ایه ابتلاء

[ویکی فقه] آیه ابتلاء. آیه ابتلاء(آیه ایناس؛ آیه رشد) آیه ۶ سوره نساء را گویند.
به آیه «وَ ابْتَلُوا الْیَتٰامىٰ حَتّٰی إِذٰا بَلَغُوا النِّکٰاحَ فَإِنْ آنَسْتُمْ مِنْهُمْ رُشْداً فَادْفَعُوا إِلَیْهِمْ أَمْوٰالَهُمْ ...» در باب حجر بر محجوریّت نابالغ، یعنی ممنوعیّت تصرف در اموالش، و نیز نهایت مدّت ممنوعیّت، یعنی زمان بلوغ و رشد، استدلال شده است.
جواهر الکلام،ج۲۶، ص۱۸-۱۹.
۱. ↑ جواهر الکلام،ج۲۶، ص۱۸-۱۹.
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام جلد۱ صفحه ۱۶۱.
...

[ویکی اهل البیت] آیه ابتلاء. آیه 6 سوره نساء/ 4 آیه ابتلاء (آزمایش) نام گرفته است. بر اساس این آیه، اولیای یتیمان هنگامی می توانند دارایی یتیمان را در اختیارشان قرار دهند که آنان را بیازمایند تا مشخص شود، می توانند به گونه ای شایسته در اموالشان تصرف کنند و نیز باید به حد بلوغ برسند و دارای رشد فکری باشند: «وَابْتَلُواْ الْیَتَامَی حَتَّیَ إِذَا بَلَغُواْ النِّکَاحَ فَإِنْ آنَسْتُم مِّنْهُمْ رُشْدًا فَادْفَعُواْ إِلَیْهِمْ أَمْوَالَهُمْ».
در شأن نزول این آیه آمده است: ثابت بن رفاعه یتیمی بود که در خانه عمویش زندگی می کرد. عموی او از پیغمبر صلی الله علیه و آله پرسید: مقداری از مال ثابت نزد من است. مال او را چه هنگام به او بدهم که این آیه نازل شد.
علی خراسانی، دائرة المعارف قرآن کریم، جلد1، ص 366.