ایه سیف

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] آیه سیف. آیه جنگ و قتال با مشرکان بدلیل پیمان شکنی آنان را آیه سیف گویند.
به آیه ۵ سوره توبه "آیه سیف " مى گویند: "فاذا انسلخ الأشهر الحرم فاقتلوا المشرکین حیث وجدتموهم و خذوهم واحصروهم و اقعدوا لهم کل مرصد فان تابوا و اقاموا الصلوة و ءاتوا الزکوة فخلوا سبیلهم ان الله غفور رحیم
توبه/سوره۹، آیه۵.
برخى این آیه را "رئیس الناسخات " نیز نامیده اند؛ زیرا آیات متعددى را نسخ کرده است.
امام علی مبلغ آیات توبه
آیات ۱ تا ۲۸ سوره توبه
توبه/سوره۹، آیه۲۸-۱.
...

[ویکی شیعه] آیه سیف. آیه سَیف یا آیه قِتال پنجمین آیه سوره توبه است که به مسلمانان فرمان می دهد پس از مهلت چهارماهه به شدت با مشرکان برخورد کنند، مگر اینکه ایمان آورند. برخی آیه سیف را ناسخ برخی از آیات با موضوع صلح، جزیه، فدیه و... دانسته اند؛ اما در مقابل عده‎ای معتقدند این آیه، ناسخ هیچ آیه‎ای نیست بلکه توسط آیات دیگر تخصیص زده شده است.
آیات دیگری از جمله آیات ۲۹ سوره توبه و ۵ سوره حج نیز به این اسم نامیده شده است.
آیه سیف یا قتال پنجمین آیه سوره توبه است. دلیل نام گذاری این آیه به شمشیر و جنگ را از این جهت دانسته‎اند که در سال نهم هجری به مسلمانان فرمان داد پس از مهلتی چهار ماهه برخوردی سخت با مشرکان از کشتن، اسارت و محاصره کردن تا نابودی کامل آنان داشته باشند. بر اساس آیه، در صورت اسلام آوردن، اقامه نماز و پرداختن زکات توسط مشرکان، مسلمانان اجازه برخورد با آنان را ندارند. برخی مفسران، آیه بیست و نهم سوره توبهو آیه پنجم سوره حج را نیز آیه سیف و قتال دانسته اند.

[ویکی اهل البیت] آیه سیف. آیه 5 سوره توبه/9 را «آیه سیف» یا قتال گویند. این نام گذاری از آن رو است که قرآن پس از انقضای چهارماه، جنگ با مشرکان را با شدت دستور داده، مگر این که به دامن اسلام وارد شوند:
«فَإِذَا انسَلَخَ الأَشْهُرُ الْحُرُمُ فَاقْتُلُواْ الْمُشْرِکِینَ حَیْثُ وَجَدتُّمُوهُمْ وَخُذُوهُمْ وَاحْصُرُوهُمْ وَاقْعُدُواْ لَهُمْ کُلَّ مَرْصَدٍ فَإِن تَابُواْ وَأَقَامُواْ الصَّلاَةَ وَآتَوُاْ الزَّکَاةَ فَخَلُّواْ سَبِیلَهُمْ إِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ»
برخی این آیه را در رأس آیات ناسخ دانسته اند؛ یعنی برآنند که 124 آیه را نسخ می کند. برخی گفته اند: ناسخ هر آیه ای است که عفو و فدیه در آن ذکر شده؛ البته بعضی گفته اند: به آیه «فَإِمّا مَنًّا بَعدُ و إِمّا فِداءً» منسوخ است که بر آزادی یا فدیه گرفتن دلالت دارد. (سوره محمد/ 47،4) ولی گویا هیچ کدام ناسخ یکدیگر نیست؛ زیرا پیامبر صلی الله علیه و آله از آغاز تا انجام، هم کُشت هم عفو کرد و هم فدیه ستاند.

پیشنهاد کاربران

بپرس