ابن حنا

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] تاجُ الدّینِ بْنِ حِنّاء، محمد بن محمد، مشهور به ابن حنا و ملقب به صاحب (۶۴۰- ۷۰۷ق/۱۲۴۲- ۱۳۰۷م) بود. وی از وزیران وقت بود.
او از میان خاندانی از رؤسای دولت ممالیک برخاست و جدش بهاء الدین ابن حنا و جد مادری اش شرف الدین صاعد فائزی، خود از وزیران وقت بودند. تاج الدین از بزرگانی همچون سبط سلفی، شرف مرسی، ابن عبدالدائم و ابن ابی یسر حدیث شنید.
ابن شاکر کتبی، محمد، فوات الوفیات، ج۳، ص۲۵۵، به کوشش احسان عباس، بیروت، ۱۳۹۴ق/۱۹۷۴م.
وی در صفر ۶۹۳، در اوایل حکومت ملک ناصر محمد بن قلاوون به صلاح دید سلطان و دیگر امیران پس از ابن سلعوس به وزارت رسید.
ابن حجر عسقلانی، احمد، الدرر الکامنه، ج۵، ص۴۶۸، حیدرآباد دکن، ۱۳۹۶ق/۱۹۷۶م.
وی با همۀ ارجمندی مقام، مردی فروتن بود و علاوه بر وجاهت ظاهری، به خوش اخلاقی و دینداری شهرت داشت. گویند: همواره روزه دار بود و در حق فقرا و کودکان بخشش ها می کرد.
ابن شاکر کتبی، محمد، فوات الوفیات، ج۳، ص۲۵۵، به کوشش احسان عباس، بیروت، ۱۳۹۴ق/۱۹۷۴م.
...

پیشنهاد کاربران

بپرس