[ویکی نور] آلِ زُهْره، یا بنی زهره، خاندانی از سادات تشیع دوازده امامی می باشند که بسیاری از آنان اهل علم و سیاست و دارای تألیف بوده و دانشمندانی بزرگ، از آنان دانش آموخته اند. نسب این دودمان به زهره بن علی بن محمد بن محمد بن احمد بن محمد بن حسین بن اسحاق ابن جعفرالصادق(ع) می رسد. گاه آنان را اسحاقی (اسحاقیون) نیز خوانده اند.
عزالدّین ابوالمکارم حمزه بن علی بن زهره الحسینی الحلبی، معروف به ابن زهره و سیّدبن زهره (511-585ق)، فقیه، اصولی، متکلّم، نحوی و از ثقات و نقیب سادات حلب و به نام ترین فرد این خاندان است، تا آنجا که هرگاه «ابن زهره» بدون قرینه ای به کار رود، مقصود اوست.
وی افزون بر پای بلند علمی، نقیب طالبیان و پیشوای مورد قبول شیعیان حلب بود. در 570ق. که صلاح الدین ایوبی آهنگ حلب کرد و در بیرون شهر اردو زد، الملک الصالح زنگی صاحب حلب، از بیم آن که مردم حلب شهر را به صلاح الدین تسلیم کنند، آنان را در میدان شهر گردآورد و با گریه و لابه از آنان یاری خواست. شیعیان با تحمیل این شرایط قول همکاری دادند: حَیّ عَلی خَیْرِالعَمَل بر اذکار اذان افزوده شود؛ بخش شرقی مسجد جامع به آنان اختصاص یابد؛ نام 12 امام(ع) پیشاپیش جنازه ها برده شود؛ در نماز بر مردگان پنج تکبیر زنند و صیغ عقود و نکاح هایشان را ابوالمکارم حمزه جاری سازد.
ابن زهره آموزش را نزد پدر خویش آغاز کرد و از وی و شیخ ابوعبدالله حسین بن طاهر صوری و محمد بن حسن نقاش و با یک واسطه از ابوعلی پسر شیخ طوسی، اجاز روایت یافت. النهای شیخ طوسی را بر حاجب حلبی خواند و از این رو در فقه با 4 واسطه شاگرد شیخ به شمار می آید.
1. برادرش عبدالله بن علی بن زهره
عزالدّین ابوالمکارم حمزه بن علی بن زهره الحسینی الحلبی، معروف به ابن زهره و سیّدبن زهره (511-585ق)، فقیه، اصولی، متکلّم، نحوی و از ثقات و نقیب سادات حلب و به نام ترین فرد این خاندان است، تا آنجا که هرگاه «ابن زهره» بدون قرینه ای به کار رود، مقصود اوست.
وی افزون بر پای بلند علمی، نقیب طالبیان و پیشوای مورد قبول شیعیان حلب بود. در 570ق. که صلاح الدین ایوبی آهنگ حلب کرد و در بیرون شهر اردو زد، الملک الصالح زنگی صاحب حلب، از بیم آن که مردم حلب شهر را به صلاح الدین تسلیم کنند، آنان را در میدان شهر گردآورد و با گریه و لابه از آنان یاری خواست. شیعیان با تحمیل این شرایط قول همکاری دادند: حَیّ عَلی خَیْرِالعَمَل بر اذکار اذان افزوده شود؛ بخش شرقی مسجد جامع به آنان اختصاص یابد؛ نام 12 امام(ع) پیشاپیش جنازه ها برده شود؛ در نماز بر مردگان پنج تکبیر زنند و صیغ عقود و نکاح هایشان را ابوالمکارم حمزه جاری سازد.
ابن زهره آموزش را نزد پدر خویش آغاز کرد و از وی و شیخ ابوعبدالله حسین بن طاهر صوری و محمد بن حسن نقاش و با یک واسطه از ابوعلی پسر شیخ طوسی، اجاز روایت یافت. النهای شیخ طوسی را بر حاجب حلبی خواند و از این رو در فقه با 4 واسطه شاگرد شیخ به شمار می آید.
1. برادرش عبدالله بن علی بن زهره
wikinoor: ابن_زهره،_حمزه_بن_علی