ابن عبدالبر یوسف بن عبدالله

دانشنامه اسلامی

[ویکی نور] ابوعمر یوسف بن عبداللّه بن محمد بن عبدالبر نمری اندلسی از محدثان، مورخان و فقهای اهل سنت است که به سال 368ق در قرطبه متولد شد. نسبش به نمر بن قاسط یکی از اجداد جاهلی می رسد. پدرش از فقیهان قرطبه بود. وی در مولد خود به فراگیری دانشهای معمول آن زمان پرداخت.
برخی استادانش عبارتند از: ابن فرضی، بیّانی، ابن مکوی، سعید بن نصر، احمد بن فتح تاجر، احمد بن قاسم تاهرتی بزاز، قاضی ابن صفار و ابن جسور که ذیل المذیل را نزد او خواند.
از جمله شاگردانش: ابن حزم اندلسی، ابوالعباس دلایی، ابومحمد بن ابی قحافه، طاهر بن مفوز، ابوبحر سفیان بن عاصی، ابوعلی غسّانی هستند.
ابن عبدالبر در آغاز ظاهری مذهب بود، سپس مالکی شد و گاه در پاره ای از مسائل به فقه شافعی می گرایید.
ابن عبدالبر در زمان حکومت امویان اندلس می زیست و برای فرار از نزاع های سیاسی و نظامی به دانیه که شهری در نزدیکی بلنسیه و تحت حکومت ابوالحسن مجاهد عامری بود رفت اما چون پسرش ابومحمد که در اشبیلیه سمت وزارت داشت مورد خشم حاکم قرار گرفت و به زندان افتاد به اشبیلیه رفت و با در خواست از حاکم او را آزاد کرد و با خود به دانیه برد. ابن عبدالبر در دانیه بیشتر آثارش را تدوین کرد و زمانی هم به بطلیوس رفت و از طرف مظفر بن افطس حاکم آنجا به قضاوت گماشته شد.

پیشنهاد کاربران

بپرس