بیش از 20 مورد به طور طبیعی در حیات رخ می دهند. [ ۷] اطلاعات به دست آمده حاکی از این است که در گذشته در جو زمین اکسیژن هم وجود داشته است اما میلر آن را نظر نگرفته بود. و منتقدان عقیده دارند چنانچه اکسیژن هم در آزمایش وجود داشت اسیدهای آمینه به طور سریع اکسیداسیون می شدند و از بین می رفتند .
در این آزمایش از آب ( H2O ) ، متان ( CH4 ) ، آمونیاک ( NH3 ) و هیدروژن ( H2 ) استفاده شده است. این مواد شیمیایی درون یک فلاسک شیشه ای 5 لیتری استریل متصل به یک فلاسک 500 میلی لیتریکه تا نیمه از آب پر شده بود، قرار گرفتند. آب در فلاسک کوچکتر برای القای تبخیر گرم می شود و بخار آب اجازه ورود به فلاسک بزرگتر را داشته. جرقه های پیوسته الکتریکی بین الکترودها برای شبیه سازی رعد و برق در بخار آب و مخلوط گازی شلیک می شوند و سپس جو شبیه سازی شده دوباره خنک می شود به طوری که آب متراکم شده و به درون یک تله U شکل در انتهای دستگاه فرو می رود.
این آزمایش الهام بخش بسیاری دیگر بود. در سال 1961، جوآن ارو فهمید که آدنین پایه نوکلئوتید می تواند از سیانید هیدروژن ( HCN ) و آمونیاک محلول آب ساخته شود. آزمایش او باعث تولید شدن مقادیر زیادی آدنین شد. مولکولهای آن متشکل از 5 مولکول HCNبود. [ ۸]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپس از مرگ میلر در سال 2007، جفری بادا دانشجوی فارغ التحصیل شده میلر با آزمایش روی شیشه های کوچک آب بندی شده بازمانده از آزمایش های اصلی توانستند نشان دهند که در واقع بیش از 20 اسید آمینه مختلف در آزمایش های اصلی میلر تولید شده است که به طور قابل توجهی بیشتر از آنچه در ابتدا میلر گزارش داده بود و بیش از 20 مورد به طور طبیعی در حیات رخ می دهند. [ ۷] اطلاعات به دست آمده حاکی از این است که در گذشته در جو زمین اکسیژن هم وجود داشته است اما میلر آن را نظر نگرفته بود. و منتقدان عقیده دارند چنانچه اکسیژن هم در آزمایش وجود داشت اسیدهای آمینه به طور سریع اکسیداسیون می شدند و از بین می رفتند .
در این آزمایش از آب ( H2O ) ، متان ( CH4 ) ، آمونیاک ( NH3 ) و هیدروژن ( H2 ) استفاده شده است. این مواد شیمیایی درون یک فلاسک شیشه ای 5 لیتری استریل متصل به یک فلاسک 500 میلی لیتریکه تا نیمه از آب پر شده بود، قرار گرفتند. آب در فلاسک کوچکتر برای القای تبخیر گرم می شود و بخار آب اجازه ورود به فلاسک بزرگتر را داشته. جرقه های پیوسته الکتریکی بین الکترودها برای شبیه سازی رعد و برق در بخار آب و مخلوط گازی شلیک می شوند و سپس جو شبیه سازی شده دوباره خنک می شود به طوری که آب متراکم شده و به درون یک تله U شکل در انتهای دستگاه فرو می رود.
این آزمایش الهام بخش بسیاری دیگر بود. در سال 1961، جوآن ارو فهمید که آدنین پایه نوکلئوتید می تواند از سیانید هیدروژن ( HCN ) و آمونیاک محلول آب ساخته شود. آزمایش او باعث تولید شدن مقادیر زیادی آدنین شد. مولکولهای آن متشکل از 5 مولکول HCNبود. [ ۸]
wiki: آزمایش میلر–یوری