ابن ابی زید

نامه دهخدا'>

لغت نامه دهخدا

ابن ابی زید. [ اِ ن ُ اَ زَ ] ( اِخ ) ابومحمد عبداﷲبن ابی زیدعبدالرحمن قیروانی ( 310-386 هَ.ق. ). فقیه مالکی ، و او را از غایت تبحر در فقه مالکی ، مالک صغیر لقب داده اند و آثاری به نظم و نثر دارد ازجمله : الرساله. مجموعه احادیث. قصیده ای در مدح رسول صلوات اﷲعلیه.

فرهنگ فارسی

فقیه مالکی و او را از غایت تبحر در فقه مالکی

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اِبْن ِ اَبی زَیْد، ابومحمد عبدالله بن ابی زید عبدالرحمان قیروانی (۳۱۰-۳۸۶ق /۹۲۲-۹۹۶م )، پیشوای مذهب مالکی عصر خود در قیروان است.
وی از نَفْزه اندلس بود.
یاقوت ، معجم البلدان، ج۵، ص۲۹۶، بیروت ، ۱۹۵۷م .
از استادان او می توان اینان را نام برد: ابوبکر بن لبّاد، ابوالفضل قیسی ، محمد بن مسرور بن عسّال ، عبدالله بن مسرور، حجّام ، قطّان ، ابیانی ، زیاد بن موسی ، ابوالعرب ، احمد بن ابی سعید
ابراهیم ابن فرحون ، الدیباج المُذهّب ، ج۱، ص۴۲۸، به کوشش محمد احمدی ابوالنور، قاهره ، ۱۳۹۴ق / ۱۹۷۴م .
ابن ابی زید جامع مذهب امام مالک و شارح اقوال وی بود
ابراهیم ابن فرحون ، الدیباج المُذهّب ، ج۱، ص۴۲۷، به کوشش محمد احمدی ابوالنور، قاهره ، ۱۳۹۴ق / ۱۹۷۴م .
...

پیشنهاد کاربران

بپرس