انتن پرتو موج بر

آنتن پرتو موج بر. آنتن راهنمای موج پرتویی نوع ویژه ای از آنتن سهموی است که سیگنال بین یک فرستنده یا گیرنده ی ثابت و یک دیش متحرک را از طریق راهنمای موج پرتویی حمل و نقل می کند. در یک آنتن سهموی متعارف ( جلو تغذیه ) ، که یک آنتن کوچک است و امواج رادیویی منعکس شده توسط دیش را دریافت و ارسال می کند، فید آنتن در کانون جلوی آنتن معلق است وهمان طوری که موقعیت آنتن برای ردیابی هدف های ویژه تغییر می کند حرکت می کند.
با این حال، این مکان باعث تعدادی از مشکلات عملی در سیستم های با کارایی بالا شده است، الکترونیک فرستنده و گیرنده که باید با فید مکان یابی شود پیچیده است و میزان نگهداری بالا لازم می باشد، و اغلب به تجهیزات خاصی مانند آب خنک کننده برای فرستنده و سردکننده ( سرمازا ) در گیرنده های حساس نیازاست.
اگر آنتن بزرگ و نیز نمونه ای از سیستم های با کارایی بالا باشد، کانون خارج از زمین است و سرویس دهی به جرثقیل یا داربست نیاز دارد. به علاوه فیدها باید به گونه ای طراحی گردند که شرایط مرتبط با محیط های سرباز مانند نوسان های بزرگ دما و باران کنترل گردند و کار در هر زاویه ای امکان پذیر باشد.
آنتن راهنمای موج پرتوی با رله ی پرتو امواج رادیویی که به واسطه ی دیش و از طریق مسیر چند انعکاسی با یک آنتن فید ثابت در محفظه ی فید در پایه ی آنتن جمع آوری می شود این مشکلات را رفع می کند. مسیر پیجیده است زیرا پرتو باید از میان هر 2 محور پایه ی altazimuth آنتن بگذرد، بنابراین چرخش آنتن، پرتو را مختل نمی کند.
راهنمای موج پرتویی، که یک پرتو ماکروویو با استفاده از یک سری از ریفلکتورها منتشر می سازد، در اوایل سال 1964[ ۱] مطرح شد.
تا سال ۱۹۶۸، طرح هایی برای کنتل مسیر سیگنال در آنتن های قابل نشانه گیری به واسطه ی این تکنیک ها مطرح شد. [ ۲]
در سال ۱۹۷۰، روش راهنمای موج پرتویی برای آنتن های ماهواره ای پیشنهاد شد. [ ۳]
در ابتدا، اعتقاد بر این بود که سیستم پیچیده در آن منجر به از دست دادن غیرقابل قبول سیگنال می شود، [ ۴]
اما تجزیه و تحلیل بیشتر نشان داد سیستم راهنمای موج می تواند با میزان تلفات بسیار کم ساخته شود. اولین آنتن راهنمای موج پرتویی مقیاص کامل، یک آنتن ۶۴ متری در Usuda_Deep_Space_Center واقع در ژاپن بود که در سال ۱۹۸۴، توسط آژانس اکتشاف هوا و فضای ژاپن ساخته شد. [ ۵]