آناتول فرانس. آناتول فرانس ( به فرانسوی: Anatole France ) ( زاده ۱۶ آوریل ۱۸۴۴ – درگذشته ۱۲ اکتبر ۱۹۲۴ ) نویسنده، شاعر و منتقد فرانسوی بود.
با نام اصلی فرانسوا آناتول تیبو ( به فرانسوی: Francois - Anatole Thibault ) در پاریس و در خانه ای در کنار رودخانه سن، جایی که پدرش کتابفروشی داشت، زاده شد. تحصیلات خود را در کالج ستانیسلاس دو پاریس انجام داد.
چندی با ناشران، در معرفی کتاب همکاری کرد و کم کم به تحقیق و تبحر در تاریخ روی آورد. در ۱۸۶۸ اولین اثر تحقیقی خود را دربارهٔ آلفرد، کنت دو وینی انتشار داد و سال بعد به عنوان ممیز در مجموعه های شعر جدید که به نام پارناس معاصر[ الف] منتشر می شد، بکار پرداخت.
در ۱۸۷۱ در دومین جلد مجموعه، دو شعر انتشار داد و در ۱۸۷۳ اشعار طلایی[ ب] را منتشر کرد که به لوکنت دولیل تقدیم شده بود. این اشعار توصیفی و موزون در سبک اشعار پارناسی بود که توجه شاعر را به فنون و صناعت شعر نشان می داد، چنان که گاه لحن توصیفی در آن تاحد پرده نقاشی اساطیری پیش می رفت و شوق آناتول فرانس را به افسانه های کهن آشکار می ساخت. آناتول فرانس در ۱۸۷۶ نمایشنامه منظوم عروسی های مردم کورنت[ پ] را انتشار داد که نمایشنامه ای مربوط به عده کهن بود و در ۱۹۰۲ در پاریس برصحنه آمد. موضوع نمایشنامه داستان ساده ای است که در شهر کورنت از شهرهای یونان باستان در نخستین قرن های مسیحیت جریان یافته و بر مبنای جدال میان طرفداران دین پیروز مسیح و مشرکان واقع شده است. عشق جوانی مسیحی را به دختری از خانواده کافران نشان می دهد که به ناکامی و مرگ دختر می انجامد. این نمایشنامه اگرچه فاقد تحرک نمایشی بود، به سبب شیوه نگارش زیبا و شاعرانه، اثری ممتاز به شمار آمد. در ۱۸۷۶ آناتول فرانس در کتابخانه مجلس سنا به کار اشتغال یافت، سال بعد ازدواج کرد و صاحب دختری شد، اما ازدواج او در ۱۸۹۳ به جدایی انجامید. در این دوره آناتول فرانس پیاپی آثاری منتشر می کرد که بیشتر آنها با اقبال عمومی همراه بود. از آن جمله است: داستان کوتاه ژوکاست و گربه لاغر[ ت] ) ، رمان جنایت سیلوستر بونار[ ث] ( ۱۸۸۱ ) که او را به شهرت رساند. قهرمان این اثر که سبک خاص آناتول فرانس را دربردارد، مردی با فرهنگ و عاشق کتاب است که میان کتاب به سر می برد و زندگی را از خلال کتاب می بیند. نویسنده با هنرمندی بسیار اندیشه ها، شورش ها، قضاوت ها و طرز تفکر دانشمندانه او را دربارهٔ زندگی به شیوه ای دلپذیر بیان می کند و نگارش رنگین سبک پارناسی را با صراحت رئالیسم استادش فلوبر می آمیزد. داستان جنایت سیلوستر بونار موفقیت بسیار به دست آورد، امیال ژان سروین[ ج] ( ۱۸۸۲ ) که از عشق آناتول فرانس به هنرپیشه ای الهام گرفته بود، دارای قسمت های بسیار زیبایی است برمبنای تحلیل دقیق روانی و اخلاقی. از جمله آثار آناتول فرانس که خاطرات زندگی او را دربردارد، کتاب دوست من[ چ] ( ۱۸۸۵ ) است. نویسنده در ورای چهره قهرمان کتاب، پیرنوزی یر[ ح] ، چهره خود را نهان کرده و بدین طریق توانسته است در نقل خاطرات شخصی، تغییرات لطیف و دلپذیری بدهد و در میان تصویرهای دوران کودکی، نکته های خاصی نیز از دوره بلوغ و پختگی خود بگنجاند و با شیوه ای دقیق و نکته سنجی فراوان چهره بعضی از دوستان و خویشاوندان را از چشم کودکی پنج تا هفت ساله ترسیم و از نظر پیر کوچک دربارهٔ مشاهدات خود قضاوت کند. از آثار دیگری که برمبنای خاطرات شخصی آناتول فرانس قرار گرفته است، می توان از این آثار نام برد: پیرنوزی یر[ خ] ( ۱۸۹۹ ) ، پیر کوچک[ د] ( ۱۹۱۸ ) ، زندگی نوشکفته[ ذ] ( ۱۹۲۲ ) ، که در همه آنها تخیلی دلنشین، مقامی بیش از واقعیت دارد. موضوع اصلی که در همه آثار آناتول فرانس مورد هجو و انتقاد قرارگرفته، عالم مسیحیت و جامعه نوین آن است. از جمله رمان های معروف او درانتقاد مذهبی رمان تائیس[ ر] ( ۱۸۹۰ ) است که تورات بی ایمانان خوانده شده. آناتول فرانس در این اثر با ناباوری به بحث هایی طنزآمیز دربارهٔ مذهب و زندگی روحی و اخلاقی قدیسان و شهیدان قرون اول مسیحیت می پردازد و از تمدن یونان باستان وصف استادانه ای به عمل می آورد. داستان از نظر قالب و شیوه نثرنویسی از شکوه و جلال بسیار برخوردار است و توجه تازه آناتول فرانس را به نوشتن رمان های بزرگ نشان می دهد. تائیس موفقیتی خارق العاده به دست آورد و در ۱۸۹۴ از آن اپرایی ساخته شد با آهنگ ماسنه[ ز] آهنگساز معروف فرانسوی. از آن پس آناتول فرانس راه تازه ای پیش گرفت به سبک ولتر حاکی از بی ایمانی و شکاکی مذهبی و انتقاد آمیخته به طنز و نیشخند. نمونه این شیوه را در بریان پزی ملکه پدوک[ ژ] ( ملکه سبا ) ( ۱۸۹۳ ) و عقاید آقای ژروم کوانیار[ س] می توان دید. آناتول فرانس در کتاب اخیر عقاید ژروم کوانیار، روحانی لطیف طبع و دانشمند و عالم علوم الهی و استاد هنر را از زبان شاگردش که در عین حال شاگرد دکان بریان پزی پدر خویش است، بیان می کند. پسر که راوی داستان است بحث ها و جدل هایی را که استادش به مناسبت های گوناگون پیش می کشد، احساس ها و قضاوت ها و بی ایمانی های تلخ و عقاید انقلابی او را به طور مشروح بیان می کند و خواننده را با اشخاص مختلف و جاهای مختلف روبرو می کند و همین برخوردها به آناتول فرانس امکان می دهد که زمینه بحث هایی را دربارهٔ سیاست و نکته های روحی و اخلاقی وتحلیل جامعه فراهم آورد. چیزی که اثر را دلپذیر می سازد، لحن مطایبه آمیز نویسنده است در بیان اندیشه های جاری قرن هیجدهم. در واقع آبه ژروم کوانیار سخنگوی آناتول فرانس است که خواننده را در خلال شیوه فصیح انشا و در پیچ و خم بحث ها با موضوع های اصلی آثار او آشنا می کند. آناتول فرانس از ۱۸۸۵ منتقد ادبی روزنامه تان Temps گشت و مقاله های انتقادی خود را که در این روزنامه انتشار می داد که در پنج جلد به نام زندگی ادبی[ ش] فراهم آورد و اولین جلد آن در ۱۸۸۸ منتشر گشت. رمان زنبق سرخ[ ص] ( ۱۸۹۴ ) از زندگی مادام آرمان دوکایاوه[ ض] که دوستیش با آناتول فرانس از ۱۸۸۸ آغاز شد، الهام گرفته است و وقایع یکی از محافل ادبی پاریس را در اواخر قرن نوزدهم وصف می کند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبا نام اصلی فرانسوا آناتول تیبو ( به فرانسوی: Francois - Anatole Thibault ) در پاریس و در خانه ای در کنار رودخانه سن، جایی که پدرش کتابفروشی داشت، زاده شد. تحصیلات خود را در کالج ستانیسلاس دو پاریس انجام داد.
چندی با ناشران، در معرفی کتاب همکاری کرد و کم کم به تحقیق و تبحر در تاریخ روی آورد. در ۱۸۶۸ اولین اثر تحقیقی خود را دربارهٔ آلفرد، کنت دو وینی انتشار داد و سال بعد به عنوان ممیز در مجموعه های شعر جدید که به نام پارناس معاصر[ الف] منتشر می شد، بکار پرداخت.
در ۱۸۷۱ در دومین جلد مجموعه، دو شعر انتشار داد و در ۱۸۷۳ اشعار طلایی[ ب] را منتشر کرد که به لوکنت دولیل تقدیم شده بود. این اشعار توصیفی و موزون در سبک اشعار پارناسی بود که توجه شاعر را به فنون و صناعت شعر نشان می داد، چنان که گاه لحن توصیفی در آن تاحد پرده نقاشی اساطیری پیش می رفت و شوق آناتول فرانس را به افسانه های کهن آشکار می ساخت. آناتول فرانس در ۱۸۷۶ نمایشنامه منظوم عروسی های مردم کورنت[ پ] را انتشار داد که نمایشنامه ای مربوط به عده کهن بود و در ۱۹۰۲ در پاریس برصحنه آمد. موضوع نمایشنامه داستان ساده ای است که در شهر کورنت از شهرهای یونان باستان در نخستین قرن های مسیحیت جریان یافته و بر مبنای جدال میان طرفداران دین پیروز مسیح و مشرکان واقع شده است. عشق جوانی مسیحی را به دختری از خانواده کافران نشان می دهد که به ناکامی و مرگ دختر می انجامد. این نمایشنامه اگرچه فاقد تحرک نمایشی بود، به سبب شیوه نگارش زیبا و شاعرانه، اثری ممتاز به شمار آمد. در ۱۸۷۶ آناتول فرانس در کتابخانه مجلس سنا به کار اشتغال یافت، سال بعد ازدواج کرد و صاحب دختری شد، اما ازدواج او در ۱۸۹۳ به جدایی انجامید. در این دوره آناتول فرانس پیاپی آثاری منتشر می کرد که بیشتر آنها با اقبال عمومی همراه بود. از آن جمله است: داستان کوتاه ژوکاست و گربه لاغر[ ت] ) ، رمان جنایت سیلوستر بونار[ ث] ( ۱۸۸۱ ) که او را به شهرت رساند. قهرمان این اثر که سبک خاص آناتول فرانس را دربردارد، مردی با فرهنگ و عاشق کتاب است که میان کتاب به سر می برد و زندگی را از خلال کتاب می بیند. نویسنده با هنرمندی بسیار اندیشه ها، شورش ها، قضاوت ها و طرز تفکر دانشمندانه او را دربارهٔ زندگی به شیوه ای دلپذیر بیان می کند و نگارش رنگین سبک پارناسی را با صراحت رئالیسم استادش فلوبر می آمیزد. داستان جنایت سیلوستر بونار موفقیت بسیار به دست آورد، امیال ژان سروین[ ج] ( ۱۸۸۲ ) که از عشق آناتول فرانس به هنرپیشه ای الهام گرفته بود، دارای قسمت های بسیار زیبایی است برمبنای تحلیل دقیق روانی و اخلاقی. از جمله آثار آناتول فرانس که خاطرات زندگی او را دربردارد، کتاب دوست من[ چ] ( ۱۸۸۵ ) است. نویسنده در ورای چهره قهرمان کتاب، پیرنوزی یر[ ح] ، چهره خود را نهان کرده و بدین طریق توانسته است در نقل خاطرات شخصی، تغییرات لطیف و دلپذیری بدهد و در میان تصویرهای دوران کودکی، نکته های خاصی نیز از دوره بلوغ و پختگی خود بگنجاند و با شیوه ای دقیق و نکته سنجی فراوان چهره بعضی از دوستان و خویشاوندان را از چشم کودکی پنج تا هفت ساله ترسیم و از نظر پیر کوچک دربارهٔ مشاهدات خود قضاوت کند. از آثار دیگری که برمبنای خاطرات شخصی آناتول فرانس قرار گرفته است، می توان از این آثار نام برد: پیرنوزی یر[ خ] ( ۱۸۹۹ ) ، پیر کوچک[ د] ( ۱۹۱۸ ) ، زندگی نوشکفته[ ذ] ( ۱۹۲۲ ) ، که در همه آنها تخیلی دلنشین، مقامی بیش از واقعیت دارد. موضوع اصلی که در همه آثار آناتول فرانس مورد هجو و انتقاد قرارگرفته، عالم مسیحیت و جامعه نوین آن است. از جمله رمان های معروف او درانتقاد مذهبی رمان تائیس[ ر] ( ۱۸۹۰ ) است که تورات بی ایمانان خوانده شده. آناتول فرانس در این اثر با ناباوری به بحث هایی طنزآمیز دربارهٔ مذهب و زندگی روحی و اخلاقی قدیسان و شهیدان قرون اول مسیحیت می پردازد و از تمدن یونان باستان وصف استادانه ای به عمل می آورد. داستان از نظر قالب و شیوه نثرنویسی از شکوه و جلال بسیار برخوردار است و توجه تازه آناتول فرانس را به نوشتن رمان های بزرگ نشان می دهد. تائیس موفقیتی خارق العاده به دست آورد و در ۱۸۹۴ از آن اپرایی ساخته شد با آهنگ ماسنه[ ز] آهنگساز معروف فرانسوی. از آن پس آناتول فرانس راه تازه ای پیش گرفت به سبک ولتر حاکی از بی ایمانی و شکاکی مذهبی و انتقاد آمیخته به طنز و نیشخند. نمونه این شیوه را در بریان پزی ملکه پدوک[ ژ] ( ملکه سبا ) ( ۱۸۹۳ ) و عقاید آقای ژروم کوانیار[ س] می توان دید. آناتول فرانس در کتاب اخیر عقاید ژروم کوانیار، روحانی لطیف طبع و دانشمند و عالم علوم الهی و استاد هنر را از زبان شاگردش که در عین حال شاگرد دکان بریان پزی پدر خویش است، بیان می کند. پسر که راوی داستان است بحث ها و جدل هایی را که استادش به مناسبت های گوناگون پیش می کشد، احساس ها و قضاوت ها و بی ایمانی های تلخ و عقاید انقلابی او را به طور مشروح بیان می کند و خواننده را با اشخاص مختلف و جاهای مختلف روبرو می کند و همین برخوردها به آناتول فرانس امکان می دهد که زمینه بحث هایی را دربارهٔ سیاست و نکته های روحی و اخلاقی وتحلیل جامعه فراهم آورد. چیزی که اثر را دلپذیر می سازد، لحن مطایبه آمیز نویسنده است در بیان اندیشه های جاری قرن هیجدهم. در واقع آبه ژروم کوانیار سخنگوی آناتول فرانس است که خواننده را در خلال شیوه فصیح انشا و در پیچ و خم بحث ها با موضوع های اصلی آثار او آشنا می کند. آناتول فرانس از ۱۸۸۵ منتقد ادبی روزنامه تان Temps گشت و مقاله های انتقادی خود را که در این روزنامه انتشار می داد که در پنج جلد به نام زندگی ادبی[ ش] فراهم آورد و اولین جلد آن در ۱۸۸۸ منتشر گشت. رمان زنبق سرخ[ ص] ( ۱۸۹۴ ) از زندگی مادام آرمان دوکایاوه[ ض] که دوستیش با آناتول فرانس از ۱۸۸۸ آغاز شد، الهام گرفته است و وقایع یکی از محافل ادبی پاریس را در اواخر قرن نوزدهم وصف می کند.
wiki: آناتول فرانس