اقطی سرخ

آقطی سرخ. آقطی سرخ ( نام علمی: Sambucus racemosa ) نام یک گونه از سرده آقطی است. در اغلب کشورها بخصوص در دامنه های منتهی به جنگل های وسیع کشورهای اروپایی انتشار دارد و در ایران به صورت پرورشی کاشته می شود. طبق نظر حکمای طب سنتی طبیعت آن سرد و خشک است. بخش مورد استفاده آن پوست ساقه، برگ و میوه است. به طور معمول پوستِ ساقه ( پوست ثانوی ) و برگ را به صورت دم کرده یا جوشانده استفاده می کنند. در طب سنتی از میوهٔ آن کمتر استفاده می شود.
آقطی سرخ درختچه ای است به ارتفاع حدود ۴ متر با برگ هایی مرکب از چندین برگچهٔ دندانه دار، بیضی شکل و دراز، گل هایش سفیدِ مایل به سبز و مجتمع به صورت خوشه های منشعب و میوه آن قرمز مرجانی است.
ساکارز، ماده روغنی، اولئیک اسید، پالمیتیک اسید، آراشیدیک اسید و در میوه آن آب، کالری، پروتئین، مواد چرب، هیدروکربنات ها، ویتامین های مختلف K، رایبوفلاوین، نیاسین، ویتامین C و غیره در آن تشخیص داده شده است.
ضد تب و برطرف کننده درد و ناراحتی های گلو، ضد نفخ و رفع کننده سوءهاضمه، مسهل، ادرارآور و معرق قوی، ضد عفونی کننده و از بین برنده میکروب ( هلیکوباکتر ) در معده، مسکن دردهای عمومی بدن و دفع کننده سنگ کیسه صفرا می باشد. در استعمال خارجی ضماد برگ ها مسکن دردهای ناشی از پیچ خوردگی مفاصل و کوفتگی ها می باشد. خواص درمانی اقطی سرخ نسبت به گونهٔ آقطی سیاه ضعیف تر است و در طب سنتی کاربرد قابل توجهی ندارد و برای درمان بیماری ها کمتر از آن استفاده می شود.