آلودگی شپش سر. آلودگی شپش سر ( به انگلیسی: Head lice infestation ) ( که همچنین به آن شپش سر ( به انگلیسی: pediculosis capitis ) [ ۱] [ ۲] نیت، [ ۳] یا کوتیز[ ۴] نیز گفته می شود ) به آلودگی موهای سر و پوست سر توسط شپش سر گفته می شود. احساس خارش جای نیش شپش ها امری عادی است. [ ۵] هنگام اولین آلودگی فرد، احساس خارش ممکن است تا شش هفتهٔ اول بروز نکند. [ ۵] اگر شخصی دوباره مبتلا شود، نشانه ها خیلی سریع تر شروع می شوند. [ ۵] خارش ممکن است خوابِ فرد را با مشکل روبرو کند. [ ۶] اما معمولاً، این مشکل موقعیتی جدی نیست. [ ۷] در حالی که ممکن است در آفریقا، شپش سر باعث شیوع بیماری های دیگری شود، اما این بیماری، در اروپا یا آمریکای شمالی این گونه مشکل ساز نیست. [ ۱] [ ۶]
شپش سر از طریق تماس مستقیم با موهای شخص آلوده انتقال می یابد. [ ۶] دلیل آلودگی شپش سر با تمیزی مرتبط نمی باشد. [ ۵] حیوانات دیگر، از قبیل سگ و گربه، نقشی در انتقال ندارند. [ ۶] شپش سر، تنها از خون انسان تغذیه می کند و تنها روی موهای سر انسان زنده می ماند. [ ۱] [ ۵] شپش بالغ معمولاً طولی بین ۲ تا ۳ میلی متر دارد. [ ۸] هنگامی که از انسان جدا شوند، بیشتر از سه روز نمی توانند زنده بمانند. [ ۵] انسان ها همچنین به دو نوع دیگر شپش مبتلا می شوند – شپش بدن و شپش عانه. برای تشخیص این بیماری، شپش های زنده را باید یافت. [ ۵] استفاده از شانه می تواند به تشخیص کمک کند. [ ۵] مشاهدهٔ پوسته تخم خالی ( که همچنین به آن نیت نیز گفته می شود ) برای تشخیص کافی نیست. [ ۵]
درمان های احتمالی می تواند شامل این موارد شود: شانه کردن موی سر به صورت مداوم با یک شانهٔ دارای دندانه های مناسب یا تراشیدن موهای سر به صورت کامل. تعدادی از انواع درمان های دارویی موضعی نیز مؤثر هستند که شامل مواردی همچون مالاتیون، ایفرمکتین و دایمتیکون می گردد. [ ۷] دایمتیکون که نوعی روغن سیلیکون است، اغلب، به خاطر عوارض جانبی کمترش، ترجیح داده می شود. [ ۷] پیروتروئیدهایی از قبیل پرمترین معمولاً به کار رفته اند؛ اما، به خاطر افزایش مقاومت این نوع شپش ها تأثیرشان کمتر شده است. [ ۷] شواهد کمی برای داروهای جایگزین وجود دارد. [ ۹]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفشپش سر از طریق تماس مستقیم با موهای شخص آلوده انتقال می یابد. [ ۶] دلیل آلودگی شپش سر با تمیزی مرتبط نمی باشد. [ ۵] حیوانات دیگر، از قبیل سگ و گربه، نقشی در انتقال ندارند. [ ۶] شپش سر، تنها از خون انسان تغذیه می کند و تنها روی موهای سر انسان زنده می ماند. [ ۱] [ ۵] شپش بالغ معمولاً طولی بین ۲ تا ۳ میلی متر دارد. [ ۸] هنگامی که از انسان جدا شوند، بیشتر از سه روز نمی توانند زنده بمانند. [ ۵] انسان ها همچنین به دو نوع دیگر شپش مبتلا می شوند – شپش بدن و شپش عانه. برای تشخیص این بیماری، شپش های زنده را باید یافت. [ ۵] استفاده از شانه می تواند به تشخیص کمک کند. [ ۵] مشاهدهٔ پوسته تخم خالی ( که همچنین به آن نیت نیز گفته می شود ) برای تشخیص کافی نیست. [ ۵]
درمان های احتمالی می تواند شامل این موارد شود: شانه کردن موی سر به صورت مداوم با یک شانهٔ دارای دندانه های مناسب یا تراشیدن موهای سر به صورت کامل. تعدادی از انواع درمان های دارویی موضعی نیز مؤثر هستند که شامل مواردی همچون مالاتیون، ایفرمکتین و دایمتیکون می گردد. [ ۷] دایمتیکون که نوعی روغن سیلیکون است، اغلب، به خاطر عوارض جانبی کمترش، ترجیح داده می شود. [ ۷] پیروتروئیدهایی از قبیل پرمترین معمولاً به کار رفته اند؛ اما، به خاطر افزایش مقاومت این نوع شپش ها تأثیرشان کمتر شده است. [ ۷] شواهد کمی برای داروهای جایگزین وجود دارد. [ ۹]
wiki: آلودگی شپش سر