ایه اطعام

[ویکی شیعه] آیه اطعام. آیه اِطْعام هشتمین آیه از سوره انسان که درباره امیرالمؤمنین و خانواده ایشان نازل شده است. بر اساس برخی احادیث و نیز بنابر نظر مفسران شیعه و برخی از اهل سنت، حضرت علی(ع) و فاطمه (س) و حسنین (ع) و خادم آنان فضه سه روز روزه گرفتند و هر سه روز هنگام افطار با اینکه خود گرسنه بودند، همه غذایشان را به مسکین و یتیم و اسیر بخشیدند.
آیه هشتم سوره انسان (و آیات کناری آن) به آیه اطعام مشهور است. متن این آیه و آیات قبل و بعد آن چنین است:
آیه اطعام به تأیید برخی از مفسرین اهل سنت در شأن اهل بیت(ع) نازل شده است. علامه امینی در کتاب الغدیر از سی و چهار تن از علمای اهل سنت نام برده است که به نقل متواتر تایید می کنند که این آیات در شأن اهل بیت(ع) و از فضایل مهم امام علی(ع) و فاطمه(س) و حسنین (ع) می باشد. بنابر نظر علمای شیعه، هجده آیه از این سوره (و یا مجموع سوره انسان) در شأن اهل بیت (ع) نازل شده است.