- گل قند آفتابی ؛ گلقند آفتاب پرورد. مجازاً، لب معشوق :
گلقند آفتابی تو درهمی بچند؟
|| به آفتاب خشک شده : کشمش آفتابی.
- آفتابی شدن ؛ سخت آشکار و علنی شدن ، و بیشتر کاری زشت.
- || از خانه بیرون آمدن منزوی و معتزل.
- || به آفتاب رو درآمدن.
- آفتابی شدن قنات در جائی ؛ بر سطح زمین ، جاری شدن آن در آن جای : آب شاه در ارک آفتابی میشود.
- آفتابی کردن ؛ سخت علنی کردن چیزی نهفته و پنهان را.
- روزی آفتابی ؛ روزی بی ابر. صحو. مصرح. بی میغ. باز.
- یک روزآفتابی ؛ یک روز.
|| سایبان. چتر. آفتاب گردان :
پیش روی تو آفتابی زلف
زیر زلف تو سایه پرور گل.
وحشی.
|| لنگ حمام خشک و بی نم. || رنگ بگشته و داغ زده از آفتاب ، چون سیب و مانند آن. || بغایت سرخ. || ظرفی آهنین. || قسمی کشمش که در آفتاب خشک کنند. مقابل سایه خشک.آفتابی. ( اِخ ) تخلص شاعری از مردم ساوه.
