ایه 1 سوره ملک

تبارک از ریشه ی بَرَکَ می باشد و به معنی زانو زدن شتر و ماندگار و ثابت شدن و سکنی گزیدن آن در یک مکان می باشد و برکه آب را هم ازآن جهت برکه می گویند که آب در آن ثابت مانده، جابجا و جاری نمی شود؛ و به بعضی از چیزها ازآن جهت بابرکت می گویند که ماندگار است و نعمتی است که به راحتی و مفت و بی جهت از چنگ کسی خارج نمی شود مثل پول پربرکت که به راحتی و مفت از دست نمی رود و به اصطلاح در جیب و در حساب کسی ماندگار است و بادآورده ای نیست که با باد برود و سفره ی پربرکت هم نعمتش ثابت است و هیچ وقت خالی نمی شود و الخ. . .
برک: ( بَرَکَ –ُ بِرُوکاً و تَبراکاً و بَرّکَ و إستَبرَکَ ) ( البَعیرُ: شتر روی زانو نشست ( بَرَکَ ) بِلمَکان ِ: ماندگار شد، سکنی کرد، اقامت کرد ( المنجد )
با توجه به ریشه ی واژه ی تبارک آیه در کل این معنی را می دهد.
فرمانروایی همیشگی است که حکومتش دست به دست نمی شود و ملک و فرمانروایی جهان به دست چنین کسی است. به عبارتی بهتر خدایی که پادشاهی و حکومت و فرمانروایی جهان همیشه به دست اوست؛ و او بر انجام هر کاری قادر و تواناست و قدرتی بالاتر از قدرت او نیست.