آپولو ۱۲. آپولو ۱۲ ( ۱۴–۲۴ نوامبر ۱۹۶۹ ) ششمین پرواز خدمه در برنامه فضایی آپولو ایالات متحده و دومین پروازی بود که بر روی ماه فرود آمد و در ۱۴ نوامبر ۱۹۶۹ توسط ناسا از مرکز فضایی کندی فلوریدا پرتاب شد. فرمانده چارلز پیت کنراد و خلبان ماژول ماه، آلن بین، کمی بیش از یک روز و هفت ساعت در سطح ماه فعالیت انجام دادند در حالی که خلبان ماژول فرماندهی ریچارد اف گوردن در مدار ماه باقی ماند. [ ۴]
اگر آپولو ۱۱ شکست می خورد، آپولو ۱۲ اولین فرود روی ماه را انجام می داد، اما پس از موفقیت در مأموریت نیل آرمسترانگ، آپولو ۱۲ دو ماه به تعویق افتاد و سایر مأموریت های آپولو نیز در برنامه آرام تری قرار گرفتند. زمان بیشتری برای آموزش زمین شناسی برای آماده سازی آپولو ۱۲ در نظر گرفته شد و کنراد و بین چندین سفر زمین شناسی را برای آماده شدن مأموریت خود انجام دادند. فضاپیمای آپولو ۱۲ و پرتابگر تقریباً مشابه آپولو ۱۱ بود. یکی از اضافه ها بانوج هایی بود که به کنراد و بین اجازه می داد تا راحت تر روی ماه استراحت کنند.
اندکی پس از پرتاب در یک روز بارانی در مرکز فضایی کندی، آپولو ۱۲ دو بار مورد اصابت صاعقه قرار گرفت که باعث ایجاد مشکلاتی در ابزار حیاتی شد، اما آسیب کمی را به همراه داشت. تغییر به منبع تغذیه کمکی مشکل رله داده را حل کرد و مأموریت را نجات داد. در غیر این صورت، سفر بیرونی به ماه مشکلات کمی داشت. در ۱۹ نوامبر، کنراد و بین به یک فرود دقیق در مکان مورد انتظار خود در فاصله چند قدمی کاوشگر روباتیک نقشه بردار ۳ که در ۲۰ آوریل ۱۹۶۷ فرود آمده بود، دست یافتند. آنها با انجام یک فرود دقیق، نشان دادند که ناسا می تواند مأموریت های آینده را در این منطقه برنامه ریزی کند. انتظار می رود که فضانوردان بتوانند در نزدیکی مکان های مورد علاقه علمی فرود بیایند. کنراد و بین بسته آزمایش های سطح ماه، گروهی از ابزارهای علمی با انرژی هسته ای، و همچنین اولین دوربین تلویزیون رنگی را که توسط مأموریت آپولو به سطح ماه گرفته شده بود، حمل کردند، اما پس از اینکه بین دوربین را به سمت ماه گرفت، انتقال از بین رفت. پنل های خورشیدی و سنسور آن از بین رفت. در دومین راهپیمایی ماه، آنها از نقشه بردار ۳ بازدید کردند و قطعاتی را برای بازگشت به زمین برداشتند.
ماژول خدمه در ۲۰ نوامبر از ماه بلند شد و به ماژول فرمانی که در مدار بود متصل شد و به زمین بازگشتند. مأموریت آپولو ۱۲ در ۲۴ نوامبر با یک آب فرود موفقیت آمیز به پایان رسید.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاگر آپولو ۱۱ شکست می خورد، آپولو ۱۲ اولین فرود روی ماه را انجام می داد، اما پس از موفقیت در مأموریت نیل آرمسترانگ، آپولو ۱۲ دو ماه به تعویق افتاد و سایر مأموریت های آپولو نیز در برنامه آرام تری قرار گرفتند. زمان بیشتری برای آموزش زمین شناسی برای آماده سازی آپولو ۱۲ در نظر گرفته شد و کنراد و بین چندین سفر زمین شناسی را برای آماده شدن مأموریت خود انجام دادند. فضاپیمای آپولو ۱۲ و پرتابگر تقریباً مشابه آپولو ۱۱ بود. یکی از اضافه ها بانوج هایی بود که به کنراد و بین اجازه می داد تا راحت تر روی ماه استراحت کنند.
اندکی پس از پرتاب در یک روز بارانی در مرکز فضایی کندی، آپولو ۱۲ دو بار مورد اصابت صاعقه قرار گرفت که باعث ایجاد مشکلاتی در ابزار حیاتی شد، اما آسیب کمی را به همراه داشت. تغییر به منبع تغذیه کمکی مشکل رله داده را حل کرد و مأموریت را نجات داد. در غیر این صورت، سفر بیرونی به ماه مشکلات کمی داشت. در ۱۹ نوامبر، کنراد و بین به یک فرود دقیق در مکان مورد انتظار خود در فاصله چند قدمی کاوشگر روباتیک نقشه بردار ۳ که در ۲۰ آوریل ۱۹۶۷ فرود آمده بود، دست یافتند. آنها با انجام یک فرود دقیق، نشان دادند که ناسا می تواند مأموریت های آینده را در این منطقه برنامه ریزی کند. انتظار می رود که فضانوردان بتوانند در نزدیکی مکان های مورد علاقه علمی فرود بیایند. کنراد و بین بسته آزمایش های سطح ماه، گروهی از ابزارهای علمی با انرژی هسته ای، و همچنین اولین دوربین تلویزیون رنگی را که توسط مأموریت آپولو به سطح ماه گرفته شده بود، حمل کردند، اما پس از اینکه بین دوربین را به سمت ماه گرفت، انتقال از بین رفت. پنل های خورشیدی و سنسور آن از بین رفت. در دومین راهپیمایی ماه، آنها از نقشه بردار ۳ بازدید کردند و قطعاتی را برای بازگشت به زمین برداشتند.
ماژول خدمه در ۲۰ نوامبر از ماه بلند شد و به ماژول فرمانی که در مدار بود متصل شد و به زمین بازگشتند. مأموریت آپولو ۱۲ در ۲۴ نوامبر با یک آب فرود موفقیت آمیز به پایان رسید.
wiki: آپولو ۱۲