الارم شب ادراری

آلارم شب ادراری. آلارم شب ادراری وسیله ای برای درمان شناختی - رفتاری شب ادراری است.
استفاده از آلارم برای درمان شب ادراری از پزشکان فرانسوی و آلمانی در دهه اول قرن ۲۰ میلادی نشات گرفته است. پزشک آلمانی مینهارد فون فاندلر، اثربخشی درمانی این روش را به صورت اتفاقی کشف نمود. هدف اصلی وی ساخت وسیله ای برای هشدار دادن شب ادراری کودکان به پرستاران بوده است اما پس از مدتی استفاده از آن، تأثیر مثبت قابل توجه دستگاه در درمان کودکان مشاهده شد. [ ۱] با وجود موفقیت اولیه، تا قبل از دهه ۱۹۳۰ میلادی و کارهای دو گروه مستقل روانشناسان، اوروال موورر و ویلی مورر ( ۱۹۳۸ ) و جان مورگان و فرانسس ویتمر ( ۱۹۳۹ ) ، این درمان توسعه پیدا نکرد. [ ۱] موورر آلارم فاندلر را با اعمال تغییراتی برای ۳۰ کودک ( با سن ۳ تا ۱۳ ) به کار برده و موفقیت استفاده از زنگ به عنوان درمان شب ادراری کودکان، در بازه زمانی کوتاه تر از ۲ ماه برای درمان، به صورت تجربی نشان دادند. [ ۲]
فرد پیش از خواب، سنسور را به لباس زیر خود متصل نموده و دستگاه را روشن می کند. زمانی که سنسور به وسیله ادرار مرطوب می شود، آلارم شب ادراری فعال شده و زنگ هشدار را به صدا در می آورد، بدین طریق فرد بیدار شده، برای تخلیه ادرار اقدام می کند. توصیه می شود والدین در زمان هشدار آلارم، کودک خود را بیدار نمایند زیرا ممکن است کودک آلارم را قطع کند و دوباره به خواب رود. [ ۳]
اکیداً پیشنهاد می شود در طول درمان، هر شب از آلارم استفاده شود. اثربخشی و نتیجه درمان سریعاً حاصل نمی شود و لازم است برای دو الی سه ماه یا تا زمانی که کودک ۱۴ شب متوالی بدون شب ادراری بخوابد درمان ادامه یابد ( هر کدام زودتر پیش آید ) . [ ۳]
آلارم شب ادراری با بهره گیری از هر دوی شرطی شدن کلاسیک و شرطی شدن فعال امکان بیدار شدن فرد از خواب درست قبل از ادرار کردن را فراهم می کند.