ابن سنی

[ویکی فقه] اِبْن ِ سُنّی ، ابوبکر احمد بن محمد بن اسحاق دینوری (ح ۲۸۰- ۳۶۴ق / ۸۹۳ - ۹۷۵م )، محدث ِ شافعی است .
خاندان او از موالی عبدالله بن جعفر بن ابی طالب بوده و سمعانی نسب او را ضبط کرده است . احتمالاً اصل او از دینور بوده است .
مسافرت برای کسب حدیث
ابن سنی برای کسب حدیث مسافرتهایی به نقاط مختلف از جمله بغداد، کوفه ، بصره ، حرّان ، دمشق ، عمان ، مصر و جزیرة ابن عُمر داشته است ؛ چنانکه ذهبی از او به عنوان رحّال یاد کرده است . تنوع مشایخ او در عمل الیوم و اللیلة احتمال سفرهای دیگری را نیز مطرح می کند. با توجه به یک سند ثبت شده در جامع الاصول مجدالدین ابن اثیر و با توجه به شاگردان ابن سنی می توان حدس زد که او پس از پایان سفرهایش به دینور بازگشته و در آن جا مسکن گزیده است . با توجه به اطلاع ما از اقامت او در ۳۶۳ق در دینور محتمل است که ابن سنی یک سال بعد در همان جا وفات یافته باشد.
مشایخ حدیث
ابن سنی از مشایخ بسیاری در بلاد مختلف اخذ حدیث کرده که در آن میان می توان از محدثان بزرگی چون نسائی ، ابویَعلی موصلی ، محمد ابن جریر طبری ، ابوبکربن ابی داوود سجستانی ، ابوالقاسم بَغَوی ، قاضی مَحاملی و احمد بن عُمَیر بن جوصای دمشقی نام برد. در این میان ابن سنی بیش از همه تحت تأثیر نسائی قرار داشته و در برخی منابع از او به عنوان صاحب نسائی یاد شده است .
عمده ترین راوی سنن نسائی
...