ال ابی صفیه

[ویکی فقه] آل ابی صفیه. آلِ ابی صَفیّه، خاندان روایی شیعی در کوفه در سده ۱، ۲ق/۷ و ۸م می باشند.
از سر سلسله اینان «دینار ابوصَفیّه ثُمالی» اطلاعی در دست نیست، همین اندازه معلوم است که وی در سده نخست در کوفه می زیسته است و روشن نیست که آیا مولای آل مُهَلَّب بوده است یا نه، ولی اغلب نویسندگان شیعی این ولاء را بر وی و خاندانش نپسندیده اند. نیز نسبت دینار به ثُماله مورد گفتگوست، و گروهی (از آن میان صدوق) گفته اند او از طایفه بنی ثُعَل بوده و چون این خاندان در جوار ثُماله می زیسته اند، ناچار از انان نسبت گرفته اند.
چهره های مشهور
مشهورترین چهره های آل ابی صفیه اینانند:
← ابوحمزه ثمالی
(۱) آقابزرگ، الذریعه، ۴/۲۵۲.(۲) ابن ابی حاتم رازی، محمد بن ادریس، الجرح و التعدیل، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۳۷۱ق، صص ۴۵۰-۴۵۱.(۳) ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، تهذیب التهذیب، بیروت، دارصادر، ۲/۵-۸.(۴) ابن سعد، محمد، الطبقات الکبری، به کوشش احسان عباس، بیروت، دارصادر، ۶/۳۶۴.(۵) ابن ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، بیروت، دار المعرفه، ۱۳۹۸ق، صص ۵۰-۵۱.(۶) استرآبادی، محمد، منهج المقال، ۱۳۰۴ق، صص ۷۳-۷۴.(۷) امین، محسن، اعیان الشیعه، بیروت، دار التعارف، ۱۴۰۳ق، ۲/۸۹، ۴/۱۲، ۵/۴۶۴.(۸) بحرالعلوم، محمدمهدی، رجال (معروف به الفوائد الرجالیه)، تهران، مکتبة الصادق، ۱۳۶۳ش، ۱/۲۵۸-۲۶۳.(۹) بغدادی، اسماعیل پاشا، ایضاح المکنون، استانبول، ۱۳۶۴ق، ۱/۳۰۴، ۵۶۲، ۲/۳۰۱، ۳۴۷.(۱۰) حلّی، حسن بن یوسف، خلاصة الاقوال فی معرفة الرجال، تهران، ۱۳۱۰ق، ص۲۶.(۱۱) خویی، ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، بیروت، ۱۴۰۳ق، ۳/۳۸۱-۳۸۸، ۵/۲۲۵-۲۲۶، ۱۱/۲۳۲، ۱۴/۲۳۷-۲۴۲، ۲۳/۶۶.(۱۲) زرکلی، خیرالدین، الاعلام، بیروت، ج۲، ۲/۸۱.(۱۳) صدر، حسن، تأسیس الشیعه، شرکة النشر و الطباعة العراقیه، ۱۳۵۴ق، ص۳۲۷.(۱۴) طوسی، محمد بن حسن، اختیار معرفة الرجال، به کوشش حسن مصطفوی، دانشگاه مشهد، ۱۳۴۸ش، صص ۳۳، ۱۲۳، ۱۲۴، ۲۰۱، ۲۰۲، ۲۰۳، ۴۰۶، ۴۸۵، ۴۸۶، ۵۹۷، ۵۹۸.(۱۵) طوسی، محمد بن حسن، الفهرست، به کوشش محمود رامیار، دانشگاه مشهد، ۱۳۵۱ش، صص ۷۱-۷۲.(۱۶) طوسی، محمد بن حسن، رجال، نجف، المکتبه الحیدریه، ۱۳۸۱ق، ص۳۰۹.(۱۷) غروی حایری، محمد بن علی، جامع الرواة، بیروت، دار الأضواء، ۱۴۰۳ق، ۱/۱۳۴-۱۳۸، ۲۳۷-۲۳۸.(۱۸) کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۳/۱۰۰.(۱۹) مامقانی، محمدحسن، تنقیح المقال، نجف، مرتضویه، ۱۳۵۲ق، ۱/۱۸۹-۱۹۱، ۳۱۶-۳۱۷، ۳۷۲، ۲/۵۹-۶۰، ۲۶۳.(۲۰) مجلسی، محمدباقر، الوجیزه، تهران، ۱۳۱۰ق، ص۱۴۷.(۲۱) نجاشی، احمد بن علی، رجال، قم، مکتبة الداوری، ۱۳۸۹ق، ص۲۵۴.

[ویکی شیعه] آل ابی صفیه. آلِ ابی‎صَفیه، خاندانی شیعی در کوفه در قرن اول و دوم هجری قمری که راویان متعددی از آن برخاسته اند. سرسلسله این خاندان، دینار ابوصَفیه ثُمالی بوده که از وی اطلاعی در دست نیست. ابوحمزه ثمالی، محمد بن ابی حمزه، علی بن ابی حمزه و حسین بن ابی ‎حمزه مشهورترین چهره‎های آل ابی‎صفیه اند.
از سرسلسله این خاندان، دینار ابوصَفیه ثُمالی، اطلاعی در دست نیست. همین اندازه معلوم است که وی در قرن نخست در کوفه می‎زیسته و روشن نیست که آیا مولای آل مُهَلَّب بوده است یا نه، ولی اغلب نویسندگان شیعی این ولاء را بر وی و خاندانش نپسندیده‎اند. نیز نسبت دینار به ثُماله، مورد گفت و گوست. گروهی (مثل صدوق) گفته‎اند او از طایفه بنب ثُعَل بوده و چون این خاندان در جوار ثُماله می‎زیسته‎اند، ناچار از آنان نسبت گرفته‎اند.
وی دوران چهار امام شیعه علی ‎بن ‎الحسین (ع)، محمد بن علی (ع)، جعفر بن ‎محمد (ع) و به گفته برخی، دوره امامت موسی‎ بن ‎جعفر (ع) را درک کرده و از خاصان مورد اعتماد آنان به شمار می‎آمده است.