ابن عقیل

لغت نامه دهخدا

ابن عقیل. [ اِ ن ُ ع َ ] ( اِخ ) ابومحمد بهاءالدین عبداﷲبن عبدالرحمن الهاشمی المصری. از مشاهیر ائمه نحو و قاضی القضاة مصر، از نسل عقیل بن ابی طالب. مولد او به سال 697 هَ.ق. و وفات بسنه 769. او راست : کتاب الاوهام الواقعة للنووی و ابن الرفعه. کتاب الجامعالنفیس. کتاب تفسیر. شرحی به نام کتاب المساعد بر تسهیل ابن مالک و شرحی بر الفیه او و این شرح یکی ازشروح مکمل و مقبول الفیه است چنانکه بعض اعاظم نحات مانند سیوطی و سجاعی بر آن شرح و حاشیه نوشته اند.

فرهنگ فارسی

اوراست کتاب الاوهام الواقعه للنووی

پیشنهاد کاربران

بپرس