[ویکی فقه] آیه بر. آیه بیان کننده مصادیق نیکی و نیکوکاران را آیه بر گویند.
آیه ۱۷۷ سوره بقره
بقره/سوره، آیه۱۷۷.
زیرا به نیکى و ویژگى هاى نیکوکاران پرداخته است. لیس البر أن تولوا وجوهکم قبل المشرق و المغرب و لکن البر من ءامن بالله و الیوم الا خر و الملائکة و الکتاب و النبیین و ءاتى المال على حبه ذوى القربى والیتمى ... ؛
بقره/سوره، آیه۱۷۷.
...
آیه ۱۷۷ سوره بقره
بقره/سوره، آیه۱۷۷.
زیرا به نیکى و ویژگى هاى نیکوکاران پرداخته است. لیس البر أن تولوا وجوهکم قبل المشرق و المغرب و لکن البر من ءامن بالله و الیوم الا خر و الملائکة و الکتاب و النبیین و ءاتى المال على حبه ذوى القربى والیتمى ... ؛
بقره/سوره، آیه۱۷۷.
...
wikifeqh: آیه_بر
[ویکی شیعه] آیه بر. آیه بِرّ صد و هفتاد و هفتمین آیه سوره بقره است که در وصف نیکویی و نیکوکاران نازل شده است. بر اساس مضامین این آیه نیکویی شامل ایمان به خدا، آخرت، ملائکه و کتاب های آسمانی، انفاق، اقامه نماز، پرداخت زکات، وفای به عهد و رعایت تقوا می شود. از حضرت محمد(ص) نقل شده است کسی که به این آیه عمل کند ایمانش کامل خواهد شد. برخی شأن نزول این آیه را بعد از هجرت از مکه به مدینه و برخی بعد از تغییر قبله دانسته اند.
در شأن نزول این آیه اختلاف است برخی شأن نزول این آیه را زمان هجرت از مکه به مدینه عنوان کرده اند و برخی نیز معتقدند که این آیه بعد از تغییر قبله نازل شده است. این دسته از مفسران عنوان کرده اند که بعد از اینکه قبله از بیت المقدس به مکه تغییر کرد، مشاجراتی بین مردم به وجود آمد که این آیه ناظر به همین مشاجرات نازل شده است.
در بسیاری از تفاسیر روایتی از حضرت رسول(ص) در مورد این آیه نقل شده است که هر کسی به این آیه عمل کند ایمانش کامل خواهد شد. علامه طباطبایی بر خلاف برخی، این آیه را مخصوص انبیاء نمی داند و معتقد است اگر چه عمل به آنچه در این آیه گفته شده است، سخت است اما علاوه بر انبیاء شامل معصومین و اولی الالباب نیز می شود، کسانی که همواره در همه حالات خود به یاد خداوند هستند.
در شأن نزول این آیه اختلاف است برخی شأن نزول این آیه را زمان هجرت از مکه به مدینه عنوان کرده اند و برخی نیز معتقدند که این آیه بعد از تغییر قبله نازل شده است. این دسته از مفسران عنوان کرده اند که بعد از اینکه قبله از بیت المقدس به مکه تغییر کرد، مشاجراتی بین مردم به وجود آمد که این آیه ناظر به همین مشاجرات نازل شده است.
در بسیاری از تفاسیر روایتی از حضرت رسول(ص) در مورد این آیه نقل شده است که هر کسی به این آیه عمل کند ایمانش کامل خواهد شد. علامه طباطبایی بر خلاف برخی، این آیه را مخصوص انبیاء نمی داند و معتقد است اگر چه عمل به آنچه در این آیه گفته شده است، سخت است اما علاوه بر انبیاء شامل معصومین و اولی الالباب نیز می شود، کسانی که همواره در همه حالات خود به یاد خداوند هستند.
wikishia: آیه_بر
[ویکی اهل البیت] آیه بر. آیه 177 سوره بقره/ 2 را «آیه بِرّ» (نیکی) گویند.
«لَّیْسَ الْبِرَّ أَن تُوَلُّواْ وُجُوهَکُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَلَکِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللّهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ وَالْمَلآئِکَةِ وَالْکِتَابِ وَالنَّبِیِّینَ وَآتَی الْمَالَ عَلَی حُبِّهِ ذَوِی الْقُرْبَی وَالْیَتَامَی وَالْمَسَاکِینَ وَابْنَ السَّبِیلِ وَالسَّآئِلِینَ وَ فِی الرِّقَابِ وَ أَقَامَ الصَّلاةَ وَ آتَی الزَّکَاةَ وَالْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذَا عَاهَدُواْ وَالصَّابِرِینَ فِی الْبَأْسَاء والضَّرَّاء وَ حِینَ الْبَأْسِ أُولَئِکَ الَّذِینَ صَدَقُوا وَ أُولَئِکَ هُمُ الْمُتَّقُونَ»
طبرسی می گوید: هنگامی که قبله مسلمانان از بیت المقدس به کعبه انتقال یافت، مناقشه های فراوانی میان مسلمانان، یهود و نصارا درگرفت. بیشتر یهود و نصارا روی کردن به جانب معین، هنگام نماز را یگانه راه اطاعت معرفی می کردند.
به گمان یهود، نیکویی این بود که رو به مغرب نماز گزارند و نصارا بر این گمان بودند که نیکویی، رو به مشرق نماز خواندن است که خداوند این آیه را نازل کرد و به معرفی نیکی و نیکوکاری پرداخت.
بر اساس این آیه، رو به سوی مشرق و مغرب گرداندن، نیکوکاری نیست؛ بلکه ایمان به خدا، آخرت، ملائکه و کتاب های آسمانی نیکی است. پرداخت مال به خویشان، یتیمان، بینوایان و در راه ماندگان و گدایان و آزاد کردن بردگان نیز نیکویی است.
در ادامه همین آیه، اقامه نماز، پرداخت زکات، وفا به عهد و شکیبایی هنگام سختی نیز نیکی و نیکوکاری شناسانده شده است:
«لَیسَ البِرَّ أَن تُولّوا وُجوهَکُم قِبَلَ المَشرقِ والمَغربِ ولکِنَّ البِرَّ مَن ءَامنَ بِاللّهِ والیومِ الأَخِرِ والملائکةِ والکِتب...»
«لَّیْسَ الْبِرَّ أَن تُوَلُّواْ وُجُوهَکُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَلَکِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللّهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ وَالْمَلآئِکَةِ وَالْکِتَابِ وَالنَّبِیِّینَ وَآتَی الْمَالَ عَلَی حُبِّهِ ذَوِی الْقُرْبَی وَالْیَتَامَی وَالْمَسَاکِینَ وَابْنَ السَّبِیلِ وَالسَّآئِلِینَ وَ فِی الرِّقَابِ وَ أَقَامَ الصَّلاةَ وَ آتَی الزَّکَاةَ وَالْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذَا عَاهَدُواْ وَالصَّابِرِینَ فِی الْبَأْسَاء والضَّرَّاء وَ حِینَ الْبَأْسِ أُولَئِکَ الَّذِینَ صَدَقُوا وَ أُولَئِکَ هُمُ الْمُتَّقُونَ»
طبرسی می گوید: هنگامی که قبله مسلمانان از بیت المقدس به کعبه انتقال یافت، مناقشه های فراوانی میان مسلمانان، یهود و نصارا درگرفت. بیشتر یهود و نصارا روی کردن به جانب معین، هنگام نماز را یگانه راه اطاعت معرفی می کردند.
به گمان یهود، نیکویی این بود که رو به مغرب نماز گزارند و نصارا بر این گمان بودند که نیکویی، رو به مشرق نماز خواندن است که خداوند این آیه را نازل کرد و به معرفی نیکی و نیکوکاری پرداخت.
بر اساس این آیه، رو به سوی مشرق و مغرب گرداندن، نیکوکاری نیست؛ بلکه ایمان به خدا، آخرت، ملائکه و کتاب های آسمانی نیکی است. پرداخت مال به خویشان، یتیمان، بینوایان و در راه ماندگان و گدایان و آزاد کردن بردگان نیز نیکویی است.
در ادامه همین آیه، اقامه نماز، پرداخت زکات، وفا به عهد و شکیبایی هنگام سختی نیز نیکی و نیکوکاری شناسانده شده است:
«لَیسَ البِرَّ أَن تُولّوا وُجوهَکُم قِبَلَ المَشرقِ والمَغربِ ولکِنَّ البِرَّ مَن ءَامنَ بِاللّهِ والیومِ الأَخِرِ والملائکةِ والکِتب...»
wikiahlb: آیه_بِرّ
[ویکی اهل البیت] آیه بِرّ. آیه 177 سوره بقره/ 2 را «آیه بِرّ» (نیکی) گویند.
«لَّیْسَ الْبِرَّ أَن تُوَلُّواْ وُجُوهَکُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَلَکِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللّهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ وَالْمَلآئِکَةِ وَالْکِتَابِ وَالنَّبِیِّینَ وَآتَی الْمَالَ عَلَی حُبِّهِ ذَوِی الْقُرْبَی وَالْیَتَامَی وَالْمَسَاکِینَ وَابْنَ السَّبِیلِ وَالسَّآئِلِینَ وَ فِی الرِّقَابِ وَ أَقَامَ الصَّلاةَ وَ آتَی الزَّکَاةَ وَالْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذَا عَاهَدُواْ وَالصَّابِرِینَ فِی الْبَأْسَاء والضَّرَّاء وَ حِینَ الْبَأْسِ أُولَئِکَ الَّذِینَ صَدَقُوا وَ أُولَئِکَ هُمُ الْمُتَّقُونَ»
طبرسی می گوید: هنگامی که قبله مسلمانان از بیت المقدس به کعبه انتقال یافت، مناقشه های فراوانی میان مسلمانان، یهود و نصارا درگرفت. بیشتر یهود و نصارا روی کردن به جانب معین، هنگام نماز را یگانه راه اطاعت معرفی می کردند.
به گمان یهود، نیکویی این بود که رو به مغرب نماز گزارند و نصارا بر این گمان بودند که نیکویی، رو به مشرق نماز خواندن است که خداوند این آیه را نازل کرد و به معرفی نیکی و نیکوکاری پرداخت.
بر اساس این آیه، رو به سوی مشرق و مغرب گرداندن، نیکوکاری نیست؛ بلکه ایمان به خدا، آخرت، ملائکه و کتاب های آسمانی نیکی است. پرداخت مال به خویشان، یتیمان، بینوایان و در راه ماندگان و گدایان و آزاد کردن بردگان نیز نیکویی است.
در ادامه همین آیه، اقامه نماز، پرداخت زکات، وفا به عهد و شکیبایی هنگام سختی نیز نیکی و نیکوکاری شناسانده شده است:
«لَّیْسَ الْبِرَّ أَن تُوَلُّواْ وُجُوهَکُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَلَکِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللّهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ وَالْمَلآئِکَةِ وَالْکِتَابِ وَالنَّبِیِّینَ وَآتَی الْمَالَ عَلَی حُبِّهِ ذَوِی الْقُرْبَی وَالْیَتَامَی وَالْمَسَاکِینَ وَابْنَ السَّبِیلِ وَالسَّآئِلِینَ وَ فِی الرِّقَابِ وَ أَقَامَ الصَّلاةَ وَ آتَی الزَّکَاةَ وَالْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذَا عَاهَدُواْ وَالصَّابِرِینَ فِی الْبَأْسَاء والضَّرَّاء وَ حِینَ الْبَأْسِ أُولَئِکَ الَّذِینَ صَدَقُوا وَ أُولَئِکَ هُمُ الْمُتَّقُونَ»
طبرسی می گوید: هنگامی که قبله مسلمانان از بیت المقدس به کعبه انتقال یافت، مناقشه های فراوانی میان مسلمانان، یهود و نصارا درگرفت. بیشتر یهود و نصارا روی کردن به جانب معین، هنگام نماز را یگانه راه اطاعت معرفی می کردند.
به گمان یهود، نیکویی این بود که رو به مغرب نماز گزارند و نصارا بر این گمان بودند که نیکویی، رو به مشرق نماز خواندن است که خداوند این آیه را نازل کرد و به معرفی نیکی و نیکوکاری پرداخت.
بر اساس این آیه، رو به سوی مشرق و مغرب گرداندن، نیکوکاری نیست؛ بلکه ایمان به خدا، آخرت، ملائکه و کتاب های آسمانی نیکی است. پرداخت مال به خویشان، یتیمان، بینوایان و در راه ماندگان و گدایان و آزاد کردن بردگان نیز نیکویی است.
در ادامه همین آیه، اقامه نماز، پرداخت زکات، وفا به عهد و شکیبایی هنگام سختی نیز نیکی و نیکوکاری شناسانده شده است: