ایه محاربه

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] آیه محاربه. آیه محاربه به آیه ۳۳ سوره مائده اطلاق می شود.
۱. ↑ مائده/سوره۵، آیه۳۳.
...

[ویکی شیعه] آیه محاربه. آیه محاربه (مائده: ۳۳) درباره سزای کسانی است که با خداوند و پیامبر خدا می جنگند. به گفته مفسران کسانی که امنیت جامعه اسلامی را مختل می کنند، در واقع به جنگ خدا و پیامبرش رفته و به آنها «مُحارب» گفته می شود. کشتن، به دارآویختن، قطع دست و پا و تبعید جزای محاربه با خدا و پیامبرش است.
آیه محاربه در فقه به عنوان مبنایی برای احکام محاربه استفاده شده است.
بیشتر مفسران بر این اعتقادند که آیه مُحاربه درباره عُرَینیان نازل شده است. عرینیان مشرکانی بودند که به مدینه آمده و مسلمان شدند. از آنجا که آب و هوای مدینه با آنها سازگار نبود مریض شدند و به دستور پیامبر(ص) از شیر شتر استفاده کرده و بهبود یافتند؛ اما پس از بهبودی مرتد شده و بعد از کشتن عده ای از مسلمانان، شتران را دزدیده و از مدینه فرار کردند. علامه طباطبایی معتقد است امام علی(ع) به دستور پیامبر(ص) آنها را دستگیر کرد و نزد پیامبر آورد. در این هنگام آیه محاربه نازل شد و پیامبر طبق این آیه آنها را مجازات کرد. عده ای معتقدند، عرینیان فقط دزدی کرده بودند به همین دلیل پیامبر(ص) طبق آیه فقط دست و پای آنها را قطع کرد. داستان عرینیان در کتاب کافی نیز به نقل از امام صادق(ع) آمده است.

[ویکی اهل البیت] آیه محاربه. آیه 33 سوره مائده/5 کیفر محارب با خدا و رسول را بیان کرده؛ از همین رو آن را «آیه محاربه» گفته اند. بر اساس این آیه، کسانی که با خدا و پیامبرش می جنگند و در زمین فساد می کنند، متناسب با عملشان یا باید کشته شوند یا به دار آویخته گردند یا دست و پایشان در خلاف جهت یکدیگر بریده شود و یا از آن سرزمین تبعید شوند:
«إِنَّمَا جَزَاء الَّذِینَ یُحَارِبُونَ اللّهَ وَرَسُولَهُ وَیَسْعَوْنَ فِی الأَرْضِ فَسَادًا أَن یُقَتَّلُواْ أَوْ یُصَلَّبُواْ أَوْ تُقَطَّعَ أَیْدِیهِمْ وَأَرْجُلُهُم مِّنْ خِلافٍ أَوْ یُنفَوْاْ مِنَ الأَرْضِ ذَلِکَ لَهُمْ خِزْیٌ فِی الدُّنْیَا وَلَهُمْ فِی الآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِیمٌ»
در شأن نزول این آیه آمده است که گروهی از مشرکان نزد پیامبر صلی الله علیه وآله آمده، اسلام را پذیرفتند؛ اما آب و هوای مدینه به آن ها نساخت و بیمار شدند؛ بدین جهت پیامبر برای بهبود آن ها فرمود: در خارج مدینه در نقطه ای خوش آب و هوا از صحرا که شتران زکات را در آن جا به چرا می بردند، بروند و ضمن استفاده از آب و هوای آن جا از شیر تازه شتران نیز استفاده کنند.
آنان چنین کردند و بهبود یافتند؛ اما به جای تشکر از پیامبر صلی الله علیه و آله از اسلام خارج شدند. دست و پای چوپان های مسلمان را بریده، چشمانشان را کور کردند؛ سپس آن ها را کشتند و شتران زکات را به غارت بردند. پیامبر صلی الله علیه و آله دستور داد آن ها را دستگیر کرده، همان کاری را که با چوپان ها انجام دادند (برای مجازات) درباره آن ها انجام شود. بر اساس نقل دیگری، این آیه درباره «قطّاع الطریق» نازل شده است.

[ویکی فقه] آیه محاربه (علوم قرآنی). آیه محاربه به آیه ۳۳ مائده، درباره کیفیت مجازات افراد محارب و مفسد اطلاق می شود.
به آیه ۳۳ سوره مائده «آیه محاربه» می گویند: (انما جزاء الذین یحاربون الله و رسوله و یسعون فی الارض فسادا ان یقتلوا او یصلبوا او تقطع ایدیهم و ارجلهم من خلاف او ینفوا من الارض ذلک لهم خزی فی الدنیا و لهم فی الآخرة عذاب عظیم)؛ «کیفر آنها که با خدا و پیامبر به جنگ بر می خیزند و در روی زمین دست به فساد می زنند (و با تهدید به اسلحه به جان و مال و ناموس مردم حمله می برند) این است که اعدام شوند یا به دار آویخته گردند یا (چهار انگشت از) دست راست و پای چپ آنها بریده شود و یا از سرزمین خود تبعید گردند، این رسوایی آنها در دنیاست و در آخرت مجازات بزرگی دارند».
مائده/سوره۵، آیه۳۳.
در شان نزول این آیه چنین نقل کرده اند که: جمعی از مشرکان خدمت پیامبر آمدند و مسلمان شدند اما آب و هوای مدینه به آنها نساخت، رنگ آنها زرد و بدنشان بیمار شد، پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم برای بهبودی آنها دستور داد به خارج مدینه در نقطه خوش آب و هوایی از صحرا که شتران زکات را در آنجا به چرا می بردند بروند و ضمن استفاده از آب و هوای آنجا از شیر تازه شتران به حد کافی استفاده کنند، آنها چنین کردند و بهبودی یافتند اما به جای تشکر از پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم چوپانهای مسلمان را دست و پا بریده و چشمان آنها را از بین بردند و سپس دست به کشتار آنها زدند و شتران زکات را غارت کرده و از اسلام بیرون رفتند. پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم دستور داد آنها را دستگیر کردند و همان کاری که با چوپانها انجام داده بودند به عنوان مجازات در باره آنها انجام یافت، یعنی چشم آنها را کور کردند و دست و پای آنها را بریدند و کشتند تا دیگران عبرت بگیرند و مرتکب این اعمال ضد انسانی نشوند، آیه فوق در باره این گونه اشخاص نازل گردید و قانون اسلام را در مورد آنها شرح داد.
منظور از محاربه با خدا و پیامبر
منظور از «محاربه با خدا و پیامبر» آن چنان که در احادیث اهل بیت علیه السّلام وارد شده و شان نزول آیه نیز کم و بیش به آن گواهی می دهد این است که کسی با تهدید به اسلحه به جان یا مال مردم تجاوز کند، اعم از اینکه به صورت دزدان گردنه ها در بیرون شهرها چنین کاری کند و یا در داخل شهر، بنا بر این افراد چاقوکشی که حمله به جان و مال و نوامیس مردم می کنند نیز مشمول آن هستند.
منظور از قطع دست و پا
...

پیشنهاد کاربران

بپرس