ادب الدنیا و الدین

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] أدب الدنیا و الدین (کتاب). کتاب ادب الدنیا و الدین نوشته ابو الحسن ماوردی در موضوع ادب و اخلاق به زبان عربی تألیف گردیده است.
ابو الحسن علی بن محمد بن حبیب البصری المعروف بالماوردی (۳۶۴- ۴۵۰ ق) در دوران شکوفایی علوم اسلامی در بصره به دنیا آمد. مقدمات علوم را نزد ابو القاسم صیمری آموخت. آنگاه به بغداد رفت و در محله «الزعفرانی» بغداد سکونت گزید و به آموزش و شنیدن احادیث مشغول شد. فقه را نزد ابو حامد اسفرایینی فرا گرفت. چون از آموختن علوم مرسوم فراغت یافت در بغداد و بصره به تدریس علوم حدیث و تفسیر پرداخت. در علوم دیگری چون فقه ، ادبیات ، نحو ، فلسفه ، سیاست ، علوم اجتماع و اخلاق مبرز بود. وی بارها در ممالک گوناگون به قضاوت مامور گردید تا اینکه در نهایت قاضی القضاة بغداد شد. وی در اصول و فروع فقه، شافعی و در اصول اعتقادی به اعتزال گرایش داشت. وی از سران فقه شافعی و بزرگان این مذهب بود. هر کس کتاب « الحاوی » او را مطالعه کند به تبحر و دانش وسیع او نسبت به مذهب شافعی گواهی خواهد داد. ماوردی در بغداد وفات یافت و در «باب الحرب» مدفون گردید و خطیب بغدادی بر او نماز گزارد.

[ویکی نور] أدب الدنیا و الدین، اثر ابوالحسن علی بن محمد بن حبیب بصری ماوردی، کتابی است پیرامون برخی از آداب پسندیده مربوط به زندگانی دینی و دنیوی انسان ها که به زبان عربی و در قرن پنجم هجری نوشته شده است.
کتاب در پنج باب و هر باب، در چندین فصل، تنظیم شده است.
مؤلف در این کتاب، با توجه دادن به این نکته که «مهم ترین، باارزش ترین و نیز نافع ترین چیزها آن است که قوام دین و دنیای انسان و نیز مصلحت دنیا و آخرتش بدان وابسته است، چرا که در صورت پابرجایی دین، عبادت صحیح و با دنیای شایسته، سعادت و نیک بختی تمام می شود»؛ ازاین رو، در این کتاب به بیان آداب دین و دنیاداری پرداخته و در این جهت، بین پژوهش های فقیهان و گفتار ادیبان، گردآورده است؛ به نحوی که فهم آن برای عموم مخاطبین سهل و آسان باشد.
ماوردی در لابه لای کتاب، به آیات قرآن کریم و نیز سنت نبوی استشهاد نموده و نیز از ضرب المثل های حکیمان و ادیبان و نیز گفتار شعرا برای تنوع بخشیدن به مطالب کتاب و رفع ملالت و خستگی خواننده، استفاده شایانی برده است.
در باب اول، به فضیلت عقل و ذم هواپرستی پرداخته شده است. به نظر نویسنده، هر فضیلیتی دارای اساسی و پایه ای بوده و هر ادبی، چشمه ای دارد و اساس فضایل و سرچشمه آداب، عقل است ....

[ویکی فقه] ادب الدنیا و الدین (کتاب). کتاب ادب الدنیا و الدین نوشته ابو الحسن ماوردی در موضوع ادب و اخلاق به زبان عربی تألیف گردیده است.
ابو الحسن علی بن محمد بن حبیب البصری المعروف بالماوردی (۳۶۴- ۴۵۰ ق) در دوران شکوفایی علوم اسلامی در بصره به دنیا آمد. مقدمات علوم را نزد ابو القاسم صیمری آموخت. آنگاه به بغداد رفت و در محله «الزعفرانی» بغداد سکونت گزید و به آموزش و شنیدن احادیث مشغول شد. فقه را نزد ابو حامد اسفرایینی فرا گرفت. چون از آموختن علوم مرسوم فراغت یافت در بغداد و بصره به تدریس علوم حدیث و تفسیر پرداخت. در علوم دیگری چون فقه ، ادبیات ، نحو ، فلسفه ، سیاست ، علوم اجتماع و اخلاق مبرز بود. وی بارها در ممالک گوناگون به قضاوت مامور گردید تا اینکه در نهایت قاضی القضاة بغداد شد. وی در اصول و فروع فقه، شافعی و در اصول اعتقادی به اعتزال گرایش داشت. وی از سران فقه شافعی و بزرگان این مذهب بود. هر کس کتاب « الحاوی » او را مطالعه کند به تبحر و دانش وسیع او نسبت به مذهب شافعی گواهی خواهد داد. ماوردی در بغداد وفات یافت و در «باب الحرب» مدفون گردید و خطیب بغدادی بر او نماز گزارد.
آثار مولف
از او آثار زیادی بر جای مانده است از جمله: احکام السلطانیة ، النکت و العیون الحاوی و الاقناع در فقه که به طبع نرسیده اند، ادب الدنیا و الدین ، قانون الوزارة و سیاسة الملک و غیره.
معرفی کتاب
این کتاب در پنج باب تنظیم یافته است:باب اول: در فضیلت عقل و نکوهش هواپرستی .
ادب الدنیا و الدین، ابو الحسن ماوردی، ص۷.
...

دانشنامه آزاد فارسی

اَدَب الدنیا و الدین
کتابی از ابوالحسن ماوِرْدی در اخلاق عملی و آداب اجتماعی و فضایل دینی براساس قرآن و حدیث و اشعار و کلمات بزرگان اسلامی. این کتاب مشتمل بر پنج بخش است: در برتری خود و نکوهش هوی، در ادب علم؛ در ادب دین؛ در ادب دنیا؛ در ادب نفس. برخی ویژگی های این کتاب عبارت اند از دربرداشتن نکات اقتصادی و سیاسی مهم، حسن انتخاب مؤلف در آوردن شعرها و عبارات حکمت آمیز و ذکر نکات تربیتی جالب در آموزش.

پیشنهاد کاربران

بپرس