ابن حمدون. [ اِ ن ُ ح َ ] ( اِخ ) بهاءالدین ابوالمعالی محمدبن حسن ، ملقب به کافی الکفاة ( 495-562 هَ.ق. ). از علمای لغت. در زمان خلفای بنی عباس متصدی مناصب خطیر بوده. در آخر مستنجد خلیفه بر او خشم گرفت و وی رابزندان افکند و او در همان حبس درگذشت. وی عالمی لغوی است و مجموعه ای به نام التذکره تألیف کرده است.
