( آل اخشید ) آل اخشید. [ ل ِ اِ ] ( اِخ )خانواده ای از امرای ایرانی نژاد که از سال 323 تا 358 هَ.ق. در مصر و شام و دمشق و حرمین به استقلال فرمانروا بوده اند. سرسلسله آنان محمدبن طغج معروف به اخشید و آخریشنان ابوالفوارس احمدبن علی و عده آنان پنج تن : محمد اخشیدبن طغج ( 323 - 334 )، ابوالقاسم انوجور ( به معنی محمود. ابن خلکان ) ابن اخشید ( 334 - 349 )، ابوالحسن علی بن اخشید ( 349 - 355 )، ابوالمسک کافور ( از خادمان یعنی خواجه سرایان ) ( 355 - 357 )، ابوالفوارس احمدبن علی ( 357 - 358 ). اخشید عنوان رسمی و عام امرای فرغانه است که این دوده نیز از آن خاندان بوده اند. و فاطمیان مصر این سلسله را منقرض کردند.
