ابن طولون
لغت نامه دهخدا
ابن طولون. [اِ ن ُ ] ( اِخ ) امیر ابوالعباس احمدبن طولون. اولین کس از سلسله بنی طولون که تا 292 هَ.ق. به مصر پادشاهی داشته اند. طولون پدر احمد، مملوک نوح بن اسد سامانی عامل بخارا بود و او طولون را بمأمون خلیفه بخشید. مولد احمد سامرا به سال 320 و از دست معتز عباسی ولایت مصر یافت و در رمضان 254 وارد آن کشور شد. در جنگ عباسیان با صاحب الزنج ابن طولون بر شام و ثغور آن نیز مسلط گشت. ذکاء و شجاعت و سخاء او معروف است. او جزئیات امور به تن خویش رسیدگی میکرد و با اینهمه مردی سفاک بود چنانکه گویند هجده هزار تن در حبس او بمردند و یا کشته شدند. جامع معروف بجامع طولون در مصر او کرد و صد و بیست هزار دینار صرف بناء آن شد.
فرهنگ فارسی
دانشنامه آزاد فارسی
رجوع شود به:طولونیان
wikijoo: ابن_طولون
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید