آنتون بروکنر. آنتون بروکنر ( به آلمانی: Anton Bruckner ) ( زادهٔ ۴ سپتامبر ۱۸۲۴ در آنزفلدن، اتریش - درگذشتهٔ ۱۱ اکتبر ۱۸۹۶ در وین ) آهنگ ساز و نوازنده ارگ و از آهنگ سازان دورهٔ پسارمانتیک بود.
پدر و پدربزرگش در آنزفلدن معلم بودند. او از کودکی، هم با موسیقی جدی کلیسایی و هم با شکل تفریحیِ موسیقی آشنایی یافت. آنتون اولین تعلیمات موسیقی را از پدرش گرفت، ولی پس از چندی، در ۱۱سالگی، برای تعلیمات بیشتر، نزد یوهان بابتیست وایس، ارگ نواز پرآوازه، در شهر هورشینگ در تئوری و آهنگ سازی در سطحی بالا شاگردی کرد. از این دوران، تعدادی آثار از او باقی مانده ( WAB ۳۱ ، ۱۳ و احتمالاً ۱۲۷ و ۱۲۸ ) .
بعد از مرگ پدرش در ۱۸۳۷، آنتون به آنزفلدن بازمی گردد و در کلیسای سن فلوریان در گروه کر پسران نابالغ زیرنظر آنتون کاتینگر تا سه سال به موسیقی عملی می پردازد. کاتینگر، که آنتون دستیاری اش را نیز می کرده، در شکل گیری سبک آهنگ سازی های وی اثری قابل توجه داشته است؛ درحالی که نام او در این سال ها به عنوان نوازندهٔ ویلن هم برده شده است.
بروکنر آهنگ ساز خودآموخته ای بود، و نخستین شغل اش، ارگ نوازی در دیر قدیس فلوریان در نزدیکی آنسفلدن در ۱۸۵۱ بود. بعداً به کلیسای جامع لینتس رفت و از ۱۸۵۶ تا ۱۸۶۸ ارگ نواز آن حا بود. او بسیار مذهبی بود، و نخستین اثر باقی مانده از او مس رکویم است که در سال ۱۸۴۹ نوشت. بروکنر زمینهٔ دهقانی داشت و لهجه غلیظ شهرستانی اش در وین باعث تمسخر می شد. نسبتاً منزوی هم بود و برای توضیح دادن موسیقی اش یا بحث کردن دربارهٔ آن تلاشی نمی کرد. با این حال نگرش موسیقایی اش در آن زمان خیلی مدرن محسوب می شد. آنتون در جوانی نخست سعی داشت که همچون پدر و پدربزرگش در مدرسه به معلمی بپردازد. در ۱۶سالگی به لینتز می رود تا در دوره های آموزشی این رشته شرکت کند. در این کلاس ها، علاوه بر دروسی چون زبان، انشا، حساب و جغرافی، از یوهان اوت دورنبرگر درس موسیقی میگرد، کسی که بعد از کاتینگر و معلم ویلنش، مارکس گروبر، او را با مکتب وین آشنا می کند و این بار با کتابی که آن را بعدها در کنسرواتوار وین تدریس می کرد. در این سال ها او خود به آموختن کنترپوان بر اساس «هنر فوگ» اثر یوهان سباستیان باخ و چند فوگ دیگر اثر یوهان گئورگ آلبرشتس برگر می پردازد و با سمفونی شماره ۴ اثر لودویگ فان بتهوون نیز آشنا می شود.
تحصیلات برای معلمی در سال ۱۸۴۱، با کارنامه ای که به تاریخ ۱۶ اوت صادر شده، به پایان می رسد. نمرات او «خوب» یا «خیلی خوب» هستند، هرچند که نمراتش در موسیقیِ عملی پایین تر از تئوری اند. آنتون باید اکنون برای به دست آوردن موقعیتی خوب در یک مدرسه از روستاهای کوچک شروع کند. اولین ایستگاه او در این مسیر، مدرسه ای کوچک در روستای ویندهاگ ( Windhaag ) در بومن است. وی در آنجا در کنار معلمی، آهنگ سازی هم می کند و ارگ کلاویکورد و ویولن می نوازد و اولین رابطهٔ عاطفی را در این سال ها با خواهر یکی از هنرجویان ویولنش، ماریا یوبست، که خوانندهٔ کر نیز بوده تجربه می کند. بروکنر مس ویندهاگ را در ۱۸۴۲ به او تقدیم می کند. او از سال ۱۸۴۵ تا ۱۸۵۵ در آزمون های تکمیلیِ دیگری نیز شرکت می کند و بعد از دو بار تغییر محل کار در سن فلوریان، که خود در آن درس خوانده بود، مشغول به کار می شود، اما بزرگترین موفقیتش در این دوران به دست آوردن پُست ارگ نوازی در کلیسای سراُسقفی شهر لینتز در سال ۱۸۵۵ بود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپدر و پدربزرگش در آنزفلدن معلم بودند. او از کودکی، هم با موسیقی جدی کلیسایی و هم با شکل تفریحیِ موسیقی آشنایی یافت. آنتون اولین تعلیمات موسیقی را از پدرش گرفت، ولی پس از چندی، در ۱۱سالگی، برای تعلیمات بیشتر، نزد یوهان بابتیست وایس، ارگ نواز پرآوازه، در شهر هورشینگ در تئوری و آهنگ سازی در سطحی بالا شاگردی کرد. از این دوران، تعدادی آثار از او باقی مانده ( WAB ۳۱ ، ۱۳ و احتمالاً ۱۲۷ و ۱۲۸ ) .
بعد از مرگ پدرش در ۱۸۳۷، آنتون به آنزفلدن بازمی گردد و در کلیسای سن فلوریان در گروه کر پسران نابالغ زیرنظر آنتون کاتینگر تا سه سال به موسیقی عملی می پردازد. کاتینگر، که آنتون دستیاری اش را نیز می کرده، در شکل گیری سبک آهنگ سازی های وی اثری قابل توجه داشته است؛ درحالی که نام او در این سال ها به عنوان نوازندهٔ ویلن هم برده شده است.
بروکنر آهنگ ساز خودآموخته ای بود، و نخستین شغل اش، ارگ نوازی در دیر قدیس فلوریان در نزدیکی آنسفلدن در ۱۸۵۱ بود. بعداً به کلیسای جامع لینتس رفت و از ۱۸۵۶ تا ۱۸۶۸ ارگ نواز آن حا بود. او بسیار مذهبی بود، و نخستین اثر باقی مانده از او مس رکویم است که در سال ۱۸۴۹ نوشت. بروکنر زمینهٔ دهقانی داشت و لهجه غلیظ شهرستانی اش در وین باعث تمسخر می شد. نسبتاً منزوی هم بود و برای توضیح دادن موسیقی اش یا بحث کردن دربارهٔ آن تلاشی نمی کرد. با این حال نگرش موسیقایی اش در آن زمان خیلی مدرن محسوب می شد. آنتون در جوانی نخست سعی داشت که همچون پدر و پدربزرگش در مدرسه به معلمی بپردازد. در ۱۶سالگی به لینتز می رود تا در دوره های آموزشی این رشته شرکت کند. در این کلاس ها، علاوه بر دروسی چون زبان، انشا، حساب و جغرافی، از یوهان اوت دورنبرگر درس موسیقی میگرد، کسی که بعد از کاتینگر و معلم ویلنش، مارکس گروبر، او را با مکتب وین آشنا می کند و این بار با کتابی که آن را بعدها در کنسرواتوار وین تدریس می کرد. در این سال ها او خود به آموختن کنترپوان بر اساس «هنر فوگ» اثر یوهان سباستیان باخ و چند فوگ دیگر اثر یوهان گئورگ آلبرشتس برگر می پردازد و با سمفونی شماره ۴ اثر لودویگ فان بتهوون نیز آشنا می شود.
تحصیلات برای معلمی در سال ۱۸۴۱، با کارنامه ای که به تاریخ ۱۶ اوت صادر شده، به پایان می رسد. نمرات او «خوب» یا «خیلی خوب» هستند، هرچند که نمراتش در موسیقیِ عملی پایین تر از تئوری اند. آنتون باید اکنون برای به دست آوردن موقعیتی خوب در یک مدرسه از روستاهای کوچک شروع کند. اولین ایستگاه او در این مسیر، مدرسه ای کوچک در روستای ویندهاگ ( Windhaag ) در بومن است. وی در آنجا در کنار معلمی، آهنگ سازی هم می کند و ارگ کلاویکورد و ویولن می نوازد و اولین رابطهٔ عاطفی را در این سال ها با خواهر یکی از هنرجویان ویولنش، ماریا یوبست، که خوانندهٔ کر نیز بوده تجربه می کند. بروکنر مس ویندهاگ را در ۱۸۴۲ به او تقدیم می کند. او از سال ۱۸۴۵ تا ۱۸۵۵ در آزمون های تکمیلیِ دیگری نیز شرکت می کند و بعد از دو بار تغییر محل کار در سن فلوریان، که خود در آن درس خوانده بود، مشغول به کار می شود، اما بزرگترین موفقیتش در این دوران به دست آوردن پُست ارگ نوازی در کلیسای سراُسقفی شهر لینتز در سال ۱۸۵۵ بود.
wiki: آنتون بروکنر