افرینش گرایی

آفرینش گرایی. آفرینش گرایی یا خلقت گرایی ( به انگلیسی: Creationism ) باوری مذهبی است که براساس آن گیتی و زندگی، توسط موجود یا موجوداتی فراطبیعی ( عموماً با نام خدا ) به وجود آمده اند. [ ۱] [ ۲] این باور در مقابل نتایج علمی است، که وجود زندگی و گیتی را با فرایندهای طبیعی توضیح می دهند[ ۳] و از نظر علمی در دستهٔ شبه علم قرار می گیرد. [ ۴] [ ۵] [ ۶] [ ۷] [ ۸] اصطلاح آفرینش گرا اولین بار در سال ۱۸۵۶ میلادی در نامه ای از چارلز داروین، برای اشاره به کسانی که براساس دلایل مذهبی با گسترش فرگشت در علوم مخالفت می کردند، به کار رفت. [ ۹] آفرینش گرایی طیف زیادی از دیدگاه ها را شامل می شود؛ از جمله نسخهٔ الهیاتی آن، که به صورت فرگشت الهی شناخته می شود و باور دارد که یافته های علم و آفرینش هر دو صحیح هستند. اما عبارت آفرینش گرا عموماً برای اشاره به آفرینش گراهای لفظی ( به انگلیسی: literal creationist ) مورد استفاده قرار می گیرد، که جنبه های مختلف علمی را رد کرده و به جای آن باورهای شبه علمی را گسترش می دهند. [ ۱۰] [ ۱۱]
آفرینش گراها عموماً بنیاد باورهای خود را بر خوانش بنیادگرایانه از کتب آسمانی، مانند روایت آفرینش در قرآن یا سفر پیدایش بنا می کنند. [ ۱۲]
برخی آفرینش گرایان معیارهایی نظیر علت وجودی، مبدأ و غایت حکیمانه را جزو شروط و معیارهای یک اندیشه قابل قبول می دانند، حال آنکه نظریات علمی از جمله نظریه فرگشت، مبتنی بر چنین رویکردی نیست و قائل به چنین معیارهایی نمی باشد. [ ۱۳]
شالوده بسیاری از اعتقادات آفرینش گرایان تفسیری تحت اللفظی[ پانویس ۱] یا نیمه تحت اللفظی[ پانویس ۲] از عهد عتیق است، به خصوص از داستان های سفر پیدایش:
• روایت آفرینش سفر پیدایش ( پیدایش ۱ الی ۲ ) ، توضیح می دهد که چگونه خدا جهان را در طی یک سری اعمال آفرینشی طی شش روز می آفریند و اولین مرد و زن را ( آدم و حوا ) در باغی الهی ( باغ عدن ) قرار می دهد. این داستان مبنای کیهان شناسی و زیست شناسی آفرینش گرا است.
• روایت طوفان سفر پیدایش ( پیدایش ۶ الی ۹ ) تعریف می کند که چگونه خدا دنیا و تمام حیات را از طریق طوفانی عظیم نابود کرده، و نمایندگانی از هر شکل حیات را توسط کشتی نوح نجات می دهد. این روایت شالوده زمین شناسی آفرینش گرا را، که بیش تر تحت عنوان زمین شناسی طوفان شناخته می شود، شکل می دهد.