ابن ابی خیثمه

لغت نامه دهخدا

ابن ابی خیثمه. [ اِ ن ُ اَ خ َ ث َ م َ ] ( اِخ ) ابوبکر احمدبن زهیربن حرب. فقیه و محدث و اخباری. متوفی به سال 279 هَ.ق. از اوست : کتاب التاریخ. کتاب المنتمین. کتاب الاعراب. کتاب اخبارالشعراء. ( ابن الندیم ).

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اِبْن ِ اَبی خَیْثَمه ، ابوبکر احمد بن زهیر (ابی خیثمه) بن حرب بن شداد (۱۸۵-۲۷۹ق /۸۰۱ -۸۹۲م )، فقیه ، محدّث ، عالم انساب ، مورخ ، شاعر و ادیب ایرانی می باشد .
در اصل از اهالی نَسا از نواحی خراسان بود، ولی در بغداد نشو و نما یافت و همان جا درگذشت .
اساتید
وی از منصور بن سلمه خزاعی ، محمد بن سابق ، ابونعیم فضل بن دکین ، هوذة بن خلیفه ،... و بسیاری دیگر حدیث شنید و علم انساب را از مُصْعَب بن عبدالله زبیری ، علم حدیث را از یحیی بن نَعین و امام احمد بن حنبل ، تاریخ را از ابوالحسن مداینی و ادبیات را از محمد بن سَلاّم جُمَحی فرا گرفت .
خطیب بغدادی ، احمد، تاریخ بغداد، ج۴، ص۱۶۲، قاهره ، ۱۳۴۹ق .
یاقوت به نقل از فرغانی می نویسد: ابن ابی خیثمه مذهبی خاص داشت که مردم او را به قَدَریّه نسبت می دادند.
یاقوت ، ادبا، ج۳، ص۲۷.
...

پیشنهاد کاربران

بپرس