ابن شاذان فضل بن شاذان

دانشنامه اسلامی

[ویکی نور] فضل بن شاذان ابومحمد فضل بن شاذان بن خلیل ازدی نیشابوری، متکلم و فقیه امامی است که دراواخر قرن دوم در نیشابور متولد شد.
پس از وفات هارون عباسی با پدرش شاذان بن خلیل که خود از محدثان امامیه به شمار می آمد به بغداد رفت و به آموختن قرآن پرداخت.
در بغداد از محضر علمی محمد بن ابی عمیر بهره برد، سپس به کوفه رفته و از محضر مشایخی همچون حسن بن علی بن فضال، حسن بن محبوب، احمد بن محمد بن ابی نصر، صفوان بن یحیی و نصر بن مزاحم منقری بهره جست.نجاشی قائل است که ابن شاذان، حضور حضرت امام جواد(ع)را درک و از او روایت کرده است، ولی شیخ طوسی در رجالش او را از اصحاب حضرت امام هادی(ع) شمرده است.
شیخ صدوق در کتاب توحید و عیون اخبار الرضا و خصالش روایاتی را از فضل بن شاذان از حضرت امام رضا(ع) نقل می کند که این امر را هیچ کدام از برقی،نجاشی و شیخ طوسی تائید نمی کنند.
ابن شاذان پس از مدتی از عراق به نیشابور بازگشت و در آنجا اقامت گزید.در زمان حکومت عبدالله بن طاهر به خاطر اعتقادش به مذهب تشیع و از نیشابور نفی شد.در زمان امام حسن عسکری از معتبرترین عالمان امامی خراسان به شمار می رفت و با آن حضرت از راه دور مرتبط بود.
در کتابهای تراجم و رجال آثار او را بیش از صد و هشتاد عنوان دانسته اند.از آن جمله می توان به اثبات الرجعة، الطلاق، الفرائض الکبیر و...اشاره نمود.

پیشنهاد کاربران

بپرس