ابن زبعری

لغت نامه دهخدا

ابن زبعری. [ اِ ن ُ زِ ب َ را ] ( اِخ ) شاعر مشهور عرب در آغاز اسلام. او را اشعاری در هجاء رسول صلوات اﷲعلیه بود و مردم را بجنگ با آن حضرت تحریض میکرد و در غزوه احد در جیش مشرکین بود و اشعاری در مسرت از فتح قریش و شکست مسلمانان بسرود لکن پس از فتح مکه اسلام آورد. تاریخ وفات او معلوم نشد.

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اِبْن ِ زِبَعْری ، عبدالله از برجسته ترین شاعران مخضرم قریش و از سرسخت ترین دشمنان پیامبر (ص) که در سال ۸ ق /۶۲۹م اسلام آورد.
وی از بنی سهم بن فهر بود که مانند دیگر قریشیان بنی کنانه در مکه و اطراف آن سکنی داشتند.
زندگی
همه اخباری که درباره عبدالله ذکر کرده اند و نیز همه اشعاری که به وی نسبت داده اند، همانند بیش تر اشعار جاهلی و صدر اسلام آشفته است و تصویری چندان روشن از وی به دست نمی دهد، حتی بر آنچه فوک آورده اعتماد نیست ؛ رشته پیوسته و همگونی است که اسلام در آن انقطاع آشکاری پدیدار نکرده است : وی گویی در عصر اسلام هم بر آیین پدران زیسته و به شیوه آنان شعر سروده است . با این حال زندگی او را بر حسب این دو دوره بررسی می کنیم ، اما باید اعتراف کرد که امروز، بازشناختن افسانه از حقیقت در روایاتی که مستند ما بوده اند، دیگر میسر نیست.
← در دوره جاهلی
اشعاری که ابن زبعری در ستیز با اسلام سروده بود، هیچ گاه از یاد دشمنان اسلام نرفت . مثلاً چون مسلم بن عُقبه از طرف یزید بن معاویه به کشتار و غارت مردم مدینه پرداخت ، و خبر فتح به یزید رسید، او بی درنگ به شعری که ابن زبعری درباره غزوه احد سروده بود، تمثل جست و خود نیز ابیاتی در انکار نبوت و وحی بدان افزود. نیز ولید بن یزید گاه که مست می گردید، فرمان می داد تا همین شعر را به آواز برایش بخوانند.
دیوان اشعار
...

[ویکی اهل البیت] ابن زِبَعْری. این صفحه مدخلی از دائرة المعارف قرآن کریم است
ابوسعد عبدالله بن زبعری بن قیس بن عدی از تیره بنی سهم و از دشمنان نخستین پیامبر و اسلام.
وی از شعرای بنام عصر جاهلی بود و برخی او را بدیع گوی ترین شاعر مکه دانسته اند؛ هر چند برخی دیگر چون زبیر بن بکار چنین باوری ندارند. وی اشعاری در ستایش و سرزنش افراد و اقوام داشت و همین امر گاه او یا قومش را دچار مشکل می کرد؛ چنان که شعرش در ستودن هاشم بن عبدمناف و اطعام او در خشکسالی، حسادت امیّة بن عبد شمس را برانگیخت و نزاعی را پیش آورد و نیز هجوی که درباره بنی قصی بن کلاب سرود، برای او دردسر آفرید.
اشعار وی گاه مایه صلح و مانع انتقام جویی نیز می شد؛ به هر روی، سروده های ابن زبعری درباره تاریخ جاهلیت از مستندات مورخان است. شعرهای او گاهی در محاوره ها نیز بکار می آمد؛ چنان که یزید پس از واقعه کربلا به شعری از وی در بزرگی شیوخ مکه و قریش استناد کرد: لیت اشیاخی ببدر شهدوا.
این که ابن زبعری در جاهلیت از چه موقعیتی برخوردار بوده، در تاریخ روشن نیست. فقط گفته اند که در «حِلْفُ المُطَیّبین» شرکت داشت و همیشه پای بندی خود را به آن نشان می داد. با ظهور اسلام و آغاز دعوت آشکار پیامبر صلی الله علیه و آله او در شمار دشمنان اسلام قرار گرفت و با شعر و شمشیر با اسلام و مسلمانان به ستیز برخاست.
گفته اند: او یکی از سه شاعری است که پیامبر صلی الله علیه و آله را در مکه هجو کرده است. وی در بازداری دیگران از گرایش به اسلام نیز می کوشید؛ از این رو برخی او را از بزرگترین دشمنان اسلام شمرده اند.

پیشنهاد کاربران

بپرس